به گزارش تبریز بیدار ، اصغر یوسفینژاد، نویسنده و کارگردان فیلم «ائو» گفت: «علاجی که برای حیات اقتصادی سینما لازم داریم، این است که واقعا صادق و شفاف باشیم. وقتی این عنصر نباشد شما هزاران کار مهندسی هم انجام دهید و هزار راهکار هم نشان دهید راهی از پیش نخواهیم برد. فکر می کنم معضل اصلی این است که با هم روراست نیستیم و منفعت شخصی بر منفعت همگانی غلبه دارد، مصالح کلی کشور و ملت به مصالح فردی باخته است. اینها مسائلی است که باید ریشهای حل شود.»
وی در گفتوگو با روزنامه «بانی فیلم» پیرامون بررسی نابسامانی جریان اکران فیلمها، افزود: «فکر می کنم اکران در سینمای ایران پیچیدهترین بخش فیلمسازی است. به هر حال اکران گلوگاهی است که باعث میشود ما سینما داشته باشیم یا نداشته باشیم. چون به هر حال سینما یک صنعت-هنر است و وجه صنعتی آن را برنامهریزی اکران تنظیم میکند. بنابراین دوستانی که در زمینه اکران کار میکنند، کارشان واقعا حساس و اساسی است.»
یوسفینژاد همچنین اظهار داشت: «در کشور ما ابزار لازم برای اکران به آن شکلی که با قواعد استاندارد سازگار باشد، وجود ندارد. تعداد فیلمها با تعداد سالنها سازگار نیست و نسبت فیلمهایمان با مخاطب تعریف نشده است. در اکران، فیلمها را در معرض مخاطب قرار میدهیم و نابهنجاریهای موجود به بحث سیاستگذاری در این حوزه برمیگردد که ناشی از همین معضلات است. یعنی اگر ما نقصی در سیاستگذاریهای اکران داریم- که حتما داریم- به همین عدم تناسبها برمیگردد.»
کارگردان تبریزی فیلم «ائو» در مورد راهکار حل مشکل اکران گفت: «فکر می کنم هر کسی در جایگاه خودش باید منصفانه دنبال راهکار باشد. اگر بخواهیم تمام راهکارها را در همان گلوگاه اکران جستوجو کنیم، نتیجه نخواهد داشت. وقتی فیلم میسازیم، باید به ملاحظالت اکران نیز توجه کنیم، آشتی با مخاطب در گزینش سوژهها و فراهم کردن امکان برای فیلمساز در مرحله بررسی و سیاستگذاری و ممیزی. همچنین نباید بگذاریم فیلمهای ما به فیلمهای خنثی و ابتری که همه شبیه به هم و هستند تبدیل شوند. باید این امکان باشد که تماشاگران در سینما مانند آینه آنچه که واقعا دلخواهشان است را ببینند. همین باعث میشود که نسبت به همه فیلمها اقبال باشد.»
