بخشی از امنیت و اقتدار ما در سایه موشک هایمان بدست آمده است/ برخی با پایان جنگ گفتند دشمنی با استکبار هم تمام شد!

این روزها تقارن های جالب تاریخی شکل گرفته است. روز اجرای برجام و تحریم دوباره ایران به دلیل دارا بودن موشک های دور برد، سالگرد بمباران وحشیانه ۲۷ دی  رژیم بعث عراق به تبریز  و شهادت محمود رضا بیضایی. جالب از این بابت که روزگاری که ایادی آمریکا که دم از طرفداری از مردم ایران می زدند نقاب از چهره برداشتند و مردم مظلوم را به بهانه پایداری بر انقلاب اسلامی شان هدف موشک های خود قرار می دادند و امروز بیش از ۳۰ سال از آن روزها می گذرد  و به همت دلاورانی چون حسن تهرانی مقدم و حسن شفیع زاده امنیتی پایدار بر آسمان شهرهای ایران زمین حاکم است و حتی پا را فرا تر گذاشته ایم و جوانانی چون محمود رضا بیضایی  از این خطه رفتند و  خط مقدم جبهه را در تا زیر خرخه دشمن در نزدیکی های جولان پیش برده اند. ولی رژیم شیطان این را نمی خواهد و امنیت ایران را تهدید خود می بیند وامروز  از ما می خواهد سایه امنیت را از سر برداریم و گرنه تحریم ها ادامه دارد! موضوع تحریم های دوباره موشکی ایران موجب شد تا با یکی از فعالین پژوهشی و  فرهنگی این حوزه که  سال ها کار کرده به گفتگو بپردازیم. محمد حسین پیکانی دبیر کنگره ۳۰ سال اقتدار موشکی، نویسنده دو جلد کتاب و تهیه کننده مستند خط مقدم است داستان رسیدن ایران به این اقتدار موشکی را به خوبی می داند. تبریزبیدار به گفتگو با وی نشسته است.

با نام و یاد خدا در این نامگذاری پیامی است و به  ورود رسمی ایران برای استفاده از موشک های دور برد در  سال ۶۳ باز می گردد. در ابتدای کار صنایع موشکی  شهید حاج حسن تهرانی مقدم و حسن شفیع زاده که در کنار هم  واحد توپخانه سپاه پاسداران  را تاسیس کردند که البته بعدها شهید تهرانی مقدم واحد موشکی را از دل واحد توپخانه تاسیس کرد و شهید شفیع زاده در همان واحد توپخانه ماندگار شدند. به دنبال پیروزی های متعدد رزمندگان ایرانی  از سال ۶۱ به بعد در جنگ تحمیلی، رژیم بعث عراق راهبردی جدید در قبال ایران اتخاذ کرد. 

 آغاز جنگ شهرها برای  از بین بردن پشتیبانی  مردمی رزمندگان

در این راهبرد که از سال ۶۳ اجرایی شد صدام تصور می کرد با کشاندن جنگ به شهرها و فشار به مردم، تا حدود زیادی پشتیبانی مردمی از رزمندگان کاهش پیدا کرده و بدین ترتیب می تواند در جبهه زمینی به توفیقاتی دست پیدا کند و ایران هم از خواسته های خود مبنی بر بازپس گیری دیگر مناطق اشغالی صرف نظر کند. صدام با این راهبرد جنگ را به شهرها می کشاند و این مقطع از جنگ به بعد را جنگ شهرها نامیده می شود. رژیم صدام که از حمایت کامل تسلیحاتی شرق و غرب برخوردار بود احساس می کرد با این راهبرد می تواند رژیم نوپای ایران را به زانو دربیاورد غافل از اینکه با شروع این جنگ نوین،در این مدت  ایران به موشک هایی دست پیدا کرده است.

