به گزارش تبریز بیدار، فریدون بابایی اقدم از جمله افرادی در شوراست که بر مبنای تخصص گرایی انتخاب شده و عمده وقتش را نیز برای اصلاح امورات تخصصی مربوط به شهرسازی در شورا می گذراند و کمتر از برخی اعضا به دنبال حاشیه سازی است. در این بین تبریزبیدار تصمیم به گفتگویی متفاوت با وی گرفته است که مشروح آن تقدیم مخاطبان می شود.
تبریز بیدار: با سلام و سپاس از اینکه وقت خود را در اختیار ما قرار دادید. در مورد انتخابات هیات رئیسه بفرمایید؟ شورای ۲۱ نفره ای که شعارش داده شد به باور یک عده تا حدی شکل گرفته هر چند برخی دیگر مدعی اند که هنوز این امر محقق نشده است، نظر شما در این خصوص چیست؟
من تشکر می کنم از مجموعه ی شما بخصوص از بابت روحیه ی انتقادی که در پوشش اخبار، برنامه ها و عملکرد شهرداری و شورا دارید. طبیعی است آن جایی که نکات ضعف پوشش داده می شود تحرکاتی صورت خواهد گرفت این در حالی است که در تعریف و تمجید این اتفاق نمی افتد.
اما در بحث هیات رئیسه، در طول دو سالی که از شروع به کار شورای چهارم می گذرد یکسری جبهه بندی ها شکل گرفت. نمود ظاهری که این جبهه بندیها داشت این بود که دو گروه به نام های گروه اکثریت و گروه اقلیت شکل گرفت، تفاوت گروه اکثریت با اقلیت خودش را در انتخابات هیات رئیسه و نهایتا انتخاب شهردار نشان داد و این مساله در افکار عمومی شهرمان بازتاب خوبی نداشت، چراکه بخشی از منتخبین مردم از تصمیم گیری ها حذف می شوند و نقشی در انتخاب هیات رئیسه، انتخابات کمسیون و حتی انتخاب شهردار ندارند و این مسئله زیاد خوشایند نبود.
در زمانی که برای تمام اعضای شورا باید هدف اول خدمت به شهر تبریز و شهروندان تبریزی باشد ما این نگاه حذفی را داشته باشیم و بخشی از منتخبین مردم و به تبع آن بخشی از مردم شهر تبریز را حذف کنیم تا جایی که این مسئله حتی برای گروه اکثریت هزینه هایی داشت.
باز خوردی که به ما در محافل عمومی، دانشگاه ها و حتی فضای مجازی داده می شد این بود که گروه اکثریت تمامیت خواه است و به خاطر اینکه این مسئله فیصله پیدا بکند ما در پایان سال دوم به پیشنهاد یک سری از همکاران تلاش کردیم به شورای ۲۱ نفره اعتقاد داشته و آن نگاه حذفی را کنار بگذاریم تا جایی که پیشنهاد شد که حتی ما خودمان نیز در کمسیون ها حضور نداشته باشیم، تا یک توزیع مساوی فرصت ها در اعضا صورت بگیرد و شورای ۲۱ نفره دور هم جمع بشوند که این مسئله عملا در انتخابات هیات رئیسه خودش را نشان داد. قبل از انتخابات هیات رئیسه ما یکسری جلسات با گروه اقلیت تشکیل دادیم و در نهایت خروجی این قضیه آن شد که در هیات رئیسه ی کنونی و حتی انتخابات کمسیون ها از تمامی فکر ها استفاده شد.
امروزه شرایط در شورا نسبت به هر دوره ی دیگر بهتر است و به تبع آن میزان تنش ها و مقاومت های که در برابر تصمیم گیری ها در صحن شورا می شد کمتر شده است. هر چند به صورت موردی اتفاقاتی در شورا می افتد که طبیعی می باشد، خرد جمعی است و باید به تمام فکر هایی که در مجموعه ی شورا هست احترام گذاشته شود.
