سرویس سیاسی تبریزبیدار؛
تنور داغ رقابتهای انتخاباتی مجلس شورای اسلامی در تبریز و کشور دو هفته ایست که از تب و تابهای یک ماه گذشته فاصله گرفته و با روشن شدن تکلیف داوطلبین راه یافته و راه نیافته در دور اول، ستادهای انتخاباتی کاندیداها از شور و نشاطهای انتخاباتی فارغ شده است.
اما در این میان سفر رئیس ستاد پیگیری برجام به تبریز و حضور وی در یکی از مراسمات ترتیب داده شده توسط دولت و حواشی پیرامونی آن، باعث شد تا این سفر و حواشی پیرامونی توجه رسانهها و ناظران سیاسی را به خود جلب کند.
برجام و ما ادراک ماالبرجام!
از یاد نبردهاند و نبردهایم که در سال ۹۲ پس از چندین سال تحریمها و فشارهای شدید اقتصادی از سوی دشمنان برای تسلیم ایران، یکی از کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری همگام با چند تن دیگر داوطلبین شعار مذاکره با امریکا بر سر مسائل هستهای و “حل ۱۰۰ روزه مشکلات اقتصادی” را میداد و از قضای روزگار وی با چند صد هزار رأی حد نصاب آرا را کسب کرد و رئیس جمهور دهم شد.
از یاد نبردهاند و نبردهایم که در سال ۹۲ پس از چندین سال تحریمها و فشارهای شدید اقتصادی از سوی دشمنان برای تسلیم ایران، یکی از کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری همگام با چند تن دیگر داوطلبین شعار مذاکره با امریکا بر سر مسائل هستهای و “حل ۱۰۰ روزه مشکلات اقتصادی” را میداد و از قضای روزگار وی با چند صد هزار رأی حد نصاب آرا را کسب کرد و رئیس جمهور دهم شد.
شعارهای “بازگشت ژنرالها” و “حل مشکلات اقتصادی” در مقطع زمانی کوتاه چنان روبنایی و عوام نگرانه بود که بسیاری از ناظران و عموم مردم با تردید به آن نگریستند، تا اینکه در آذر ۹۲ اولین گام از مذاکرات فشرده هستهای ایران با کشورهای غربی به بار نشست و رئیس جمهور از “ترک برداشته شدن ساختار تحریمها” سخن بگوید و روزنامهها و بدنه حامی دولت، شادمانه از “فتح الفتوح” مذاکرتا سخن بگویند.
علی رغم حمایتهای بی دریغ رهبر معظم انقلاب از تیم مذاکره کننده و تعیین خط قرمزهای نظام در مذاکرات، وعده حل ۱۰۰ روزه مشکلات اقتصادی که دکتر روحانی دو سویه نخ ایجاد و تداوم آن را به رفع تحریمها منوط کرده بود، به بیش از ۲ سال طول کشید و در طول دهها مذاکره هستهای و قدم زنیهای پی در پی دو طرف در لوای مذاکرات، گرهای از مشکلات اقتصادی باز نشد.
گفتاردرمانی دولت از مذاکرات هستهای و گستراندن رکود اقتصادی در لوای کاهش تورم، راهبردی بود که ۲ سال از زیست اجتماعی و انباشت تاریخی مردم ایران صرف آن شد و سرانجام علی رغم حرف و حدیثهای فراوان پیرامون برجام، این توافق در دی ماه امسال اجرایی شد و مردم همچنان منتظر گشایشهای اقتصادی بودند.
برجام نافرجام!
با گذر دولت “سیاست خارجی” که بیش از نیمی از عمر خود را معطوف به سیاست خارجی و گفتگوهای خارجی کرده بود، بدنه اصلاح طلب حامی دولت که دو سال در پشت دروازههای مذاکرات برای حضور در صحنه سیاسی کشور مشق قدرت میکردند، اکنون تقاضای دیگری از روحانی داشتند؛ “سیاست داخلی”.
عطش فراوان اصلاحات برای بازگشت به حاکمیت و قدرت باعث مطالبهای آشکار یا خفی از سوی آنان از دکتر روحانی شد که در نهایت وی با سخن گفتن از “برجام داخلی” راه را برای این طیف باز کند.
انتخابات بازی نقش اپوزیسیون در زمان قدرت توسط اردوگاه اصلاح طلبان، آنان همواره معتقد بودهاند انتخابات فرصتی مناسب برای این جناح سیاسی جهت بازگشت به قدرت و احیای خود است، بنابراین با هجمه ثبت نام در انتخابات درصدد ایجاد هزینه برای نظام و عبور از فیلترهای قانونی برامدند.
