سرویس فرهنگی تبریزبیدار؛
دهمین روز از ماه رجب، جشن میلاد فرزند دردانه امام رضا(ع) و گل سرسبد جود و احسان، حضرت جوادالائمه(ع) است
زمان شادی یاران حق جواد آمد
خوشا دلی که ز شادی دوست، شاد آمد
بلی به عاشر شهر رجب به امر خدای
ولادت شه اقلیم دین جواد آمد
به شهریار خراسان روا بود تبریک
جواد مظهر احسان و جود و داد آمد
امشب بر دامن پاک خیزران(مادر امام جواد) ستاره می بارد و بر لبان پرمهر رضا(ع) لبخند رضایت میهمان می شود.خوشا به حال اهل زمین که خداوند به یمن چشمان منتظر ثامن الحجج، دل هایشان را میزبان قدم های پربرکت حجتی دیگر ساخته است.
پدرت شاه خراسان و خودت گنج مقامی
پدرت حضرت خورشید و خودت گنج تمامی
غنچه ای نیست که عطر نفست را نشناسد
تو که ذکر صلواتی و درودی و سلامی
در کتاب های روایی نقل شده که در شب ولادت امام محمدتقی(ع)، پدرش امام رضا(ع) تا صبح کنار گهواره پسرش نشست و با او سخن گفت . گویا اسرار الهی را به گوش جان او می رساند.
همچنین در شأن فرزند یگانه اش فرمود:حق تعالی به من فرزندی عطا کرده است که شبیه به موسی بن عمران است که دریاها را شکافت و نظیر عیسی بن مریم(ع) است که حق تعالی مادر او را مقدس گرداند و او را طاهر و مطهر آفرید.
رواست در چنین شب خجسته ای، به برکت قدوم دردانه علی بن موسی الرضا(ع)، شاپرک های احساس و تبریک را به آستان آفتابی پدرش روانه کنیم. بی شک دلی که در شادی اهل بیت(ع) شریک باشد، از بوستان پربرکت ولی نعمت خویش بی بهره نخواهد ماند.
امام محمدتقی(ع) اولین امامی بود که در کودکی به امامت رسید. این پرسش در ذهن بسیاری از مردم ایجاد شد که شخصی با این سن کم، چگونه می تواند جانشین پیامبر باشد؟ درحالی که این اتفاق بی سابقه نبود.
خداوند در قرآن مجید درباره حضرت یحیی و رسالت او در دوران کودکی چنین می فرماید: «وَآتَیْنَاهُ الْحُکْمَ صَبِیًّا؛ ما فرمان نبوت را در کودکی به او دادیم».
یا حضرت عیسی(ع) که از همان روزهای نخستین تولد، لب به سخن گشود و از مادرش، مریم(س)، در برابر تهمت ها و اهانت ها دفاع کرد.
در متون تاریخی نقل شده است وقتی مأمون تصمیم گرفت دخترش ام فضل را به همسری امام جواد(ع) دربیاورد، بسیاری از بزرگان بنی عباس به او اعتراض کردند.
مأمون در پاسخ به آنها گفت: «من به این دلیل او را به دامادی خودم برگزیدم که با کمی سن، در علم و فضیلت بر همه اهل زمان برتری دارد و اعجوبه ای است در علم و دانش».
امام رضا(ع) در نامه ای به فرزندش، امام جواد(ع) چنین سفارش می کند:پس از دریافت این نامه به حقی که بر تو دارم، ورود و خروج خود را از در بزرگ خانه ات قرار ده و زمانی که تصمیم داری از خانه بیرون بروی، زر و سیم همراه خود بردار. تا هرکس از تو درخواست کرد، او را از کرم خود بهره مند سازی.
میر مُلک وِداد می آید
حامی عدل و داد می آید
ای گدایان به راه بنشینید
اینک از ره جواد می آید
امام جواد(ع)، با وجود سن کم، در مناظره ها و بحث های علمی بسیاری شرکت می کرد که بعضی از آنها بسیار جالب توجه و شنیدنی است. حل مشکلات بزرگ علمی و فقهی، اعجاب دانشمندان و عالمان هم دوره آن حضرت را برمی انگیخت.
عظمت کلام امام جواد(ع)
۱) عزت مؤمن، بی نیازی او از مردم است.
۲) در ظاهر، دوست خدا و در خفا دشمن خدا نباش.
۳) در انجام دادن آنچه دوست نداری ولی تو را در راه حق استوار می کند، مقاوم باش و از انجام دادن آنچه دوست داری، ولی تو را به هوس رانی می کشاند، بپرهیز.
۴) چگونه تباه شود آن کس که خداوند سرپرست اوست و چگونه نجات یابد آن کس که خداوند تعقیب کننده اوست. کسی که به غیر خدا دل ببندد، خداوند او را به همان کس واگذار کند و کسی که از سر ناآگاهی عمل کند، تباهی اش بیشتر از اصلاحش خواهد بود.
۵) توجه به خدا با دل ها، (در رسیدن به مقصود) از به زحمت افکندن و رنج دادن اعضا با اعمال، رساتر و مؤثرتر خواهد بود.
۶) کسی که بر مرکب هوس رانی سوار شد، لغزش های او جبران ناپذیر است.
۷) اطمینان به خدا، میوه و بهای هر متاع گران قیمت، و نردبان رسیدن به جایگاهی بلند است.