تبریز بیدار: برخی اعضای شورا باورشان این است که در این شورای ۲۱ نفره به حقشان نرسیده اند در این باره نظر شما چیست؟
فرصت اینکه به حقشان رسیده اند یا نه بستگی دارد به اینکه ما چه تعریفی از حق داشته باشیم اگر حق این است که ما عضو هیات رئیسه باشیم یا رئیس کمسیون این بستگی به فرد دارد. هر کسی اعتقاد خودش را دارد ولی فکر نمی کنم برای هر ۲۱ نفر عضو شورا باید یک پست و جایگاهی باز شود. بسته به شرایط و تخصص ها تا جایی که امکان داشت در این دوره توزیع عادلانه صورت گرفت، هر چند برخی همکاران که رئیس کمسیون بودند و یا در برخی کمسیون ها حضور داشتند و الان حتی عضو کمسیون نیستند باید برگردند و موضع گیری های خودشان را در طی دو سال گذشته مرور کنند که چه اتفاقی افتاده است و سبب این کار گردیده، در نهایت حتی در صورت تعامل هم من منکر لابی نیستم، لابی در هر حالت و در هر شرایط اتفاق می افتد جلسات غیر رسمی که قبل از شروع رای گیری های رسمی صورت می گیرد. ولی در نهایت مسئله ای که مشخص است و بازتاب بیرونی دارد این هست که مردم راضی هستند به شکل کنونی کارهایشان پیش برود.
اگر بنا بر این باشد که به مردم ارزش بدهیم و حداقل ناامیدی را در مردم ایجاد نکنیم هر چند مستحق خیلی از جایگاه ها باشیم باید در آن جایگاه ها قرار نگیریم. در طی دو سال گذشته من در راس کمسیون نظارت بودم که به لحاظ جایگاهی جایگاه موثری برای نظارت بود ولی به خاطر هدفی که ذکر کردم به دوستان گفتم که در کمسیون نخواهم بود.
یا اینکه ما کمسیون عمران وتوسعه ی شهری را دو قسمت کردیم نه به خاطر این که جا باز بشود چرا که وقتی با هم بودند کار با قدرت پیش می رفت هر چند با این تقسیم،کار تخصصی شده ولی آن قدرت سابق را ندارد ولی در نهایت اتقاق خوبی بود.
تبریز بیدار: در باره عدالت اجتماعی و ساز کار های رسیدن به این عدالت اجتماعی در حوزه ی شهری بفرمایید. اینکه آیا شورا اقداماتی در این راستا صورت داده یا نه فقط در حد حرف و شعار باقی مانده است؟
همواره یکی از شعار های ما این است که شهر برای همه هست، یعنی شهر هم برای پیران هست و هم جوانان، هم برای زنان هست وهم مردان، هم برای افراد سالم هست وهم افراد معلول، هم برای فقرا هست وهم ثروتمندان یعنی تمام طبقات وگروه های اجتماعی در شهر سهیم هستند. ما نمی توانیم بگوییم که قشر خاصی از شهر می تواند استفاده کند. این شعار کاملا برنامه ریزی شده است و برای اجرایی شدن آن همواره یک راهکار داشتیم.
وقتی ما می خواهیم کاربری اراضی انجام بدهیم در شهر مبنای کارمان را جمعیت قرار می دهیم، در کوچک ترین سطح برنامه ریزی که محله است. این محله را بر اساس استانداردها تعریف می کنیم که این مقدار جمعیت باید در آن باشد و این مقدار دسترسی ها را به خدمات و امکانات شهری داشته باشند. به خاطر این مسئله در طرح های توسعه ی شهری از جمله طرح های جامع و تفضیلی، توزیع خدمات ما باید بر اساس این سرانه و جمعیت باشد برای نمونه، کاربری آموزشی باید در سطوح مختلف در شهر مکان یابی شود در سطح محله پیش دبستانی، دبستان، راهنمایی و دبیرستان تا در سطح ناحیه و شهر و در نهایت فرا شهر. کاربری های مختلفی وجود دارد ما هیچ وقت ادعا نمی کنیم یک محله باید دانشگاه داشته باشد بلکه باید متناسب با سطح پوشش امکانات ایجاد شود.