امام گفت : بغداد را نزنید شاید صدام متنبه شد / توان موشکی ایران صدام را وادار به عقب نشینی می کند

با شلیک اولین موشک به سمت ایران توسط ارتش عراق در اسفند ۶۳ ویرانی هایی را در مناطق مختلف کشور به وجود می آید و رژیم بعث در مقابل خود دفاعی از جانب ایرانی ها نمی دید اما با  اتکا تلاش چند ماهه رزمندگان برای آماده سازی این مهم  در ۲۱ اسفند ۶۳ اولین موشک به سمت عراق پرتاب شد. امام (ره) فرموده بودند اول مناطق نفتی عراق را بزنید شاید صدام متنبه شد! این موشک به سمت پالایشگاه کرکوک پرتاب شد. با ادامه روند خصمانه رژیم بعث در مرحله دوم در ۲۳ اسفند دومین موشک به سمت بغداد به نزدیکی یکی از کاخ های صدام پرتاب می شود. تا پس از چند ماه کشمکش جنگ موشکی  صدام که  از توان موشکی نوپای ایران غافل گیری شده بود در جنگ موشکی اعلام آتش بس می کند. پس ببینید چگونه قدرت موشکی ما در آن مقطع سبب بازدارندگی و بالابردن سطح امنیتی ما شد.

این روند قطع آتش بس و پرتاب موشک چند بار ادامه یافت تا اینکه به سال ۶۶ می رسیم. در این سال صدام موشک های الحسین را وارد جنگ می کند. موشک های الحسین نوعی از موشک های اسکاد وی بود که با دستکاری مهندسان عراقی از تلفیق دو موشک ساخته می شد. به دلیل اینکه موشک های جدید عراق غیر استاندارد از ۱۸۲ مورد شلیک به سوی ایران ۷۱ مورد یا عمل نکرده یا در هوا منفجر شدند این در حالی است که از ۵۰ پرتاب موشکی ما در آن  سال ها تنها ۲ مورد عمل نکرده و اکثرا به مواضع هدف که شامل مراکز نظامی، پالایشگاهی و اقتصادی اصابت کرده بود. این مقطع مواجه  شد با تحریم موشکی ایران از سوی لیبی و آمدن موشک های جدید از کره شمالی .

 از ۳۱ فردوین ۶۷ تا پایان جنگ صدام دیگر موشکی پرتاب نکردند و در این زور آزمایی کم آورد و این به خاطر قدرتی بود که جوانانی چون حسن تهرانی مقدم به بازوی امام دادند.  واقعیت این است اگر آن روزها مقابله مثل نمی کردیم صدام از حمله شهرها منصرف نمی شد و معلوم نبود این کشتار وحشیانه را  تا کی ادامه می دهد.

برای برسی موضوع برگردیم به همان سال ۶۲ – ۶۳  قذافی به دلیل روحیه جاه طلبانه ای که داشت با عراق و عربستان بر سر رهبری جهان عرب مشکل داشت و برای همین نابودی صدام را  راهی برای رهبری خودش در جهان عرب می دید بنابراین با پیام های واسطه ای که داده شده بود تعدادی موشک به ایران می دهد اما به شرط شلیک چند موشک به سمت عربستان! این واقعیتی است که در نبرد ایران و عراق، لیبی بر خلاف سوریه اعتقادی وارد نشده بود. ظاهرا در سریال پرتاب موشک ها از سمت ایران به سمت عراق، دشمن از سریال حک شده بر روی بدنه موشک ها متوجه منبع آنها می شود بنابراین لیبی را از سوی شوروی  تحت فشار قرار می دهند و قذافی از ادامه کار منصرف می شود حتی در تحویل یکی از این محموله های آخری  متوجه می شوند که این موشک ها دستکاری شده و یک سری از قطعات حساس آن برداشته شده بود. هرچند در ادامه همزمان با مشاهده شدن کارشکنی رژیم قذافی ایران واردات موشک را از کره شمالی را در دستور کار قرار داد.

از همان ابتدا بنابه توصیه آیت الله خامنه ای   که آن روزها نمایندگی امام در شورای عالی دفاع و رییس جمهوری وقت را بر عهده داشتند مهندسی معکوس ساخت این موشک ها در دستور کار قرار گرفت. و از سال ۶۴ این مهم با رفع عیب  موشک های پرتابی آغاز و بعدها به مراحل بالاتر رسید.

