چرا این آئین مذهبی بعد از یک قرن و علی‌رغم مخالفت‌های گاه و بی‌گاهِ دوران طاغوت همچنان مردم‌محوری خود را حفظ می‌کند و گام در محوطه دولتی می‌نهد؟

با خودم فکر می کنم حالا از این‌که این همه لباس‌های مغایر با فرهنگ ایرانی اسلامی در مغازه ها پر است گذشتیم، با این حجابی که برای ما گران تمام می‌شود چه کنیم؟

یکی از مسائل اساسی شهر، کشف فضاهای ازدست‌رفته و بازپس‌گیری آنها به نفع شهر و مردم است.

علاوه بر تخریب شدن سنگفرش، تبدیل شدن محوطه به جای خواب برای معتادان که سبب از بین بردن چهره شهر و تهدیدی برای امنیت شهروندان است.

صابر عیسی پور مدیرمسئول سایت خبری تبریزبیدار طی یادداشتی به یک بحران تربیتی در برخی خانواده ها پرداخت کرده است.

گویا سلام فرمانده نخ تسبیحی شد برای به تصویر کشیدن اتحاد مردمانمان.

حادثه متروپل نمی تواند فقط محدود به آبادان باشد و در تبریز نیز می توان ردی از آن را یافت.

تبریز با مشکلات عدیده در حوزه های مختلف و متفاوت درگیر است و آنچه که افکار عمومی در قبال تبریز فکر می کند گاه متفاوت است از دیدگاه مسئولین و مدیران.

گاهی دیده می شود وقتی یکی از جوانان به پست و مقام می رسند، دیگرانی که کنار ایستاده اند شاید خدای ناکرده یک در هزار، احساس خسران کنند که فلانی رفت و ما ماندیم و این برای گفتمان ما همان نقطه سقوط و افول است

آری اینچنین است که اعتماد مردمی به عنوان بزرگترین سرمایه ی هر مکتب و حکومت و دین به تاراج می رود و آب از آب تکان نمی خورد!