اما با نگاه به وضع موجود شهر تبریز متوجه می شویم که وضعیت به آن صورت نیست. به لحاظ جنسیت شهر های ما بیشتر مردانه ساخته شده است. آن حضور اجتماعی که مردان در سطح شهر دارند خانم ها به آن اندازه حضور ندارند. بزرگترین دغدغه ای که خانم ها دارند هنوز امنیت هست. هنوز در شهرهای ما فضا های پنهان زیادی وجود دارد، فضا هایی که هر لحظه احتمال وقوع جرم در آن ها وجود دارد. مثل گروه آقایان طراحی شهر و توزیع خدمات و امکانات برای زنان صورت نگرفته است.
یا افراد سالم و معلول، ما در مناسبت های مختلف از قبیل روز جهانی معلولین شعار داده ایم که باید برای معلولین مناسب سازی شهر صورت بگیرد. اما واقعا چه زمانی این اتفاق افتاده؟ امروزه شما اگر به تمام شهر های موفق دنیا بروید در بدترین شرایط فضا برای معلولین مناسب سازی شده است.
امروزه در فضاهای اداری، مسکونی، تفریحی وحمل ونقل یکسری تمهیدات صورت گرفته اما اجرا نمی شود. در بحث مسائل قشربندی اقتصادی جامعه امروزی خیلی از محله ها هست که اولویت اول نیازشان آسفالت خیابان یا دفع فاضلاب هایشان می باشد در حالی که محلاتی وجود دارد که ۴۰،۵۰ سال قبل این اقدامات برای آن ها صورت گرفته است و خواسته ی آن ها چیزی بالاتر از این مسائل می باشد و این نشان دهنده ی آن است که توزیع امکانات و خدمات شهری با توجه به طبقات اجتماعی و اقتصادی دارای شکاف هست. خیلی از محلات حاشیه نشین وجود دارد که تنها اقدامی که طی چند دهه ی گذشته برای آن ها صورت گرفته دفع زباله بوده و فراتر از آن کاری برای آن ها انجام نشده است.
توزیع خدمات و امکانات شهری نیاز به یک بازنگری اساسی دارد. خصوصا در شهر تبریز بعضی مواقع علت فرار از ندادن خدمات به این محله ها بیشتر شبیه بهانه است تا یک دلیل واقعی چرا که الان ما وقتی شهر های دنیا را بررسی می کنیم در کشور هایی که حاشیه نشینی خیلی قبل از ما شروع شده اولین اقدام صورت گرفته به رسمیت شناختن آن ها بود. به رسمیت شناختن آن ها به معنای آن است که آن ها را به عنوان شهروند قبول کردیم. وقتی آن ها را به عنوان شهروند پذیرفتیم ملزم می شویم طرحی را طراحی کنیم که مبنای ساخت وساز ما بر اساس آن طرح صورت بگیرد.
ما در کشور خودمان اعلام می کنیم، شما را به رسمیت نمی شناسیم و نظارتی هم نداریم هر طور دوست دارید زندگی کنید و نتیجه این کار اتفاقات تلخ و به وجود آمدن بافت های نادرستی می شود که شاید به این راحتی نتوانیم پاک کنیم. در حالی که با نظارت اولیه، شانه خالی نکردن از مسئولیت، باز نگری در سیاست ها و تدابیر و شناخت واقعی و دقیق از وضعیت موجود شهر تبریز استراتژی اتخاذ کنیم که به مرور زمان از ساکنین بافت های فرسوده کم کنیم.
تبریز بیدار: نگاه مسئولین مختلف به حاشیه نشین ها متفاوت است از طرفی اعلام می کنند که حاشیه نشینی را به رسمیت نمی شناسند از طرف دیگر دادن امکاناتی مثل آب و برق خودش به معنای به رسمیت شناختن آن هاست نظر شما در این باره چیست؟
یک اصل مهمی وجود دارد با عنوان پیشگیری قبل از درمان ، به عنوان مصداق بخواهیم این اصل را در حاشیه نشینی مطرح کنیم به این معنا است که اگر ما یک زمانی یک شهرکی را در نظر می گرفتیم آن مکان هایی که احساس می کنیم در دهه های آتی احتمال هجوم جمعیت حاشیه نشین به آن جا زیاد خواهد شد مطمئنا می توانستیم با یک طرح از پیش اندیشیده شد در جایگزینی جمعیت نقش داشته باشیم.
