تبریز با مشکلات عدیده در حوزه های مختلف و متفاوت درگیر است و آنچه که افکار عمومی در قبال تبریز فکر می کند گاه متفاوت است از دیدگاه مسئولین و مدیران.

گاهی دیده می شود وقتی یکی از جوانان به پست و مقام می رسند، دیگرانی که کنار ایستاده اند شاید خدای ناکرده یک در هزار، احساس خسران کنند که فلانی رفت و ما ماندیم و این برای گفتمان ما همان نقطه سقوط و افول است

آری اینچنین است که اعتماد مردمی به عنوان بزرگترین سرمایه ی هر مکتب و حکومت و دین به تاراج می رود و آب از آب تکان نمی خورد!

باز هم شهید، و باز هم مردانی که باید غبار و آلودگی را از فصای دل ها و شهر نجیب و اصیل و شهید پرور بشویند، اما اینبار نه با دستان بسته بلکه با دستان باز دل ها را تکان می دهند تا مرزهای جابجا شده شعور و ایمان و تعصب به انقلاب را به رسم مردان بزرگ سرزمین بر مدار و خط اصلی خود برگردانند.

به قول دوستی که گفت آنکه در این حادثه کنار خیابان شهید شد هم انتخاب شده بود.

مهدی صاغی جدید فعال دانشجویی طی یادداشت ارسالی به تحریریه تبریزبیدار پیرامون موضوعات اخیر تبریز نگاه تامل برانگیزی داشته است.

حضرات مهندس!! یعنی شهرداری نمی دانست پایه پلی که قرار بود آنجا کار گذاشته شود روی کابل فشار قوی برق می نشیند؟!

درمان محوری در جامعه ما سبب شده تا بخشی از پزشکان سرمایه دار شوند و دینامیک سرمایه هم طبیعتا سرمایه گذاری و بازتولید سرمایه است.

وقتی در حوزه خانواده پژوهش می کنیم می بینیم زوجین از عدم درک متقابل و احترام به خواسته های معقول از همدیگر گلایه می کنند و حتی برخی شکایت شان از عدم گوش دادن صحیح به خواسته هایشان می باشد.

وقتی هشدار داده می شود که در صورت خشک شدن دریاچه ارومیه شهری بنام تبریز وجود نخواهد داشت یا زندگی در آن میسر نخواهد بود شاید برای خیلی ها قابل هضم نباشد ولی در آینده دور از انتظار نیست.