یادداشت میهمان تبریزبیدار؛ وحید بایرامچیان
در روزهای گذشته هفتمین جشنواره ملی عکس فیروزه در شهر تبریز برگزار و از برگزیدگان این جشنواره تجلیل به عمل آمد.
این رویداد بزرگ و مهم فرهنگی در شهر اولین ها و در حالی که ۱۱ ماه به تبریز ۲۰۱۸ و انتخاب این کلانشهر به عنوان پایتخت گردشگری کشورهای جهان اسلام زمان باقی مانده است، نوید دهنده تداوم رویدادهای مهم فرهنگی و هنری در این کلانشهر و تبدیل شدن تبریز به عنوان یکی قطب های برگزاری جشنواره ها و رویدادهای فرهنگی است.
اما حواشی پررنگ تر متنی در اختتامیه و تقدیر از برگزیدگان این جشنواره ملی روی داد که باعث ناراحتی و گلایه بسیاری از عکاسان بومی و تبریزی گشت. با نگاهی به ۲۰ عکس انتخابی ارسالی و راه یافته به بخش نهایی این جشنواره مشاهده می کنیم که از میان این تعداد عکس، تنها ۳ عکاس تبریزی موفق به کسب عنوان اثر برگزیده شده و باقی نفرات دیگر، عکاسان غیربومی هستند.
با نگاهی دقیق تر به اعتراض اکثریت قریب به اتفاق عکاسان بومی نسبت به نحوه انتخاب آثار در جشنواره هفتم، روند نارضایتی و اعتراض آنان در دوره های پیشین را نیز مسبوق به سابقه می بینیم اما در این دوره به دلیل بروز اتفاقاتی موازی و هم راستا شاهد اعتراضات دوچندان عکاسان تبریزی نسبت به آن هستیم.
در این شرایط است که با وقوع اتفاقات پشت پرده در انتخاب برگزیدگان غیربومی، در یک نگاه کارشناسی و در مقایسه با دیگر آثار، به راحتی می توان به عدم داوری جدی و حرفه ای در انتخاب آثار پی برد.
شهردار محترم تبریز که این روزها، برگزاری جشنواره ملی عکس فیروزه را در راستای رویداد تبریز ۲۰۱۸ دانسته و قول بین المللی شدن آن را داده است، بی شک با روند فعلی شاهد تحریم آن توسط عکاسان حرفه ای و تنزل سطح ملی مسابقات در هشتمین جشنواره در سال های آتی خواهیم بود. و زمانی که عکاسان بنام و مجرب تبریزی در جشنواره شهر خودشان شرکت نکرده و مورد حمایت واقع نشوند، چه انتظاری از دیگران دارید؟ با این همه حاشیه گویا سوار بر فیروزه قالب شده است !
در این میانه است که به یاد فرمایشات رهبر معظم انقلاب.در سال ۸۰ و در دیدار با جمعی از اصحاب فرهنگ و هنر می افتیم “هر هنرمندی به تنهایی یک دنیاست و این خاصیت هنری است که در وجود اوست. اگر انسان فرصت میکرد تا غمگسارانه پای دل هنرمندان بنشیند، دنیای عجیب و زیبایی می دید؛ آمیخته ای از غمها و شادیها؛ آرزوها و نگرانیها و آرمانها؛ هنر گوهر بسیار گرانبهایی است که ارزش و گرانبهایی آن فقط بدین جهت نیست که دلها و چشمهایی را به خود جذب میکند- خیلی از چیزهایی که هنری نیست، ممکن است چشمها و دلهایی را به خود جلب کند- نه، این یک موهبت و عطیه الهی است.”
