سرویس فرهنگی تبریزبیدار؛
شورای پنجم شهر تبریز در راه گام نهادن بر سالنهای خلوت ساختمان عمارت شهرداری است و پس از ۴ سال پرحاشیه در شورا و شهرداری این شهر، اینک ۱۳ منتخب تازه شورا تلاش دارند تا به گفته “منسجم” و “به دور از دسته بندیهای سیاسی” مدیریت کلانشهر یک و نیم میلیون نفری تبریز را بر عهده بگیرند.
مدیریت شهری و شهرداریها از جمله نهادهای ارتباطی با تودههای مردمی است که تاثیرات متقابل، مستقیم و غیرقابل انکاری بر زیست و حیات شهروندان بر جای میگذارد و سبب میشود تا قالب و شکل کنش متقابل مسئولان و شهروندان در قالب حاکم مدنی و محکوم مدنی قالب بندی شود. مدیریت شهری تبریز نیز از این مسئله مستثنی نیست و چارچوبهای نظری و کنشهای اجتماعی تبریز و تبریزیها نشان داده است که این شهر با دارا بودن فرهنگ و تاریخ دیرپا، همواره از تبریز به عنوان چهرهای ویترینی از فرهنگ آذربایجان را به ایرانیان و جهانیان نشان دهتد.
این چهره بیرونی و هویت یکپارچه البته در سدهها و خصوصاً در دهههای اخیر به صورت موزائیکی به هویتهای چندتکه و حتی چهل تکه تقسیم شده که در نمودهای مختلف فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و … قابل تقسیم است. تبریز این روزها از نظر اجتماعی با تفاوتهای فرهنگی قابل ملاحظهای روبروست، هرچند به مانند تهران از تکثر فرهنگی قابل ملاحظهای برخوردار نیست اما زیست فرهنگی، اجتماعی واقتصادی آن پشت شکافهای اقتصادی پنهان شده است که باید تدبیری برای آن اندیشید.
واقعیت آن است که تبریز به دلیل موقعیت مکان-مرکزی و مرکز-پیرامونی خود، همواره یکی از قطبهای رشد و مقصدی برای مهاجرین از سایر شهرها و خصوصاً روستاها بوده که مقایسه آمار تعداد مهاجرین در ۶۰ سال اخیر خصوصاً پس از اصلاحات ارضی، نشان دهنده تفاوتهای آشکار جمعیتی و به تبع آن اقتصادی و فرهنگی است.
به دلیل کم بضائت بودن عمده مهاجرین شهری از نظر اقتصادی، آنان عمدتاً در مناطق حاشیه و زاغههای اطراف شهرها ساکن میشوند که با دارا بودن کمترین امکانات اقتصادی، شکافی اقتصادی ایجاد میشود که به تبع این شکاف اقتصادی و مالی، نمود آن در عرصه فرهنگی، اجتماعی و زیست دوگانه مردم تبریز در قالب بالاشهر-پایین شهر خود را نشان میدهد (البته اطلاق این اصطلاحات بدون هیچ بار معنایی است)
یکی از مهمترین وظایف شورایی در شورای پنجم در عرصه فرهنگی رسیدگی به این شکافها و گسلها است، گسلهایی اجتماعی با تبعات بی پایان اجتماعی و فرهنگی برای شهر و مدیریت شهری، میتواند به پاشنه آشیلی برای شورای پنجم و هویت فرهنگی ایرانی-اسلامی شهروندان تبریزی تبدیل شود.