چرا که در شهر تبریز این کار اتفاق افتاد و شهرک ارم دقیقا در جایی شکل گرفت که ما یکسری اراضی خالی در آن جا داشتیم اما در یک برهه مسئولین امر با یک کار کارشناسی جلوی این کار را گرفتند و نظم و نظام خاصی به توسعه ی شهری دادند.نمونه ی دیگر شهرک باغمیشه است شهرک باغمیشه زمانی ایجاد شد که حاشینه نشینی در آخر عباسی به سرعت در حال گسترش بود.
در طی دو دهه ی گذشته ما در برخی برهه ها غفلت کردیم و نتایج آن را می بینیم. الان هم به جای اینکه دنبال مقصر بگردیم و یکدیگر را متهم کنیم باید با محصول نهایی کار داشته باشیم. امکانات دادن به حاشیه نشین ها در برهه های خاص سیاسی محل سوال است. بعضی وقت ها بنا به طبعات سیاسی دولت مجاب می شود که چراغ سبز نشان بدهد و امکانات در اختیار آن ها قرار بگیرد که معمولا این کار در آستانه ی انتخابات ریاست جمهوری، مجلس یا سفرهای استانی رئیس جمهور صورت می گیرد، از طرفی وظیفه ی انسانی ما در خیلی جاها باعث می شود علی رغم میل باطنی در مقابل آن ها واکنش نشان ندهیم.
راهکار اساسی این است که متولی امر به ویژه طرح توسعه ی شهری طرح های جامعی را اجرا کند و این مسائل که امروزه در شهر تبریز و اطراف آن است را در نظر بگیرد. پیشنهاد داده می شود که ما شهروندان خود را به سمت و سویی حرکت بدهیم نه اینکه شهروند یک اقدامی صورت بدهد و ما در برابر عمل انجام شده قرار بگیریم.
تبریز بیدار: در مورد طرح جامع شهر تبریز بفرمایید.
طرح های توسعه ی شهری همان طور که از عنوانش مشخص است به معنای آن است که شهرمان را هدایت بکنیم به سمت و سویی که مطالعه شده و کمترین محدودیت های طبیعی، کمترین محدودیت های انسانی و کمترین مسائل و مشکلات در آن جا باشد. و یک جایی باشد که می تواند بهترین جهات توسعه باشد.
این مسئله در تمام دنیا مرسوم است این که مدیران شهری منتظر نمی مانند که شهر به کدام سو حرکت می کند و بعد از آن برنامه بریزند. قبل از اینکه این اتفاق افتد یک محدوده هایی در نظر گرفته می شود با عنوان جهات توسعه ی شهری و طرح های آماده سازی ابنیه ی فنی و خدمات زیر بنایی در آن جا مستقر میشود بعد از اتمام همه ی این ها شهرداری پروانه صادر می کند که شهروند در آن جا مستقر شود. این سیستم درست شهرسازی می باشد طرح جامع فرصت بزرگی در دست ماست از آن جهت فرصت است که ما بیایم مسائل و مشکلات طرح های قبلی را استخراج کنیم و آن را بازنگری بکنیم اکثر شهروندان ما قانون مدار هستند ولی متاسفانه ما در محدوده ی ساخت و ساز های غیر قانونی طرح مصوب نداریم.
طرح جامع تبریز فرصت طلایی است برای رفع مشکلات اما این طرح چند اشکال اساسی دارد از جمله ی اشکالات این طرح این است که طی چند دهه ی گذشته همیشه جمعیت ما سیر افزایشی داشته اما محدوده ی طرح های جامع تفضیلی روند کاهش داشته است یعنی به جای اینکه ما فرصت های سرمایه گذاری برای شهر مان در نظر بگیریم با تعریف یک سری کاربری های سیال امکانات توسعه را به پیرامون شهر ببریم یا اینکه تنفس گاه هایی برای شهر در نظر بگیریم به جای آن شهر را فریز کردیم.
