سرویس سیاسی تبریزبیدار؛
آرامش و امنیت یک جامعه در همکاری و همیاری با نهادهای اطلاعاتی و امنیتی است. این مهم تنها از طریق ارتباط این نهادها با عناصر تشکیلدهنده آن جامعه امکانپذیر است درست در هنگامیکه افراد جامعه با یک هدف مشترک و به یک سمت درحرکت باشند میتوان بازوان پرتوانی برای ادامه برقراری امنیت در یک کشور را مهیا نمود.
مشارکت و همکاری مردم میتواند در تمامی اتفاقات تأثیرات بسزایی بر امنیت جامعه داشته باشد که از مصداقهای مهم آن تأثیر بر امنیت انسانی است. این مدل ارتباط و تعامل با نهادهای اطلاعاتی نیاز به ضوابط خاص و ویژهای ندارد، بلکه از این مهم میتوان در میان تمامی اقشار جامعه با هر سبک و مدلی استفاده بهینه کرد و درنتیجه میتواند در کنترل عوامل پیشگیریکننده از کلیه اقدامات علیه امنیت ملی شده و موجب ارتقاء سطح امنیت فرد و متعاقب آن جامعه گردد.
ازاینرو پرداختن به این موضوع مهم میتواند در دستور کار هر نظام حاکمی که به دنبال ایجاد امنیت برای مردم است قرار بگیرد. مسلماً مدیران بخشهای مختلف سازمانهای اطلاعاتی و امنیتی کشور باید به راههای جلب مشارکت افراد جامعه در خصوص اطلاعات مردمی توجه بیشتری نمایند و در این راه با اعتمادسازی هر چه بیشتر افراد مختلف را علاقهمند به کمکرسانی در ایجاد امنیت پایدار ترغیب نمایند.
در ارتباطگیری مردم با نهاد اطلاعاتی برای تأمین امنیت، مهم ارکانی که باید به آنها توجه شود شامل موارد ذیل است:
_ارتباط دوستانه با تمامی گروههای سنی، اعتقادی، مخالفان و…
_ سهیم نمودن افراد در برخی از کارهای مقدماتی بهنوعی مانند دهه اول انقلاب اسلامی که مردم خود داوطلبانه با نهاد اطلاعاتی در ارتباط بودند.
_ جلب اعتماد مردم در ارتباطگیری دوطرفه و تضمین عدم ایجاد مشکل برای افرادی که با نهاد اطلاعاتی همکاری دارند.
_ نقش آموزشوپرورش در فرهنگسازی این ارتباط امنیتی میان مردم و اطلاعات
_ آگاهی بخشی در خصوص مسئولیتپذیری مردم در امینت خود و جامعه
_ اطلاعرسانی به مردم در خصوص تهدیدات
_ آموزش مسائل اطلاعات به مردم
بدون تردید، تأمین امنیت فردی و جمعی همه اقشار مختلف مردم و مصونیت بخشیدن جان و مال و ناموس شهروندان، از وظایف مهم نهادهای اطلاعاتی در هر نظام سیاسی است. ازاینرو حساسیت، دشواری و پیچیدگی این اقدامات امنیتی، لزوم مشارکت و همکاری مردم دراینارتباط با اطلاعات را دو چندان میکند یعنی کلیه شهروندان مجاز و موظف هستند، در تأمین امنیت خود و دیگران نقشی فعال ایفا نمایند. این نقش فعال با الفبای ارتباط با نهاد امنیتی اطلاعاتی شروع میشود و هر آنچه رابطه مذکور بیشتر و عمیقتر انجام شود، بازتاب ایجاد امنیت آن بیشازپیش خواهد بود.
بدیهی است که عدم ارتباط اطلاعات هرچند هم که فرد از توانمندیهای بالایی برخوردار باشد نمیتواند بازتابی را که در یک تلاش جمعی صورت میگیرد را شامل شده و نتیجه مطلوبتری را بهدست آورد. به نظر میرسد تنها راه آرامش و اطمینان خاطر در جامعه برای مردم در موضوع امنیت این است که چنانچه ارتباط و اطلاعات مردمی پشتیبان این نهادهای مسئول در این زمینه نباشد به میزان قابلتوجهی میتواند ضریب امنیتی را کاهش دهد.
قسمتی از چارهاندیشی برای مواردی که در ارتباط مردم با دستگاههای اطلاعاتی مؤثر بوده به شرح ذیل است:
در همین راستا ضعف اطلاعاتی افراد و عدم وجود آموزشهای لازم در خصوص مواردی مانند موارد و اقدامات مشکوک، تخلیههای تلفنی، عدم اعتماد به نهادهای برقرارکننده امنیت و … از سوی دولت و خانوادهها، یکی از مهمترین عواملی است که موجب به خطر افتادن امنیت افراد در بخشها و جنبههای مختلف امنیت انسانی میشود بهترین راه در برابر این معضلات همان ارتباط پیوسته و دائمی میان مردم و دستگاههای اطلاعاتی است.