عراق در این مدت احساس می کرد که توافقات پشت پرده با حامیان غربی و کارشکنی های صورت گرفته می تواند بالاخره همزمان با عملیات کربلای ۵ اولین موشک بعد از کارشکنی ها در بامداد ۲۱ دی ماه به سمت عراق عراق شلیک می شود عراقی ها در بهت و حیرت فرو رفته بودند. چرا که عراق و پشتیبانانشان تصور می کردند با تحویل موشک های معیوب این توان از ایران گرفته شده و می توانند با خیال راحت حملات موشکی خود را علیه ایران سامان دهی کنند. اما روحیه انقلابی جوانان آن روز این حسرت بر دل صدام گذاشت. این مقابله به مثل بازهم صدام را تا مدتی از حمله موشکی منصرف می کند.

 یکی از دلایل موفقیت ما از اول داستان پر فراز و نشیب موشکی ایران داشتن روحیه انقلاب بوده است. متخصصان امر می گویند که زمانی که ما بحث موشکی را آغاز کردیم با فن آوری روز دنیا اختلاف ۵۰ ساله داشتیم و توانستیم این اختلاف را ۱۰ ساله جبران کنیم.

بعد از اتمام جنگ چند تفکر مطرح شد مطرح شد یک عده می گفتند که الان جنگ تمام شده  ودشمنی ها پایان یافته و برویم به سمت ساخت کشور ولی عده ای افراد تیزبین همچون شهید حسن تهرانی مقدم می گفتند تا آمریکا هست دشمنی با انقلاب ادامه دارد و تا دشمنی هست تهدید هم هست پس بنابراین باید به سمت قدرتمند تر شدن و کم کردن فاصله با فنآوری نظامی روز دنیا حرکت کنیم.

این برمی گردد به ماهیت انقلاب ایران که نفی استکبار ستیزی را با خود به دنبال دارد و همین امر سب ایجاد تهدید از سوی دشمنان این انقلاب را در پی خواهد داشت .مولا علی (ع) در حدیثی می فرمایند: امنیت در سایه شمشیرهاست. امنیت نداشته باشی ماهیت وجود انقلاب و گسترش آن تحت الشعاع قرار می گیرد. رشد فرهنگی،اقتصادی وسیاسی در سایه امنیت به دست می آید.

اگر امروز دشمنان جرات حمله به ایران را ندارند قطعا بخشی از این امر به دلیل وجود قدرت موشکی ایران است. موشک در هم شکننده مرزها ست . الان به جایی رسیده ایم که صفر تا صد تولید موشک در داخل صورت می گیرد و کار به جایی رسیده که برای مقابله با این قدرت نظامی سپر موشکی می سازند و این یعنی قدرت موشکی ایران.

بحث دیگر اگر می خواهید مذاکره کنید اگر پشتوانه قوی نداشته باشیم این مذاکرات با این شکل پیش نمی رفت و این به دلیل قدرت ایران است.

نسل امروز اهمیت موشک و توان نظامی بالا برایش روشن نشده است بنابراین باید به این جوانان و نسل های انقلاب گفته شود که داشتن امنیت بالا در سایه  این قدرت موشکی حق مسلم ماست و همانطور که روزگاری داشتن انرژی هسته ای برای مردم ما قابل فهم نبود ولی امروز می بینیم این امر برای مردم روشن شده است. متاسفانه عده ای مشاهده می شوند که می گویند چه نیازی به موشک داریم مگر با دنیا سر جنگ داریم همین این امر سبب شده  تا دستاوردها و نتایج این قدرت ایران به مردم گفته شود. اگر در همین قضیه اخیر در فاجعه منا که رهبر انقلاب به سران رژیم سعودی هشدار دادند و عربستان سریعا در برابر این هشدار رهبر انقلاب عقب نشینی کردند قطعا یکی از دلایل این کرنش به دلیل قدرت نظامی و موشکی بالای  ایران است.

بنده هم تشکر می کنم که اینوقت را در اختیار بنده قرار دادید تا این  موارد را به اطلاع مردم عزیز تبریز برسانیم.