اگر به۲۰ سال گذشته برگردیم طرح جامع عرصه که با عنوان طرح جامع تبریز –امند کار شد، امند در فاصله ی ۱۵-۲۰ کیلومتری شهر تبریز واقع شده به نظر می رسد مشاورینی که دیروز کار می کردند از مشاورینی که امروز کار می کنند ذهنشان باز تر بود. به مرور زمان به عوض اینکه محدوده ی قبلی را گسترش دهیم از محدوده ی قبلی حذف کردیم و محدوده ی ما از آن مقدار قبلی هم کوچک تر می شود که این تصمیم غیر عاقلانه است.
ما در طرح آخر، طرح جامع تبریز حد نهایی تبریز از قسمت شمال غرب را رود خانه ی آجی چای قرار دادیم یعنی بعد از رودخانه ی آجی چای.، پایگاه دوم شکاری خارج از محدوده ی شهر حساب نمی شود. در طرح ۲۰ سال قبل محدوده ی شهر تبریز ۱۵ کیلومتر جلوتر بود این در حالی است که جمعیت ما در سال ۱۳۷۵ یک میلیون و صد ونود هزار نفر بود و الان ما جمعیتی بالغ بر یک میلیون و ششصد هزار و یا هفصد هزار نفر داریم یعنی سهم این ششصد هزار و هفصد هزار نه تنها زیاد نشده که کمتر هم شده است.
من مخالف هستم با این بحث که اعلام می دارند بزرگی شهر فرصت نیست بلکه ضرر است. بزرگی شهر مخصوصا در شهر هایی مثل تبریز که منابع اعتبارات ما محدود است یک فرصت است تا ما روی سرمایه گذار ها حساب باز می کنیم. سرمایه گذار هیچ وقت در حریم سرمایه گذاری نمی کند بلکه بیشتر در جایی سرمایه گذاری می کند که خود آن مکان یک مطلوبیت خوب و یک کاربری خوب مصوب داشته باشد.
اشکال عمده ی طرح جامع این است که دستکاری شدیدی در محدودهای طرح تفضیلی مصوب شهر تبریز صورت گرفته است.۵۸۰۰ هکتار از طرف شمال غرب از محدوده ی تبریز حذف شده که برای بخش عمده ی آن ها ما طرح مصوب کمسیون ماده ی ۵ را داریم نمونه این مطلب شهرک صیاد شیرازی که شهرک مصوب ماست اما متاسفانه اهمال کاری ما سبب شده شهرکی را که خودمان تصویب کردیم با یک بهانه ی واهی توسعه ی منصل خواهد داشت به صورت جزیره ای.
اینها اتفاقاتی بود که در شمال غرب تبریز اتفاق افتاد شرق تبریز هم جزء محدوده هایی بود که بیشترین تحرکات را داشته و بیشترین حجم ساخت وساز های غیر مجاز در آن جا بوده است خیلی راحت حدود ۶۰۰ هکتار نیز در آن جا از محدوده ی شهر تبریز حذف شده عوض اینکه بر ساخت وساز های غیر مجاز تمهیداتی اندیشیده شود آن ها را خارج از محدوده ی شهر انداختیم تا شهروند به صورت غیر مجاز به ساخت و ساز بپردازد.
در ضلع جنوبی شهر تبریز و اتوبان شهید کسایی چند نکته است اینکه تلاش کردند تمامی حذفیات را به نوعی در آن منطقه جبران کنند۳۰۰۰ هکتار در محدوده ی پارک عباس میرزا اضافه کردند که قبل از شروع طرح برای آن برنامه ریزی کردند به نام فضای سبز نام گذاری شده اما اعتقادی به فضای سبز بودنش نیست و به عنوان فرصت سرمایه گذاری به آن نگاه می کنند.