یک دست شدند و سپس با پیشرفتهای روزافزون فناوریها از راه دیجیتالی کردن آنها توانستند بر عواملی چون فضا، زمان و مکان غلبه نمایند در این راستا، جهان با ظهور رسانههای جدید ارتباطی مانند فکس، تلویزیونهای ماهوارهای و اینترنت وارد” دوره دوم رسانهها” شده است که کاملاً با ” دوره اول رسانهها” متفاوت است.
رسانهها، با تکنولوژیهای ارتباطی فیلم، رادیو و تلویزیون و ویدئو شناخته میشود و با توسعه جریان ارتباطی تلفن همراه است. هر رسانهای خود حامل پیام و فرهنگ خاصی است. ازاینرو رسانههای الکترونیکی جدید، حامل پیامها و فرهنگ خاصی هستند که با گسترش آنها، آن پیامدها و فرهنگها نیز انتشار مییابد. از میان این رسانههای جدید میتوان به نقش رایانه و اینترنت در این رابطه اشاره کرد. بیان راهکارهای مناسب برای ارتباطگیری هر چه بیشتر مردم با اطلاعات بهصورت بهروز شده و با استفاده از آخرین امکانات و تجهیزات تکنولوژی، میتوان مسیری را در این جهت ایجاد نمود. هرچند در ابتدای کار برقراری کلیه راههای امنیتی برای همین مسیر ارتباطی جدید لازم و بسیار خیاطی است.
پیشنهاد این ارتباطگیری مستمر دائمی میان مردم و اطلاعات بر عهده روابط عمومی وزارت اطلاعات است که بهعنوان حلقه واسط و اتصالدهنده نهادها و سازمانها و اکنون کلیه اقشار مردم، در جهت ایجاد امنیت دائمی، باید در ایجاد ارتباط بیشتر و پیشرفتهتر نقش حیاطی خود را ایفا کند. یک نهاد اطلاعاتی میتواند با کسب اعتبار و جلب اعتماد مخاطبان در جهت ارتباط اطلاعاتی با نمایندگانی از کلیه گروهها و اقشار در ردههای سنی مختلف، نفوذ بر افکار عمومی، رسیدن به هدف خود را قریبالوقوعتر نماید آنهم با استفاده از عوامل مؤثر بر افکار عمومی که مهمترین آنها رهبران افکار عمومی و رسانههای جمعی میباشند.
از سوی دیگر نهادهای اطلاعاتی میتوانند با نزدیک شدن و ارتباطگیری با رهبران اقشار تأثیرگذار بر افکار عمومی از طرق مختلف، توضیح و تبیین مسئله برای آنها، افکار عمومی را در موضوعات خاص نظیر آزادی اطلاعات و حق دسترسی به آن توجیه نمایند. این امر میتواند یکی از راههای، ارتباط متقابل اطلاعاتی بین مردم و نهاد امنیتی باشد.
چراکه رهبران افکار عمومی در مرحله اول بهراحتی میتوانند از طریق رسانههایی که بهنوعی بلندگو یا تریبون آنها محسوب میشود نظرات خود را به عامه مردم القا کرده و بر آنها اعمالنفوذ نمایند مخصوصاً اگر از رسانههایی مثل تلویزیون در این مسیر استفاده شود که خود به خاطر تأثیرپذیری ذاتیاش به افراد اعتبار میبخشد و این اعتبار منبع پیام را افزایش میدهد. این روش میتواند هم بر عامه مردم تأثیرگذار باشد و هم بر مدیران و کارگزاران سازمانها تا بتوان قدمهایی را در جهت رسیدن به این حق مسلم شهروندان یعنی امنیت در جامعه را شامل شد.
شهروندان یک جامعه که از سواد اطلاعاتی برخوردار هستند میدانند چطور از اطلاعات بهمنظور بهره بیشتر در کار و زندگی روزمرهشان استفاده نمایند؛ اطلاعات سودمند را هنگامیکه تصمیماتی میگیرند و اینکه چگونه انجام دهند تعیین مینمایند آنها قادرند سخنرانیهای سیاسی را ارزیابی کنند و تشخیص دهند که چه وقتی کاربرد اطلاعاتی در آنها وجود دارد؛ بنابراین آنها ممکن است با همین ارتباطگیریها تصمیم اطلاعاتی درستی اتخاذ نمایند. این شهروندان قدر ارزش قدرت اطلاعات دم را میدانند. چنین افرادی معتقدند بهمنظور نشان دادن مشکلات و سؤالات در زندگی و جوامعشان در اجتماع به اطلاعات نیازمندند.
