سرویس سیاسی تبریزبیدار؛
این روزها نگاهی کوتاه به رسانه ها و شبکه های اجتماعی نشان می دهد که مساله تایید و رد صلاحیت کاندیدای انتخابات دهمین دوره مجلس شورای اسلامی، به اصلی ترین موضوع فضای انتخاباتی تبدیل شده است که پیش بینی می شود تا روزهای منتهی به هفتم اسفندماه ادامه خواهد داشت. این چالش باعث گردیده است تا دیگر جنبه های مهم عرصه انتخابات مجلس و فضای انتخابات، به حاشیه رفته و کمتر بدان پرداخته شود. در این مقال نگاهی کوتاه به جنبه های دیگر فضای انتخاباتی خواهیم داشت.
کارآمدی؛
بعد از گذشت چهار دهه از پیروزی انقلاب اسلامی و حرکت آن به سمت ثبات ساختاری، فضای سیاسی کشور بگونه ایست که هیچ حزب و گروهی را نمی توان نام برد که از تحریم انتخابات سخن بگوید، حتی رسانه های ضد انقلاب و خارج نشین نیز که روزی مردم را دعوت به خانه نشینی در روز انتخابات می کردند، در این روزها بدنبال تبلیغ کاندیدای خود جهت نفوذ در قوه مقننه هستند. طبیعی است که در انتخابات پیش روی مجلس با نسل جدیدی از کاندیداهای مجلس از نسل دوم و سوم انقلاب اسلامی رو به رو هستیم که رشد و نمو فرهنگی و اجتماعی خود را از دوران سازندگی و اصلاحات شروع کرده و به اصطلاح نسل بعد از دوران دفاع مقدس هستند. آن چه که در این میان و بخصوص در دهه پیشرفت و عدالت بایستی محل بحث قرار بگیرد، مساله کارآمدی نظام جمهوری اسلامی و ارکان آن می باشد؛ مجلس شورای اسلامی بعنوان مهمترین مرکز تصمیم سازی در کشور آماده پذیرش دهمین دوره از نمایندگانی است که بایستی علاوه بر داشتن تعهد لازم در اعتقاد و التزام به جمهوری اسلامی، دارای تخصص لازم جهت حضور جدی در کمیسیون های مجلس و ارتقای سطح کارآمدی نظام اسلامی می باشد. بعد از گذشتن چهاردهه از انقلاب اسلامی بحث کردن در مورد اصول اولیه انقلاب اسلامی، بایستی حداقل وقت را از نمایندگان در مجلس بگیرد.
مطالبه مردمی
جوی که همواره در ایام انتخابات در کشور کم و بیش بوجود می آید ، دادن وعده ها و تبلیغات غلو آمیز جهت رای آوری می باشد. وعده های توخالی که از همین ابتدا نیز معلوم است جایگاهی برای تحقق آن وجود ندارد و صرفا جهت عوام فریبی و رای آوری مطرح می شود. گروه ها و شخصیت های سیاسی بیش تر از آن که بدنبال زدن حرف معقول و منطقی باشند، بدنبال این بوده که چگونه با بزرگنمایی از فعالیت های قبلی شان، خود را بهترین گزینه برای حضور در مجلس معرفی کنند، رصدی کوتاه در میان مردم نشان می دهد که کمتر کسی به شعارهای کاندیدا وقعی نهاده و آن را صادقانه می پندارد. در این جا لازم است که رسانه های مستقل و جریانات مطالبه گر و عدالتخواه، بخصوص دانشجویان، با تدبیر، جلوی هرگونه ایجاد فضای پوپولیستی را بگیرند، به طور مثال اگر شهری دارای ظرفیت های خاص صنعتی و کشاورزی است، کاندیدای مجلس بایستی برای این موقعیت، برنامه هدفمند ارائه دهد.
احصای ظرفیت های اقتصادی، صنعتی، کشاورزی، فرهنگی، اجتماعی و…. در حوزه انتخابیه و انتشار آن در بین مردم، میزان تاثیرگذاری شعارهای عوامانه را به حداقل ممکن برسانند. این مساله در مورد نمایندگان فعلی مجلس نیز به مراتب اولی تر مطرح است، نمایندگانی که مجددا، سودای بهارستان دارند در ابتدا باید در مورد فعالیت ها و وظایف خود در این دوره پاسخگو باشند که دقیقا چه کاری برای حوزه انتخابیه با توجه به ظرفیت های آن انجام داده اند.
لیست های انتخاباتی و نفوذی ها
با توجه به سخنان مقام معظم رهبری و تعمیم مساله حق الناس به لیست های انتخاباتی، این موضوع وظیفه جریانات سیاسی را برای معرفی کاندیدا دشوارتر می کند، بطوریکه زین پس جریانات مهم سیاسی نمی توانند با عدول از ارزش های خود به گزینه های حداقلی اکتفا کرده و هرکسی را که کوچکترین نزدیکی با اهداف خود داشت را به لیست انتخاباتی اضافه کنند.
نمونه بارز این قضیه را می توان در فضای فعلی مجلس نهم دانست، کاندیداهایی که با نام اصولگرایی به مجلس رفته، ولی درگیر زد و بند های سیاسی و اقتصادی شدند، بطوریکه نزدیک به ۳۰ نفر از آن ها توسط شورای نگهبان رد صلاحیت شدند.
انتخابات پیش روی مجلس شورای اسلامی، محک محکمی برای سنجش عیار گفتمان های سیاسی در بین مردم است و اینکه مردم تا چه مقدار به شعارهای انتخاباتی اهمیت می دهند، مساله ایست که بایستی تا هفتم اسفند منتظر ان بود.