یک بخش قابل توجه دیگری که خارج از محدوده ی شهر بود و الان وارد محدوده ی شهر شده آن هم وضعیت توپو گرافی بسیار اسفناکی دارد، در دامنه ی های سهند که شیب منفی داریم که حجم عظیمی از خاک ریزی ها را در پی خواهد داشت و هزینه های آماده سازی زیاد، ضمن اینکه بحث دسترسی و مالکیت ها مسئله است بخش عمده ای از اراضی موجود در آن جا کاربری نظامی دارد به علاوه مواردی بودکه افرادی که جاهایشان خارج از محدوده ی بود با نفوذ توانستند آن ها را وارد محدوده بکنند.
ما حصل این قضیه این بود که مجموعه اقداماتی باید صورت بگیرد تا طرح جامع در صحن شورا وکمسیون شهر سازی بیشتر مورد بررسی قرار بگیرد و اشکالاتی که هست تا حد ممکن حل شود تا در نهایت یک طرح خوب تصویب بشود.
تبریزبیدار: مخالفین توسعه بحث خط گسل را مطرح می کنند آیا این دلیل قانع کننده است؟
در این شرایط این دوستان باید در باره شهر شهریار توضیح بدهند در جاهایی که محدودیت های طبیعی داریم نمی توانیم آن جا را عاری از جمعیت بکنیم تراکم را باید کمتر کنیم، بارگذاری ساختمان و جمعیت را کمتر کنیم و یک سری کاربری ها ی دیگر از جمله کاربری های گردشگری ایجاد کنیم .
به نظر من چون یک سری جا ها در نظر گرفته شده تا وارد محدوده ی شهر تبریز قرار بگیرد به دنبال جایگزین می گردد تا در عوض آن جا از محدوده ی تبریز خارج شود.
تبریزبیدار: در بحث حقوق کارمندان شورا مطرح شد ماهانه 30 میلیارد صرف حقوق کارمندان می شود از طرفی دکتر چمران نیز مطرح کرد که نزدیک ۶۰ میلیارد صرف حقوق کارمندان شهرداری در تهران می شود. به نسبت جمعیت تهران به نظر می رسد حقوق های پرداختی در تبریز خیلی بیشتر است شما این مسئله را چطور توجیه می کنید؟
یکی از بزرگترین چالش های امروز مخصوصا برای شورا و شهرداری بحث اشتغال است. نزدیک ۷۵ درصد درخواست ها از ما در رابطه با موضوع اشتغال است. برخی حوزه ها از جمله حوزه ی خدمات شهری بیش از حد توان کار انجام می دهند ولی در برخی از حوزه های دیگر در قسمت های پرسنل اداری ازدحام شدیدی هست برخی استخدام ها باری به هر جهت صورت گرفته اند و اینکه به کار فرد نیازی هست یا فرد توانایی انجام کار را دارد توجه نشده است واین مسئله شهرداری را با چالش های بزرگی رو به رو کرده است و سبب شده در برخی مواقع شهرداران مناطق پای قرار دادهایی را امضا کنند که ناشی از اجبار و شرایط سخت پرداخت حقوق است.
تعدیل نیرو به این راحتی نخواهد بود باید سایر بخش های اقتصادی رونق بگیرند واحدهای تولیدی شکوفا شوند و فرصت های دیگر شغلی ایجاد شود تا با تعدیل نیرو از شهرداری فرد بتواند در آن قسمت ها مشغول شوند و نگرانی آن ها را نداشته باشیم.
تبریزبیدار: نظزتان درباره ی تغییرات صورت گرفته در شهرداری در آستانه ی انتخابات چیست؟
تغییر حق مدیر است. مدیر با تیمی که همراهی خوبی با او دارند باید کار کند و در نهایت پاسخگو باشد. در شهر تبریز نیز در زمان سرپرستی ما یک مرحله تغیرات را داشتیم و بعد از اینکه آقای نجفی آمد یک سری تغییرات دیگر صورت گرفت شاید الان هم جمع بندی به این باشد که یک سری تغیرات دیگر باید صورت بگیرد ولی چون ما در آستانه ی انتخابات مجلس هستیم تمامی تلاش ها باید به این سمت باشد که این تغییر نیروها یک آرایشی ایجاد نکند که به شائبه های سیاسی و کمک به جناح بخصوصی دامن بزند.
