سرویس شهری تبریزبیدار؛
مشهور است که در میان تقسیم کنش گران سیاسی به کنش گران عملیاتی و تئوریک، که در لایههای مختلف توده و نخبه جامعه حرکت میکنند، طیفی از میانه روها قرار دارند که با پوشیدن خرقه تئوری، کباده اجرا و عملیات را به گونهای میکشند که با موج سواری بر مطالبات عمومی، تو گویی تنها متخصصین این امر آنان هستند.
شاید بتوان این سیاست پوپولیستی را در قالب «گفتاردرمانی» معنا کرد، بدین معنا که گفتار درمانی یا گفتمان درمانی یکی از شیوههای اپوزیسیون نمایی از یک کنشگر سیاسی است تا بدین وسیله نه تنها در مقام پاسخگویی قرار نگیرد بلکه خود را جزوی از مطالبه گران عمومی جامعه نشان دهد. این پدیده عجیب و غریب مختص هیچ یک از جناحهای سیاسی کشور نبوده و نیست اما بی شک دولت حسن روحانی که در سپهر سیاسی ایران در قالب شعار مبهم و کلی اعتدال شناخته میشود، سردمدار و پرچمدار این رویکرد سیاسی است.
مخاطب «باید این کار بشود» خود آقای روحانی است!
اگر بگوییم که چهارسال از عمر یک دولت به گفتاردرمانیهای مکرر، کلی و بی پایان گذشته است، سخنی به گزافه نیست چراکه حتی پس از غروب آفتاب برجام و طلوع تحریمهای آمریکایی و پیروزی روحانی با دوقطبی سازی های عمدی در انتخابات، دکتر روحانی همچنان بر موج مطالبه گری های عمومی سوار شده و «باید این کار بشود» هایی را میگوید که در اخیر با رهبر معظم انقلاب، معظم له نسبت به این مسئله تذکر دادند که مخاطب «باید این کار بشود» خود آقای روحانی است نه هیچکس دیگر!
این موج تجویز «باید بشود» البته تنها مختص تهران و رئیس جمهور اعتدالی نبوده و نیست و مدیران اعتدالی دولت نیز در سراسر استانها از جمله آذربایجان شرقی و تبریز، نیز به این درمان مسائل مهم اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و …. کشور با قوت تمام عمل میکنند.
به عنوان نمونه، روز گذشته معاون سیاسی-امنیتی استاندار آذربایحان شرقی که از قضا فارغ التحصیل دکترای علوم آزمایشگاهی نیز است، با پیروی از این نسخه تجویز مدیران ارشد دولت، درباره رویداد «تبریز ۲۰۱۸» که تنها ۶ ماه به آغاز آن زمان باقی مانده اظهار داشته «تنها ۳۰ درصد کارهای تبریز ۲۰۱۸ مربوط به دولت است و دستگاههای اجرایی باید تلاش کنند به عنوان یک تسهیل گر، زمینه لازم برای حضور و فعالیت پررنگ بخش خصوصی در حوزه گردشگری را بیش از پیش فراهم کنند.»
گفتاردرمانیهای «تبریز ۲۰۱۸»!
معاون استاندار در حالی با تقلیل کارهای مورد نیاز دولت به ۳۰ و انداختن توپ ۷۰ درصدی اقدامات به زمین بخش خصوصی، بر لزوم حضور بخش خصوصی در این صنعت و در این شهر تاکید دارد که همگان نیک میدانند با تداوم شرایط رکود اقتصادی کشور، عدم رغبت سرمایه گذاران برای سرمایه گذاری در این بخش و سیستمهای عریض و طویل بانکی و اداری، بخش خصوصی رغبتی برای سرمایه گذاری در این بخش ندارد.
سعید شبستری خیابانی، یک سال و نیم پس از اعلام انتخاب تبریز به عنوان “پایتخت گردشگری کشورهای اسلامی در سال ۲۰۱۸″، ۲۴ خردادماه امسال نیز، به صراحت گفته است که «بسیاری از بدیهیترین اقدامات لازم برای میزبانی از گردشگران در سال ۲۰۱۸ همچون ایجاد و تقویت زیرساختهای مناسب حملونقل، آموزش رفتار مناسب به برخی اقشار جامعه با هدف برخورد مناسب با گردشگران، ساماندهی سرویسهای بهداشتی و … انجام نشده» حال آنکه ۴ روز پس از آن در “نشست سیاست گذاری تبریز ۲۰۱۸″، همچون رئیس خود یعنی دکتر حسن روحانی، بر «باید انجام شود» آن مسائل تاکید دارد.
این دست گفتاردرمانیهای عمدتاً سیاسی که حاصل انسداد کارآمدی دولت مستقر در عمل به وعدههای انتخاباتی و ایجاد زیرساختهای مورد نیاز برای حضور جدی و فعال بخش خصوصی برای حرکت اقتصاد استان و تبریز به سمت خروج از رکود و رشد اقتصادی است، نشان دهنده آینده مبهم و وضعیت ناپایداری برای رخداد «تبریز ۲۰۱۸«است.
هرچند باید به یاد داشته باشیم که کمتر از ۶ ماه به آغاز این رخداد زمان مانده؛ کمتر از ۶ ماه!
