سرویس فرهنگی و اجتماعی تبریزبیدار؛ غلامرضا سیفی
دو سال پیش یکی از دوستان خبر آورد، جوانکی صرفا بخاطر قرابت با رئیس محترم شورا، برای برگزاری دو فقره تورنمنت ورزشی برای یک رشته غیر قابل اعتنا، از شهرداری محترم، چیزی حدود هفتصد هشتصد میلیون بودجه گرفته است. مسابقاتی که آنزمان خیلی حرف و حدیث با خود به دنبال داشت.
همان ایام می شد پیش بینی کرد که فرجام کار این شورا با این شهرداریِ دست و دلباز به کجا ختم خواهد شد. شورا و شهرداری که مناسبات در آن نه بر اساس ضوابط که صرفاً و صرفاً بر اساس روابط شکل گرفته و وضع موجود را پدید آورده است. به عبارتی بهتر هر که مقرب تر بوده از منابع شهرداری منتفع تر گشته است.
اکنون این دمل چرکین سرباز کرده و مردم از این همه تخلف حیرت زده اند. انگشت به دهان، هاج و واج که این رخدادهای نامبارک چرا و چگونه اتفاق افتاده؟
فساد پاشنه آشیل است و این قابل کتمان نیست لیکن اتفاقاتی که در شورا و شهرداری رخ داده و به نظر می رسد با قاطعیت سیستم قضایی ادامه دار خواهد بود یکبار دیگر خیلی از موضوعات را به ما یادآوری کرد.
عامل اصلی وضع موجود شوراست. شورایی که اصلی ترین و ذاتی ترین وظیفه اش نظارت و حسابکشی از مجریان شهرداری است . اما چه می توان کرد زمانی که بگندد نمک؟!
از سویی دیگر گروه های مرجع جامعه اعم از نخبگان و دانشگاهیان و دانشجویان و ایضاً اصحاب رسانه چقدر در این اتفاقات نقش دارند؟ آیا حاشیه امن و به اصطلاح «همه چی آرومه» فضا را برای جولان مفسدان فراهم نکرده است؟
کدام تشکل دانشجویی یکبار اعضای شورا را به مسلخ گزارشگیری و مطالبه گری فرا خوانده و کدام رسانه یکبار شهرداری را بخاطر تخلف به بوته نقد کشیده است؟
همه این اتفاقات تلخ است اما تلخ تر اینکه با وجود گذشت دو ماه از آغاز روند بازداشت ها که هر روز ابعاد جدیدی بخود می گیرد، نه شهردار و نه رئیس شورا در قبال این اتفاقات تکانی بخودشان نداده اند. اساساً بخودشان هم نمی گیرند که این فساد گسترده در زیر مجموعه ایشان شکل گرفته است.