انتقاد اصلی که ما به تغییرات داریم این بود که الان ضرورتی برای آن تغییرات احساس نمی کردیم علت این مسئله هم مشخص است ما الان در یک بحران مالی غوطه ور هستیم و با این تغییرات شهروندان به دردسر می افتند بهترین زمان برای انجام تغییرات بعد از سپری شدن انتخابات مجلس و اوایل سال بعدی بود. در هر حالت تغییرات حق مدیر است و ما به عنوان نماینده ی مردم مطالباتمان را خواهیم داشت و در نهایت ایشان باید پاسخگو باشند.
تبریزبیدار: در مورد دفتر مشاوران شورا بفرمایید؟ چه شد که تا این اندازه جنجال به پا کرد؟
من مخالف هر گونه رانت خواری از موقعیت افراد هستم .عضو شورا و منتخبین مردم باید اولویت اول و آخرشان مردم و نیازهای شهروندان شهر تبریز باشد. هر گونه استفاده ی شخصی از این جایگاه یک عمل نکوهیده است و باید شفاف سازی بشود.
دفتر مشاوران اگر در خدمت شهر تبریز و شهروندان تبریزی باشد جای اشکال ندارد. ولی اگر محلی برای ساخت و پاخت و تصمیم گیری درباره ی منافع شخصی افراد باشد قطعا حرکت درستی نیست و انتظار می رود مجموعه هایی که می توانند شفاف سازی کنند تلاش خود را برای روشن کردن افکار عمومی انجام دهند. من به عنوان عضو شورا از آن بی اطلاع بودم و به صورت جسته و گریخته در جلسات شورا چیز هایی می شنیدم.
اخلاق آقای شهردار نسبت به گذشته عوض نشده است؟به نظر می رسد رفتارشان با اعضای شورا خصوصا در جلسات علنی تغییر یافته.ا
اتفاقا می خواهم مطلبی را درباره رفتار پرخاشگرانه ی شهرداری با شورا مطرح نمایم، اخیرا ما یک جلسه با دستور جلسه فناوری سیستم شهر سازی داشتیم،که همکاران ما از جواب هایی که مدیر سازمان فناوری دادند قانع نشدند. به پیشنهاد آقای عزتی قرار شد که ما جلسه را تجدید کنیم ما دو هفته پشت سر هم جلسه گذاشتیم و ایشان به دلیلی از آمدن امتناع کردند. تا اینکه جلسه ی بعدی را در خود سازمان فناوری برگزار کردیم. و خود آقای پاک نهاد در آن جا حضور داشت البته وی به بهانه ی جلسه با شهردار دوباره در جلسه حضور نیافت. من طی تماسی که با آقای شهردار گرفتم از ایشان خواستم که آقای پاک نهاد در جلسه حضور داشته باشند که متاسفانه آقای نجفی با پرخاشگری اعلام کردند که شما در کارهای ما دخالت می کنید و نمی گذارید مدیران ما به کارهایشان برسند و وقت آن ها را می گیرید. جوابی که من به آقای شهردار دارم این هست که حوزه ی نظارتی ما مشخصا شهرداری هست چه در کمسیون بررسی و چه در صحن شورا و چه هر حوزه ی دیگر.
من دقیقا علت پرخاشگری آقای شهر دار را نمی دانم اما به نظر می رسد زمانی که مدیری نتواند پاسخگو باشد این اتفاق می افتد. در حالی که این یک روال طبیعی است که مدیر باید پاسخگو باشد. یک مقاومتی از طرف شهردار هست و علت آن مشخص نیست، علت کم حوصلگی شهردا را هم دقیق نمی دانم. به نظر می رسد آقای نجفی نادانسته به خودش ضربه می زند یعنی به جای اینکه مجموعه ی شورا در کنار شهردار قرار بگیرد، شهردار در مقابل بحث های نظارتی شورا جبهه گیری می کند. این دفاع ناشیانه از مدیران به خود مجموعه ی شهرداری ضربه می زند. به احساس من پرخاشگری شهردار با اعضای شورا پرخاشگری با مردم است.
تبریزبیدار: ممنون از اینکه وقت خود را در اختیار ما قرار دادید.
من هم از شما سپاسگزارم.
