به گزارش تبریزبیدار، شهر تبریز که سفر کنید به بارگاهی واجبالتعظیم میرسید که به امامزاده حمزه(ع) مشهور است.
امامزاده سیدحمزه(ع) از فرزندان امام موسیبنجعفر(ع) در دربار سلطان محمود غازان و سلطان محمد خدابنده از تقرب و احترام خاصی برخوردار بوده است.
حتی روزگاری سمت وزارت و دفترداری سلطان محمد را به عهده داشت که بعدها کنارهگیری کرد و باقی عمر را به زهد و تقوی و عبادت گذراند.
سیدحمزه(ع) با وجود کنارهگیری و فاصله از مشاغل دولتی باز هم مورد توجه و اکرام سلطان محمد بود و در شبی که از ملاقات با وی به منزلش بازمیگشت، در کوی سرخاب تیری به وی اصابت کرد و همان جا به دیار باقی شتافت.
موقعیت جغرافیایی امامزاده سیدحمزه(ع)
بقعه و مسجد امامزاده سیدحمزه در شهرستان تبریز، خیابان ثقه الاسلام و در جنب مقبرهالشعراء قرار دارد. مقبرهالشعرا یا همان آرامگاه شاعران یکی از گورستانهای تاریخی شهر است که بیش از ۴۰۰ شاعر، عارف و رجال نامی ایران و کشورهای منطقه از ۸۰۰ سال پیش به ترتیب از حکیم اسدی طوسی تا استاد شهریار یکی پس از دیگری به خاک سپرده شدهاند.
تاریخ بنای نخستین بقعه سال «۷۱۴ ه.ق» یعنی سال درگذشت امامزاده سیدحمزه است. باقی ماندههای بقعه سیدحمزه، صحن نسبتا وسیعی است که در سمت جنوب آن، مقبره قرار گرفته و در سمت شرق و شمال آن، حجرات و مدرسههایی است که از سالهای پیش متروک مانده و به امانتگاه اموات تبدیل شده بود. تعمیرات سالهای «۱۳۳۳- ۱۳۳۴ ه.ش» که از محل اوقاف ظهیریه به عمل آمده دوباره به حجره و اقامتگاه طلاب علوم دینی تغییر صورت داده است.
این بقعه گنبد بلندی دارد که طاق زیرین گنبد آیینهکاری شده و بر دور آن کتیبههایی که مشتمل بر تاریخ هستند، نوشتهاند. بقعه اصلی، مقبره کوچکی است که تقریبا ۴ ذرع طول و سه ذرع عرض دارد. حجره جداگانهای در سمت غربی آن بوده که بین مقبره و آن حجره دیواری فاصله بوده است.
اما ترکیب فعلی بنا، نمونههایی از حجاری و کاشیکاری پیشین به چشم میخورد که از نمونههای بسیار جالب حجاری آن طاق مرمرین صحن سردر مدرسه است که از چهار قطعه مرمر بزرگ تشکیل یافته است. پایههای طاق از سنگ مرمر سادهای است که به جای نمونههای اصلی گذاشته شدهاند.
جام نیوز
