به گزارش تبریز بیدار، میاکه در همایش نگاهی به معماری معاصر شرق که صبح امروز در سالن آمفی تئاتر شهرداری کلانشهر تبریز برگزار شد گفت: دو رخداد مهم در ژاپن ازجمله زمین لرزه سال 1923 و جنگ جهانی در سال ۱۹۴۷باعث شد تقریبا یک چهارم شهر توکیو ویران شود .
نایبرییس دانشگاه فوجی ژاپن ادامه داد: پس از آن بود که ساخت و سازها تغییر کرد و شیوههای تازه معماری رونق گرفت.
این هنرمند معمار اضافه کرد: در ژاپن از بتن مسلح که در آن زمان تکنولوژی برتری بود، استفاده کردند اما ساختار چوبی همچنان حفظ میشد.
وی “کنزو تانگه” را اولین معمار معاصر ژاپن دانست و تصریح کرد: عملا معماری پس از جنگ با کنزو تانگه آغاز میشود. دولت وقت طرح بازسازی هیروشمیا را به گروهی از معماران پیشنهاد میدهد و آنها هر یک طرحی را پیشنهاد میکنند. از بین طرحهایی که ارائه میشود طرح کنزو تانگه انتخاب شده و وی مشغول به کار میشود.
استاد معمار ژاپنی ادامه داد: پس از تغییر نظام دیکاتوری سلطنتی به مشروطه سلطنتی، کنزو همچنان تمرکز خود را بر گرتهبرداری از پیشینه سنتی معماری ژاپنی میگذارد و یکی از طرحهای وی ساختمانی است که از ساختار تیر و ستونی معبدی بودایی الهام گرفته است.
میاکه اظهار داشت: در طراحی معماری ساختمانهای مسکونی طراحیها بسیار شخصیتر بود و توجه بیشتری به ظرافتهای فضا میشد و نوآوریهای بسیاری داشتند.
نایبرییس دانشگاه فوجی ژاپن پس از اشاره به “ایاتا ای زواکی” به عنوان معماری دیگر که در سال ۱۹۳۱ به دنیا آمد، به معرفی معماران نسل بعد از جنگ پرداخت و گفت: در سال ۱۹۴۱ که ژاپن درگیر جنگ جهانی شد خانوادهها اسامی فرزندانشان را به گونهای انتخاب کردند که روحیه جنگجویی را در آنها تقویت کند. “تویو ایتا”، “تودوا اندو” و”روکاکو” از معماران پس از جنگ هستند که اسامی همه آنها معناهایی درباره مبارزه و جنگجویی دارد .
“آبه”، “کنگو”، “شیگرو بان”، “سجیما” معماران دهه پنجاه هستند و معماران دهه ۶۰ “کیدو ساکی”،” یوکومیرو”، از دانشجویان ریچی میاکه که در دفتر وی مشغول به کارند .
این استاد ژاپنی با اشاره به اینکه امروزه تعریفها از معماری عوض شده است، ادامه داد: معماران زیادی اکنون برای جامعه به صورت خودجوش و خیرخواهانه کار میکنند. برخی از معماران ژاپن داوطلبانه در نپال مدرسهای طراحی کردند که همسو با محیط محلی بود و بخشی از سرمایه آن را نیز از افراد خیرخواه محله جمع آوری و سرانجام آن را وقف محل کردند.
میاکه در پایان به سه دوره معماری پس از جنگ اشاره کرد و افزود: معماری موزهها، معماری خیرخواهانه و معماری پس از فاجعه سه ژانری است که پس از جنگ توجه معماران را به خود جلب کرد و سه جریان تاثیرگذار در معماری ژاپن به وجود آورد.
