به گزارش تبریز بیدار، روح الله رشیدی فعال فرهنگی تبریزی در کانال تلگرامی خود نوشت:
سال گذشته، رئیسجمهور در آیین نکوداشت مقام معلم گفت: «در سال ۹۰ اعتبارات آموزش و پرورش ۱۲ هزار میلیارد بود که در سال ۹۴ اعتبارات ۲ برابر شده و به ۲۴ هزار میلیارد تومان افزایش یافت. آموزش و پرورش باید بهتدریج و گامبهگام از حالت دولتی بودن محض خارج شود.» آقای روحانی در همان برنامه، به گزارش آقای وزیر مبنی بر اینکه ۱۲ درصد آموزش و پرورش بهصورت غیردولتی اداره میشود، واکنش نشان داد و گفت: «باید بهتدریج این مقدار افزایش یابد و آموزش را خرید خدمت کنیم.»
سالهاست که دارد با آموزش و پرورش هم درست مانند یک کارخانهی پیچ و مهرهسازی برخورد میشود. حتی نازلتر از آن!
آقایان اصرار دارند که این مسیر را تا انتها بروند. و یقیناً بزرگترین خطر از صدر انقلاب تا امروز، همین خطر است که معالاسف، در هیاهوی گیجکنندهی سیاستبازی، گم شده. این تدبیر، یعنی اینکه عامدانه و آگاهانه، پایهگذاری ارکانِ مملکت را به هوای کاهش هزینههای دولت، بدهیم دست عدهای که فقط زبانِ سود میفهمند!
آنکه می آید و «سرمایه»گذاری میکند، میخواهد سود کند. تجربهی قریب به سه دههایِ مدارس غیرانتفاعی پیشِ روی ماست. دیدیم که چگونه با این تدبیر، بنای تبعیض را از یکسو و انحراف در اهداف آموزشی و تربیتی جمهوری اسلامی را از سوی دیگر گذاشتند. حتی نهادها و افراد منتسب به حاکمیت، که با تعهدِ انقلابی وارد این میدان شده و هر کدام مدرسه و مدارسی برای خود بنا کرده بودند تا به اصطلاحِ نیروی تراز انقلاب را برای روز مبادای انقلاب تربیت کنند، حالا ترجیح میدهند سود کنند و درآمدزایی کنند. چه برسد به دیگران!
خصوصیسازیآموزش و پرورش، با توجیهاتِ مضحکی که سست بودن آنها عیان است، چاهی است که دولت و مجلس، پیش پای نظام کَندهاند. چاهی که بیرون آمدن از آن، محال است.
