سرویس سیاسی تبریزبیدار؛
رجب طیب اردوغان سختترین مرحله حکومتداری خود پس از مصاف با لائیکهای کمالیسم و اسلامگرایان سکولار گولنی را پشت سر میگذارد. تخم تروریسمی که با دستان آمریکا و مرتجعین عربی و ترکیه در ۵ سال گذشته کاشته شد، امروز در نزدیکترین کشور نزدیک به سوریه، یعنی ترکیه در حال جوانه زدن است و کماهای امنیتی پیدرپی گریبان دولت مستعجل اردوغان را گرفته است.
اگر دیرزمانی ترکیه بهعنوان کشوری توسعهگرا پشت دروازههای اتحادیه نشسته بود و با بیاعتنایی اروپا نشینان در الحاق به آن اتحادیه روبرو میشد، پس از تحولات بیداری اسلامی (بهزعم آنان بهار عربی)، شیفت استراتژیک اردوغان از تشکیل دولتی توسعهگرا و غرب محور در ترکیه به نئوعثمانیسم اردوغان چرخید و دروازههای ورود برای احیای آن، کشورهای عربی و سرزمین شامات انتخاب شد.
تخم تروریسمی که اردوغان با حمایت آمریکا و آل سعود و شیوخ مرتجع حاشیه خلیجفارس پرورانید، اینک در عوارض مختلف استراتژیک خود را در برابر اردوغان نشان داده و حملات تروریستی از سوی داعش یا پ.ک.ک، به قلب مراکز امنیتی در آنکارا و مراکز توریستی در استانبول، دولت ترکیه و اردوغان را به “چه کنم چه کنم” انداخته است.
بیشک این دست حملات تروریستی خصوصاً در کشور مسلمان و همسایه ترکیه و مشترکات فراوان بین دو ملت، اقدامی محکوم و تروریستی بود اما در این میان آنچه قابلتوجه است، رفتار برخی از کاربران فضای مجازی پس از اتفاقات اخیر در فرودگاه استانبول و کشته شدن بیش از ۴۰ تن از شهروندان بیگناه بود که نشانگر سیاستهای متناقضی در افکار بهاصطلاح عمومی داشت.
از تلعفر تا کوبانی!
به راه انداختن هشتگ هایی برای حمایت از قربانیان حادثه تروریستی فرودگاه آتاترک استانبول بیشک اقدامی قابلتقدیر از سوی فعالین رسانهای و افکار عمومی است، اما تناقضی آشکار در عمل و نظر بسیاری از این افراد نهفته است که چه شده است که عراق و سوریه و لبنانی که تا دیروز در عمق تروریسم و کشتارهای انتحاری از سوی تروریستهای موردحمایت ترکیه و سایر کشورها قرار داشتند، محکوم نمیشدند و یا به تعبیر بهتر انسان نبودند ولی کشته شدن عدهای همانند آنان از مردم بیگناه استانبول چنین مرثیهسرایی و حمایت را نیاز دارد؟
از یاد نبردهایم که در ۲ سال پیش در جریان محاصره شهر ترکمن نشین تلعفر در عراق و شهر کردنشین کوبانی در سوریه، بسیاری از مدعیان حقوق بشر و آزادی و دفاع از هم نوعان خود بهیکباره به میدان مخالفت با تروریسم و داعش برآمدند و فریاد “وا ترک” و “واکرد” سر دادند.
اما پس از آزادی این شهرها خصوصاً در تلعفر با کمک و حمایت مستقیم ایران، این محکوم کنندگان قومگرای تروریست نیز به تاریخ پیوستند و دیگر خبری از محکومیت تروریسم عریان داعش در سوریه و عراق نشد. گویی حقوق بشر و تروریسم تنها مختص همنژادیهای برخی آقایان است و سایرین ازنظر نژاد و قومیت “دگر”هایی هستند که در مقایسه با نژاد خود ارزشی انسانی و بشردوستانه ندارند.
نگارنده این سطور بیشک حمله تروریستی و کشته شدن مردم بیگناه در فرودگاه استانبول را همانند حملات دیگر تروریستی در سایر نقاط جهان محکوم میکند، ولیکن پرسش اصلی اینجاست که در آستانه روز جهانی قدس که مردم مسلمان در سراسر دنیا، بیزاری خود از خیانتها و جنایتهای رژیم صهیونیستی بهعنوان سردمدار تروریسم و فساد در جهان اعلام میکنند، بهتر نبود این دوستان محکوم کننده در فضای مجازی که تجربه ثابت کرده صرفاً به محکومیت مجازی بسنده میکنند، هشتگ حضور پرشور در روز قدس برای دفاع از مظلومان خصوصا فلسطین راه می انداختند و در این روز همه اقدامات تروریستی را محکوم می کردند؟!
