یادداشت میهمان تبریزبیدار؛ غلامرضا سیفی
حادثه ی ساختمان پلاسکو، موجی از ابراز همدردی با خانواده ی جان باختگان در سراسر کشور براه انداخت. پیام های تسلیتی که عموماً در میان اخبار مر بوط به این حادثه گم شد. شهردار محترم تبریز و برخی از اعضای شورای شهرِ این کهن شهر نیز، پیام تسلیت صادر کردند.
اما یک نکته ی مغفول مانده در پسِ این اتفاق؛
کشور ما کشوری آکنده از بلایای طبیعی و غیر طبیعی است. و راهی بغیر از ایمن سازی در همه حوزه ها وجود ندارد. شهردار و عضو شورایی که برای حادثه پلاسکو خاطر مبارکش مکدّر می شود بد نیست راجع به ایمن سازی در حوزه ماموریتی خودشان نیز توضیح دهند.
چند ماه پیش، بخش های حاشیه نشین تبریز بر اثر باران شدید زیر آب رفت. برخی از خانه ها را آب گرفت و معابر و مشارع اصلی نیز آب بندان شد. خلاصه گره در زندگی مردم افتاد.
حال سئوال اینجاست؛ آقای شهردار! آقای عضو شورا، برای همین یک فقره چه اقدامی کردید چه تمهیداتی اندیشیدید تا اردیبهشت ماه لرزه بر تن حاشیه نشینان نیفتد؟! کار مردم در مرکز شهر قفل نشود؟! خیابانهای شهر رنگ گل و لای بخود نگیرند؟!
شاید پیام شهردار تبریز بخاطر اینکه نماینده شهرداران کشور هستند قابل قبول باشد اما هضم پیام تسلیت اعضای شورای شهر تبریز کمی سخت است. سخت از این جهت که کلی مشکل در همین تبریز خودمان هست که حضرات عین خیالشان هم نیست. شاید فکر میکنند پیام تسلیت شان رای آوری دارد.
ابراز همدردی کاری نکوست اما کافی نیست مخصوصا برای کسانی که جایی مسئولیت دارند و باید راجع به مسئولیت هایشان سئوال جواب شوند.
بماند که ساختمان هایی بمانند پلاسکو در تبریز هستندکه آنهم نیازمند پیگیری است.
