سرویس سیاسی تبریزبیدار؛ محمد علی موسوی
هر جامعه ای برپایه ارزش ها و آرمان هایی بنا نهاده می شود که در سیر تاریخی خود فرهنگ جمعی و فردی و به تعبیری هویت اجتماعی آن جامعه را شکل داداند. در این سیر تاریخی مجموعه ای از خوبی ها در هرجامعه ای انباشته می شود که می توان از آن با عنوان “سرمایه اجتماعی” یاد کرد. عدالت، امنیت و اعتماد از جمله مهمترین سرمایه های اجتماعی هر جامعه ای محسوب می شوند. سرمایه ای اجتماعی هر جامعه ای یکی از عظیم ترین پشتوانه های هر نظامی برای اجرایی کردن خواستای خود است. یعنی به واسطه داشتن چنین سرمایه ای است که نظامی خود رادر قبال جامعه هم مسول فرض می کند و هم اطمینان حال می کند که از سوی اعضای جامعه مورد تهاجم و شورش قرارنخواهد گرفت.
در یاداشت پیش رو مقوله اعتماد اجتماعی را به عنوان یکی از سرمایه های نظام جمهوری اسلامی در نظر گرفته و مجموعه افشاگری هایی که از سوی برخی عناصر غیر متعهد نسبت به نظام صورت می پذیرد را مورد بررسی قرار می دهیم.
ذکر این نکته خالی از لطف نیست که مردم ایران در طول تاریخ جمهوری اسلامی و پیشترها از ماجرای نهضت تنباکو تا مشروطیت و قضایای ۱۴ خرداد سال چهل و دو تا ۱۷ شهریور پنجاه و هفت و چندین مورد مشابه بر اساس ارزش های اسلامی و برپایه اعتمادی که به مرجعیت شیعه داشته اند عمل کرده اند. این امر بعد از پیروزی انقلاب و دینی شدن دولت و حکومت به عرصه دولتی نیز کشیده شد. و به تعبیری اعتماد مردم به دولتمردان از حیث اسلامی بودن آن ها که تا به آن روز موضوعیت نداشت حائز اهمیت گردید.
به زبان ساده تر اگر امروزه مسئولان خطایی مرتکب شوند آن به پای نطام اسلامی فرض میشود. حال که در زمان خود پیامبر اسلام و حضرت علی نیز کارشکنی هایی از سوی برخی مسولان بروز می کرد؛ که به عنوان نمونه می توان از کارشکنی ابن عباس بر علیه حکومت امیر المونمنین حضرت علی (ع) یاد کرد.
حالا با توجه به افشاگری هایی که از سوی برخی افراد که خود را به عنوان دلسوز نظام معرفی می کنند ونیز از سوی برخی رسانه ها و نهادهای سود جو از اپوزیسیون معاند نظام گرفته تا رسانه های بیگانه این امور را در باور مردم معطوف به خود نظام و نه اشخاص می کند. که این امر موجبات کاهش اعتماد مردم را به نظام فراهم می کند.
اما باید در همین جا به این نکته ظریف اشاره کرد که این افشاگری ها با توجه به مقاصد سیاسی خاصی از سوی برخی جریانات بر علیه جریان دیگر به وقوع می پیوندند و در بطلال کار همین افشاگران همین بس که این اشخاص با این چنین اموری نظام را و سرمایه های آن را جهت پیش برد مقاصد خود صرف می کنند. در ذهن عموم جامعه ایران نیز روشن کردن این امر داری اهمیت است که حال اگر کارشکنی هم صورت می پذیرد این کار شکنی را نه باید به پای نظام مقدسی چون جمهوری اسلامی که خون هزارران زن و مرد پاک نهاد ریشه آن را آبیاری کرده بلکه باید به پای برخی نااهلانی نوشت که در ذات گرگ اند و لباس گوسفند پوشیده اند.
در چندماه آینده انتخابات مهم ریاست جمهوری پیش روی ملت بزرگ ایران قرار دارد که مطمئنأ از سوی معاندان مانند همیشه مورد هجوم قرار خواهد گرفت. تا سرمایه های اجتماعی نظام را کم رنگ کرده و موجبات کاهش مشارکت مردم را در انتخابات به همراه آورد. امید آن می رود تا با روشن سازی صحنه ناروشن سیاست از سوی متعهدان نسبت به نظام شاهد حضور هرچه بیشتر مردم نه تنها در پای صندوق رای که در پایبندی و تجدید عهد با آرمان ها و ارزش هایی باشیم که هویت جمعی ما را به وجود آورده و به نظام اسلامی ما شکل بخشیده است باشیم.
البته نباید فراموش کرد کسانی که تخم افشاگری علیه دولت ها را به بهانه تسویه حساب سیاسی آغاز کردند نمی دانستند که این آغاز راهی است که پایانی ندارد. ملت همچنان فراموش نکرده اند کسانی که در ماه های منتهی به انتخابات ۸۸ چه تهمت هایی علیه رای قانونی ملت زده شد و هنگامی که بدیهیات عملکرد اشتباه گذشته شان به رخشان کشیده شد با اشک تمساح زمینه فتنه ۸۸ و کودتا علیه رای ملت را فراهم کردند. امروز هم گویا با خوشحالی همان ادعاهای ماه های ابتدایی سال ۸۸ را تکرار میکنند ولی هوشمندی رهبر انقلاب مانع تکرار میکنم فتنه ۸۸ برای کودتا گران علیه رای ملت شد.
