به گزارش تبریز بیدار ، رامین نظامیخواه فعال رسانه ای و فرهنگی تبریزی در یادداشتی درد دلی از زبان حال مناطق حاشیه ای غرب تبریز با مسئولین داشته است:
همین چند ماه پیش بود که ماجرای پلمپ خط مازوت نیروگاه تبریز به دلیل آلایندگی توسط دستگاه قضا را در استان آذربایجان شرقی شاهد بودیم. اقدامی که نشانگر عزم جدی مسئولان برای مقابله با ورود آلاینده ها به آب، خاک و هوا سکونتگاه مان است. رویکردی منطقی که نشان می دهد مقامات مسئول دریافته اند برای مقابله با آسیب های زیست محیطی و آلودگی ها ابتدا باید سراغ منابع مهمتر آلایندی بروند و سپس انتظار همراهی بهتر مردم در جهت کنترل منابع کوچکتر آلودگی را داشته باشند.
همان طور که در اقدام قاطع دستگاه قضا برای مقابله با آلایندگی سوخت مازوت در نیروگاه تبریز دیده شد؛ محیط زیست از اولی ترین مباحث و اولویت دارترین نکات در تصمیم گیری های کلان هم باید باشد.
بیان این مقدمه از این بابت است که یادآور شویم هیچ مسئله ای از اهمیت و اولویت ملاحضات زیست محیطی نمی کاهد و نباید نگاه توجیه کارانه را در قبال آلوده کردن محیط زیست از طرف هر کسی که مطرح شود؛ پذیرفت.
پتروشیمی تبریز یکی از بزرگترین و مهمترین واحدهای صنعتی در تبریز است که نقش مهم آن در چرخه اقتصادی استان و حتی کشور قابل انکار نیست. اما یک واقعیت تلخ درباره این واحد پتروشیمی وجود دارد که آلایندگی آن است.
واقعیتی که گویا بیان آن با شنیدن پاسخی عجیب مواجه شده. گویا آقایان استراتژیک بودن صنعت پتروشیمی را دلیل کافی برای بی توجهی به معضل آلایندگی این مجتمع می دانند.
برای پی بردن به عمق این فاجعه زیست محیطی کافی است گذری به جنوب غرب تبریز داشته باشید و حالی از ساکنان مناطق همجوار پتروشیمی تبریز همچون کجوار، سردرود و باغمعروف بپرسید؛ حتما در مسیرتان انبار روباز ماده ای خطرناک به نام گوگرد را با فاصله ای اندک از جاده تردد چند هزار نفر را خواهید دید. البته یک راه بهتر هم برای پی بردن مسئولان به واقعیت در این باره وجود دارد؛ کافی است یک شب –ترجیحا شب تعطیل- بدون اطلاع قبلی سری به اطراف پتروشیمی تبریز بزنند و با استشمام بوی گازهای آزاد شده و مشاهده ستون غلیط دود خارج شده از دودکش های این مجتمع به ابعاد مسئله اشراف پیدا کنند. ارائه آماری از میزان شیوع بیماری های تنفسی در ساکنان این منطقه از تبریز هم نشان خواهد داد چه اثرات غیرقابل جبرانی از قِبَل بی توجهی به دود و آلایندگی علی رغم سود سرشار به شهروندان تحمیل شده است.
گفته می شود مشکلات ناشی از تحریم ها در جهت تعویض فیلترهای تسویه دود یکی از دلایل آلایندگی بیشتر از سالهای گذشته و بیش از حد استاندارد پتروشیمی تبریز است. البته شنیده هایی در خصوص اهمال بهره برداران بخش خصوصی برخی واحدهای این مجتمع در خصوص رعایت موارد لازم برای کاستن از آلایندگی نیز وجود دارد که قطعا بررسی صحت و سقم آنها نیازمند پاسخگویی مسئولان مجتمع پتروشیمی تبریز است. همچنین موضوع حوضچه های روباز پساب صنعتی نیز می تواند در این مسئله موثر بوده باشد.
این بحث یکی از مسائلی است که طی سالیان گذشته نیز مورد بررسی و پیگیری توسط اداره کل حفاظت محیط زیست بوده است و حتی پرونده ای در خصوص عدم پرداخت عوارض آلایندگی توسط این مجتمع پتروشیمی در محدوده شهر تبریز تشکیل یافته است که پرداخت این وجوه به شهرداری طبق قانون می تواند زمینه را برای برخی اقدامات در جهت مقابله با آلودگی فراهم کند.
نمایندگان مجلس شورای اسلامی و اعضا شورای شهر تبریز هم به عنوان وکلای مردم پیگیری هایی در این زمینه داشته اند اما تداوم آلایندگی مهمترین دلیل برای این است که بگوییم این اقدامات کافی نبوده است و باید تا حصول نتایجی در جهت بهبود شرایط این مجتمع از لحاظ تطابق با استانداردهای زیست محیطی تشدید و تداوم یابند.
این یک چالش زیست محیطی برای مسئولان استان آذربایجان شرقی است. مقامات دولت یازدهم که مباحث مربوط به حفاظت از محیط زیست را در برنامه ها اصلی خود دارد؛ نباید نسبت به این حجم از آلایندگی بی تفاوت باشند. همانگونه که اصرار دستگاه قضا بر اجرای قانون و ورود مقامات ارشد استانی برای رایزنی و پیگیری راه حل در پرونده آلایندگی سوخت مازوت نیروگاه تبریز نشان داد؛ اگر عزمی جدی در کار باشد؛ راه حل قابل حصول خواهد بود.
