به گزارش تبریز بیدار ، سجاد حسین زاده در ائل نوشت:
با واسطه ای شنیدم که یک مقام مسئول شهر خطاب به عضو شورایی که در پیگیری حقوق کارگران همواره فعال است، طعنه انکاری کمونیست بودن زده است، در ابتدا تنها چیزی که به ذهنم رسید این بود که این لیبرال مسلک های تبریز چقدر دریده شده اند که طعنه کمونیست بودن به فعال عدالت خواه می زنند تا شاید بتوانند او را خفه کنند و لیبرال وار به مدیریت خود در تبریز ادامه دهند.
این جماعت با هر کسی به گونه ای رفتار می کنند و به قولی سهم او را تقدیم و از سر راه بر می دارند، به آن سازمان فلان پروژه و به آن دیگری فلان هبه و الخ، دیگر جایی برای مطالبه گری نمی ماند زیرا همه به گونه ای آلوده ی سفره ی لیبرال مسلک های مذهبی مآب تبریز شده اند، این می شود که در برابر آن فساد و آبروریزی سکوت پیشه می شوند تا دستگاه قضا یک تنه زیر فشارهای مختلف، مسیر عدالت را به پیش برد، حال اینکه اگر همین حضرات ساکت پیش از این فعال می بودند و طلب عدالت می کردند، کار بدین جا نمی رسید که آوازه تبریز نه به داشته هایش که به پرونده فساد شورایش باشد.
در برابر جماعت آلودهِ ساکت، نوبت به حنجرهِ عدالت خواهِ شورا هم که می رسد، وقتی کلنجار دو سه ساله با او برای سکوت به نتیجه نمی رسد، به او هشدار انتساب به کمونیسم می دهند تا به سکوت وادارش کنند، عجبا لیبرال مسلک هایِ شهرت طلب می خواهند به شیعهِ اثنی عشریِ عدالت خواه انگ نچسب بزنند، شاید گرفت و او مدت باقی مانده از مدیریت آقایان را ساکت سر کرد. در مرام این جماعت افراد دو نوعند یا تطمیع می شوند و معامله می کنند و یا می ترسند و ساکت می شوند، یعنی همه باید همراه اینان باشند وگرنه محکوم به حذف و دوری می شوند تا روند طیف لیبرال مسلک در فتح سنگر به سنگرمراتب پست و پول و شهرت دچار اخلال نشود.
همینان هستند که که در مرام خود رسیدگی به حاشیه و حاشیه نشینی را لطف می دانند نه وظیفه، گویا حاشیه نشینان شهروندان درجه دو سه هستند که نوبت رسیدگی به آنان برای وقتی دیگر موکول شده است، دقیقا همین نوع نگاه است که با حاکم شدن در سالهایی بعد از انقلاب شکاف طبقاتی را تشدید کرد و دقیقا باز همین نگاه این سالها نفسی تازه کرده و باز می تازد تا فقرا را فقیرتر و ثروتمندان را غنی تر کند، همین نگاه می خواهد به یکباره همه چیز را بلعیده و هیچ از عدالت موعود انقلاب اسلامی باقی نگذارد، همین نگاه است که می خواهد مستضعف جماعت را از عدالت موعود انقلاب ناامید و مایوس کند، آنکه گرسنه سر به بالین نگذاشته و نمی گذارد چه می داند که شب گرسنه خوابیدن چه طعمی دارد، همین ماه رمضان بود که شاهد شدم کودکی ده ساله از نانوایی نان قرضی طلب می کرد و من اوج شرمندگی را با تمام وجود حس کردم، آن کودک حاشیه نشین حقش در حلقوم سرمایه داران و لیبرال مسلک هاست و حال آنکه می خواهد عدالت خواه باشد انگ می خورد!!!
نمی دانم این ۲۰۱۸ چه عایدی برای حاشیه نشینان خواهد داشت اما آنچه گمان می کنم تنها بزک دوزک بالاشهر است برای نشان دادن نمایی مدرن از شهر شیعه به گردشگران مسلمان! و حاشیه شهر را گویی قصد دارند با چادری بپوشانند و از دیده دور کنند تا حفظ آبرو!!! کنند، شهر شیعه باید نماد عدالت علی باشد نه بی عدالتی لیبرال مسلک های مذهبی مآب! که اگر شد دیگر نباید آبروی شیعه را برد و نام شیعه بر شهر نهاد.
در شهر شیعه ای که عدالت خواهی انگ کمونیسم می خورد، یعنی انگ زنان لیبرال مسلک بیش از حد دریده شده اند و می خواهند همه ی شهر را قورت بدهند و تمام، اینان تاب فریاد عدالت را ندارند و وای بر ساکتین مدعی انقلابی گری. سکوت انقلابی ها اینان را دریده کرده است و باید گفت اگر قرار بر ادامه سکوت باشد گناه مدعی انقلابی گری بیش از این لیبرال مسلک هاست و حق بر حاکمیت اینان بر طیف انقلابی است.
