سرویس سیاسی تبریزبیدار؛
بدون شک سال ۸۸ سالی بسیار مهم در حیات انقلاب اسلامی است. سالی که به یکباره انقلابیون پشیمان از گذشته خویش که آرزوهای دور و دراز خود را در هاله ای از وهم و در شرف رنگ باختن می دیدند به تعبیر رهبر معظم انقلاب با «زورآزمایی خیابانی» شروع به تحت فشار قرار دادن نظام برای”خواسته های غیرقانونی» کردند.
در تیر۸۴ محمود احمدی نژاد شهردار جوان تهران بدون اتکا به تباری از قدرت سیاسی در کشور این بار برنده رقابتی در انتخابات ریاست جمهوری ایران شد که رقیب قدرتمندش سابقه قریب ربع قرن تصدی مناصب بالای حکومتی و پشتوانه ای وسیع در قدرت داشت.
احمدی نژاد-هاشمی
احمدی نژاد در آن سال بر هاشمی رفسنجانی غلبه کرد و این آغازی شد بر دوگانه هاشمی و احمدی نژاد. همه تحلیلگران سیاسی اذعان دارند که انتخاب احمدی نژاد در سال ۸۴ به عنوان رئیس جمهوری آغازگر تحولاتی عمیق در عرصه های سیاسی-اجتماعی کشور بود. وی با طرح عدالت به عنوان محور حرکت دولت جدید به زعم خود وارد نبرد و درگیری با مراکز قدرتی شد که به زعم او حداقل ۱۶ سال بر اریکه قدرت تکیه زده اند.
نقدهای تند او به دولت های سازندگی و اصلاحات باعث روشن تر شدن صف بندی های سیاسی کشور شد. در این مقطع زمانی دوم خردادی های پشیمان از گذشته انقلابی دهه ۵۰ و۶۰ و لیبرال های کارگزاران سازندگی روز به روز به هم نزدیک شدند و پس از شکست در انتخابات مجلس هشتم در سال ۸۶ تمام نیروی خود را برای زمین زدن دولت احمدی نژاد و بازگشت به قدرت خرج کردند.
بیشتر اصلاح طلبان که رای چشم گیر احمدی نژاد را در برابر خود می دیدند با یاددآوری رای ۲۰ میلیونی خاتمی کسی بهتر از او را برای شکست احمدی نژاد مناسب نمی دیدند اما پس از کش و قوس های فراوان فردی وارد صحنه انتخابات شد که ۲۰ سال گوشه عزلت اختیار کرده بود.
مدعیان دموکراسی
درباره مناظره ها و رقابت های انتخاباتی بسیار خوانده ایم و شنیده ایم اما آنچه وجه نوشتار این یادداشت است رفتار دوگانه جناحی بود که در تمام ۸سال حکمرانی خود در دولت، شعار«دموکراسی»، ”رای مردم “،”مردم سالاری» و «زنده باد مخالف من» سر می داد. شکست مفتضحانه جناح به اصطلاح دموکراسی خواه به حدی برایشان گران آمد که آن روی چهره خود را در مواجهه با اصول دموکراسی مرسوم نمایاندند.
آشوب های خیابانی الهام گرفته شده این جریان تندرو از انقلاب های رنگین برای ساقط کردن و استحاله نظام از درون فضایی را به وجود آورد که رهبر معظم انقلاب با برخورد قاطع در برابر این آشوب ها آن را «فتنه» نامیدند. رفتار منطقی و کاملا قانونی نظام با بیانات حکیمانه رهبر انقلاب، فتنه را برای فتنه گران به جایی رساند که از ۲ میلیون معترض در خرداد ۸۸(ادعای ضدانقلاب و جنبش به اصطلاح سبز) چیزی جز ۲۰۰ یا ۳۰۰ نفر در بهمن ماه آن سال به جای نماند.!
تذبذب سیاسی
کمای ۴ ساله این جناح اقتدارگرا تا خرداد۹۲ باعث شد تا کسانی که دست داشتنشان در فتنه اظهر من الشمس است از سر ناچاری پشت سر حمایت از فردی قرار بگیرند که تقابل او با این جناح در حوادث سال ۷۸ کوی دانشگاه بر همه مشهود بود. از سوی دیگر ۲۵۰ هزار رای دکتر روحانی که وی را برنده دور اول انتخابات ریاست جمهوری کرد نشانه دیگری از رفتار قانونمند و دقیق نظام در حفاظت از آرایی بود که به تعبیر رهبر انقلاب «حق الناس» محسوب می شد.
رفتار منطقی و معقولانه ۵ کاندیدای دیگر در تبریک به دکتر روحانی نشانه دیگری از اعتماد آنان به امانتداری ۲۵۰ هزار رای نظام در برابر تذبذب سیاسی ۱۱ میلیونی مدعیان دموکراسی بود.
