به گزارش تبریز بیدار، رکود حاکم بر بازار ایران در۲ سال گذشته بیش از همه در بازار خودرو تاثیر گذاشته، تا آنجا که برخی شایعات از تعطیلی خط تولید در خودرو ساز های داخلی خبر می داد هرچند که اثرات کمپین تحریم خرید خودرو نسبت به کیفیت و بالا بودن قیمت های خودروهای داخلی را در این قضیه را نیز نباید نادیده گرفت. اخیرا دولت برای برداشتن سایه تهدید ورشکستگی از سر خودرو سازان و خروج رکود از بازار خودرو در بسته اقتصادی جدید خود تمهیداتی در نظر گرفته است. در این طرح که تسهیلات خرید خودرو با نرخ سود ۱۶ درصد تا سقف ۲۵ برای خریداران در نظر گرفته شد. خبرنگار تبریز بیدار تاثیر این تسهیلات بر بازار و صنعت بیمار خودرو را در گفتگو با علی علیلو مسئول تحقیق و تفحص از صنعت خودور سازی و عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس بررسی کرده است.
تبریزبیدار: تسهیلات ارائه شده می تواند بازار خودرو را از رکود خارج کند؟ این قبیل اقدامات دولت تا چه اندازه می تواند در حل مشکلات و خارج کردن رکود از اقتصاد ایران کمک نماید؟
ارائه ی این گونه تسهیلات در شرایطی که خودرو سازان به ناحق حاضر نیستند قیمت ها را کاهش دهند بد نیست و تا حدودی به بازار تکانی خواهد داد و بیشتر حالت تسکینی بر پیکره بیمار صنعت خواهد داشت ولی باید وزارت صنایع و سیاست گذاران اقتصادی برای حل مشکل صنعت خودرو فکری اساسی بیندیشد و واقعیت این است تا زمانی که اتاق فکر پویا برای اجرای نقشه های صحیح بر این خودرو سازی ها حاکم نباشد وضعیت هر روز بد تر خواهد شد.
تبریز بیدار: در خبر ها داشتیم که در جلسه تصویب این تسهیلات، بانک ها حاضر به کاهش نرخ سود تسهیلات از ۱۶ به ۱۲ درصد نیستند. چرا بانکها با این پیشنهاد مخالفت کردند؟
نرخ تسهیلات باید با کاهش نرخ تورم کاهش یابد و به دلیل تصدی گیری بانکها، آنان بهانه آورده اند که باید تا ۲ درصد بالاتر از نرخ تورم سود ببرند تا متضرر نشوند! اکنون که نرخ تورم ۳/۱۴ درصد است تعیین این نرخ منطقی به نظر می رسد؛ این واقعیتی است که بانکها به دلیل ساختارهای اشتباه برای خالی کردن جیب مردم ساخته شده اند و به فکر سود خود هستند. در شرایطی که خودرو ساز انعطاف به خرج نمی دهد و علیرغم کاهش نرخ تورم و رکود حاکم حاضر نیست قیمت محصول خود را کاهش دهد بانکها چرا نرخ تسهیلات خود را کاهش دهند؟!
تبریز بیدار: یکی از مشکلاتی که صنعت خودرو سازی ما با آن درگیر است بدهی های سنگین به صنعت پایه قطعه سازی است. آیا بهتر نبود این تسهیلات به جای مصرف کننده در اختیار تولیدکننده مخصوصا قطعه سازان قرار می گرفت و از این طریق هم به تولید و اشتغال کشور کمک می شد و هم تا حدود زیادی به صنعت خودرو سازی کمک می شد؟
اصولا درمان بیماری مزمن خودرو سازی با این تک موارد حل شدنی نیست. در ابتدا هم برای مشکلات قطعه سازان و پرداخت بدهی خودرو سازان به قطعه سازان قرار بر این شد که تسهیلاتی به نام شرکت های قطعه ساز با ضمانت و بازپرداخت توسط خودرو سازان در نظر گرفته شود و همه هم موافقت کردند و مشخص نیست چرا این طرح عملی نشد؟!
درد ما کمبود تسهیلات و نخریدن مردم نیست درد، یک عده خودروساز و مدیران در وزارت صنایع هستند که منافع مردم را در نظر نمی گیرند. تا زمانی که مدیریت سیاسی دولتی از صنعت خودرو سازی خارج نشود وضع به همین منوال خواهد بود. می گویند قیمت تمام شده بالاست و برای آن عددهایی می سازند؟! اگر ریخت و پاش نکنند و سوء مدیریت نداشته باشند این مشکلات به وجود نمی آمد اگر وام چند هزار میلیاردی نمی گرفتند وضع به این منوال نبود. مردم چرا باید جواب ندانم کاری آنها را بدهند؟ باز پرداخت وام های غیر ضروریشان را باید مردم در قیمت خودرو پس بدهند. دروغگویی نسبت به این مردم جفاست.