اما زمانی که به سد نهادهای قانونی برخوردند، فریاد وای دموکراسی سر دادند، اما با رفتار قاطع و قانونی شورای نگهبان، در آخر به ناچار به قواعد مردم سالاری تن دادند و علی رغم تبلیغات گذشته مبنی بر خدشه در انتخابات، بخش از بدنه داوطلبین آنان به مجلس راه یافتند.
حامی دولت؛ دولت حامی!
اصولاً در تاریخ جمهوری اسلامی و پس از رحلت امام راحل (ره)، هر کدام از دولتها درصدد بودند با نقش آفرینی در انتخابات مجلسی نزدیک به خود را پدید آورند. شکل گیری “فراکسیون مجمع حزب الله” در مجلس پنجم، فتح مجلس ششم توسط دوم خردادیها در سال ۷۸ و روی کار آمدن طیف نزدیک به اصولگرایان و رایحه خوش خدمت در مجلس هشتم، یکی از معلولهای حمایت دولت برای روی کار آمدن مجلس همسو با دولت وقت است.
اصولاً در تاریخ جمهوری اسلامی و پس از رحلت امام راحل (ره)، هر کدام از دولتها درصدد بودند با نقش آفرینی در انتخابات مجلسی نزدیک به خود را پدید آورند. شکل گیری “فراکسیون مجمع حزب الله” در مجلس پنجم، فتح مجلس ششم توسط دوم خردادیها در سال ۷۸ و روی کار آمدن طیف نزدیک به اصولگرایان و رایحه خوش خدمت در مجلس هشتم، یکی از معلولهای حمایت دولت برای روی کار آمدن مجلس همسو با دولت وقت است.
حضور بخشی از بدنه اصلاح طلبان در دور دوم و شنیده شدن شایعاتی مبنی بر احتمال حمایت دولت از داوطلبین نزدیک به خود، باعث شنیده شدن پرسشهایی شد که آیا دولت نیز قرار است علی رغم اجرای انتخابات خود وارد حمایت از داوطلبین انتخابات شود؟
یک سوزن به خود، یک جوالدوز به دیگران!
حضور دیروز عباس عراقچی در تبریز و سخنرانی وی در جمع دانش آموزان باعث شد تا استانداری آذربایجان شرقی با برگزاری همایش از پیش اعلام نشده ” فرصت را مغتنم شمرده و با حضور ایشان همایشی در خصوص تبیین وضعیت و مسائل ایران پسابرجام ” برگزار کنند.
برگزاری این همایش فی نفسه مثبت و نشانگر وزنه قابل توجه تبریز در مقایسه با استانهای دیگر در برگزاری همایشها است، ولی از نکات حاشیهای حضور ۴ تن از کاندیداهای یک جناح سیاسی خاص در این همایش که به دور دوم انتخابات مجلس از تبریز راه یافتهاند، و جلوس آنان در ردیف نخست این سالن، نشانگر رفتاری متناقض در این سوی میدان از سوی مجریان انتخاباتی است.
از یاد نبردهایم که رئیس ستاد انتخابات استان در اظهارات ماه گذشته خود، با انتقاد از تبلیغات زودهنگام برخی کاندیداها اظهار داشته بود: «متاسفانه هستند کسانی که از دو سال پیش در تمامی مراسمات ختم تبریز شرکت میکنند، سوار اتوبوس میشوند و با مردم به صورت همگانی، ورزش میکنند. تمامی این حرکات، جهت دار بوده و برای موفقیت در انتخابات، برنامه ریزی کردهاند.»
حال جای پرسش اینجاست که آیا شرکت درست یا غلط برخی از داوطلبین انتخابات در مجامع عمومی در زمان خارج از وقت مقرر تبلیغات، “تبلیغات زودهنگام” قلمداد میشود ولی حضور همزمان ۴ کاندیدای راه یافته به انتخابات دور دوم در تبریز، در یک مراسم دولتی مانعی نداشته و حتی اجازه داده میشود در ردیف نخست سالن بنشینند؟
پرسشی که ضرورت پاسخگویی آن از سوی مدیران دولت تدبیر و امید وجود دارد این است که آیا رقبای این ۴ کاندیدا نیز میتوانند به راحتی در چنین مراسمات دولتی بدون هیچ برچسب “تبلیغات زودهنگام” حاضر شوند؟! پرسشی که ما را به یاد جمله ۳ ماه پیش رئیس ستاد انتخابات استان میاندازد که «قانون شاه کلید انتخابات است».
*لازم به ذکر است تیتر مزبور، برگرفته از شعر “یوسفی در چاه و این کنعانیان/بر سر بازار سودند نازیان” حافظ شیرازی می باشد.
