به گزارش تبریز بیدار به نقل از ائل، انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی در طرح” تاریخ انقلاب اسلامی به زبان ساده” کتاب های تحت عنوان کلی “دانستنی های انقلاب اسلامی برای جوانان” منتشر کرده است. کتاب هایی که برخلاف تصور ما از کتاب های تاریخی، قطور و پیچیده نیستند.
“حاشیه های مهم تر از متن” به قلم محمدعلی الفت پور هشتادمین مجلد از این مجموعه ۱۱۱ جلدی است که در ۳۲۰ صفحه و قطع جیبی به چاپ سوم رسیده است و تکه هایی کوتاه از تاریخ معاصر از مبارزات ملی شدن صنعت نفت تا بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و برخی وقایع سالهای ابتدایی جمهوری اسلامی را با ادبیاتی داستان وار نقل کرده است.
در آستانه ۱۲ فروردین ماه سالروز برگزاری همه پرسی قانون اساسی جمهوری اسلامی نگاهی داریم به چندصفحه از این کتاب:
امام یک ماه قبل از آمدن به ایران، دکتر حسن حبیبی را مامور نگارش پیش نویس قانون اساسی کردند، که این پیش نویس هنگام ورود به ایران همراهشان بود. صادق طباطبایی هم پیش از پرواز یک نسخه از آن را به خبرنگارهای فرانسوی داد تا اگر هواپیمای امام را زدند یک نسخه از آن باقی بماند. امام به پیروزری انقلاب یقین داشت. صفحه ۲۲۶( از زبان صادق قطب زاده)
ظهر روز ۲۲ بهمن مردم ریختند تو میدان ارگ و رادیو را گرفتند. رادیو پایگاه توده ای ها و چپی ها شده بود. ما خدمت امام در مدرسه رفاه بودیم، که ناگهان رتدیو اعلام کرد: ((توجه! توجه! این صدای انقلاب است)). امام به سرعت از جا بلند شد و گفتند: ((بروید، نگذارید! صدای انقلاب است یعنی چه؟ صدای انقلاب اسلامی است)). ما هم رفتیم و به دستور امام بچه های مذهبی را در آنجا مستقر کردیم و از آن به بعد، صدای انقلاب اسلامی به گوش می رسید. صفحه ۲۲۹ (از خاطرات حجت الاسلام و المسلمین هادی غفاری)
بازرگان نامه ای به امام نوشت که با بسم الله شروع نشده بود. به جای انقلاب اسلامی هم از لفظ “انقلاب ایران” استفاده کرده بود. امام در جا نامه را پاره کردند و فرمودند: ((بگویید به ایشان فلانی نامه را پاره کرد. چند بار من به شما بگویم که انقلاب، انقلاب اسلامی است. انقلاب در ایران کار نکرد، این اسلام بود که کار کرد)) صفحه ۲۳۹( از کتاب برداشت هایی از سیره امام خمینی)
مهندس بازرگان جمهوری دموکراتیک اسلامی را پیشنهاد کرد، ولی در مورد نام نظام او تنها کسی نبود که لفظ دموکراتیک را به عنوان وصف نظام لازم می دانستند. استدلالش این بود که نظام هایی مانند عربستان و پاکستان صفت اسلامی را یدک میکشند، ولی دارای نظام غیردموکراتیک هستند؛ فلذا بهتر است، ما از همین اول نوع حکومت و نظام مان را از آنها جدا کنیم. در میان برخی بزرگان حوزه نیز کسانی دیده می شدند که مخالف آوردن لفظ اسلامی به دنبال اسم نظام بودند. در میان مراجع هم تک و توک مخالف برقراری حکومت اسلامی قبل از ظهور بودند.
امام کار را تمام کرد: ((جمهوری اسلامی، نه یک کلمه کم ونه یک کلمه زیاد)) صفحه ۲۴۱ (از خاطرات صادق طباطبایی)
