در نقد سهم خواهی نمایندگان مجلس از انتخابات شورای شهر؛

یک سر و هزار سودای فتح پارلمان محلی توسط بهارستانی‌ها!

باید از این جلوس کنندگان بر کرسی سبز پارلمان ملی، پرسید که حداقل پس از ۱۰ ماه از آغاز نمایندگی خود چه اقدام و تصمیم عمده‌ای برای حوزه انتخابیه خود انجام داده‌اید که این بار آستین‌ها را برای فتح کرسی قهوه‌ای پارلمان محلی بالا زده‌اید؟!

سرویس شهری تبریزبیدار؛

مرسوم است که انتخابات در ایران همه جور کاندیدا از هر جناحی را شاهد بوده و به‌دفعات دیده‌ایم که وکیل الجناح ها و حتی وکیل الدوله‌هایی به گستردگی یک جبهه سیاسی بر موج هیجانات انتخابات سوار می‌شوند و با جولان شعارهای رنگین، سعی می‌کنند خود را فاتح سیاست انتخاباتی نشان دهند.

یکی ازاین‌دست انتخابات‌هایی که همواره محل تحمیل اراده سیاسی، تزریق برنامه‌های جناحی و فتح کرسی‌های تصمیم‌گیری است، انتخابات شورای شهر است. ارائه لیست‌های انتخاباتی جناح‌های مختلف سیاسی در این دوره فعلی و پیشینی انتخابات، امری مرسوم بوده و است و برخی از این طیف‌ها درصددند با فرستادن نفراتی از درونِ خود، با تفکر خود و حتی وابسته به خود، سیاست‌های خود در آن بخش از کرسی تصمیم‌گیری را در اختیار بگیرند.

اما عمده اشکالی که در کنار لیست‌های سیاسی بسته و ائتلاف شکننده و ناهمگن (که در آینده‌ای نزدیک به واکاوی آن خواهیم پرداخت)، فعال شدن بخشی از نمایندگان مردم برای فتح دیگر کرسی‌های منتخبین مردم است، بی‌پرده باید گفت حضور و فعال شدن بخشی از نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی برای فرستادن نیروهای خود به شورای شهر است.

دلیل این مسئله نیز روشن است، مثلاً اگر بودجه عمرانی شهرداری تبریز در یک سال تقریباً معادل ۳ برابر بودجه عمرانی استان آذربایجان شرقی و حقوق ماهیانه ۳۵میلیارد تومانی پرسنل شهرداری تبریز نیز ۳ برابر پرداختی کل کارکنان استان آذربایجان شرقی باشد، هر کس دیگری را به تأثیرگذاری و ورود به بخش‌های مهم تصمیم‌گیری مدیریت شهری ترغیب می‌کند.

نگاهی به نام‌هایثبت‌نام کنندگان این دوره از شورای شهر نشان می‌دهد که افرادی نزدیک و نه لزوم وامدار تعدادی از نمایندگان مجلس نیز با هدایت این نمایندگان، سودای نفوذ در تصمیم‌گیری و تأثیرگذاری در شورای شهر و مدیریت شهری را در سر می‌پرورانند و برای این مسیر نیز برنامه‌ها و عدّهِ و عَده تدارک دیده‌اند.

این موضوع، نگارنده این سطور را به یاد اظهارنظر سال گذشته یکی از اعضای فعلی شورای شهر تبریز انداخت که گفته بود «در مقطع زمانی اعلام نتایج انتخابات شورای شهر در خرداد ۹۲ تا تشکیل شورا در شهریور همان سال، یکی از افراد بسیار شاخص شهر تبریز که منصب وی توسط مردم انتخاب‌شده بود، در جلسه‌ای در خانه خود، تخم نفاق جدایی اعضای شورا به ۲ گروه اقلیت و اکثریت را کاشت.»

در این میان، باید از این جلوس کنندگان بر کرسی سبز پارلمان ملی، پرسید که حداقل پس از ۱۰ ماه از آغاز نمایندگی خود چه اقدام و تصمیم عمده‌ای برای حوزه انتخابیه خود انجام داده‌اید که این بار آستین‌ها را برای فتح کرسی قهوه‌ای پارلمان محلی بالا زده‌اید؟!

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *