سرویس فرهنگی تبریزبیدار؛
مشهور است که شورای چهارم شهر تبریز را به شورای هبه میشناسند و هر مسئول و مدیر و حتی شهروندی که خواسته یا بخواهد نقدی به عملکرد این دوره پرحاشیه شورای شهر داشته باشد، اولین انتقاد از موضوع هبههای شورای شهر خواهد بود. موضوع انتقادی که به فرماندار وقت تبریز که خود چند ماه پیش گزینه تصدی شهرداری تبریز بود، نیز کشیده شد و او نیز از این بابت ابراز تأسف کرد!
این قصه پر غصه شورای چهارم بود که از آنسوی بام شورایی در میان انبوهی از لوایح هبه به اشخاص حقیقی و حقوقی افتاد و نتوانست به وظایف نظارتی خود رسیدگی کند، اما شورای پنجم نیز گویی از اینسوی بام بر تحریم این مواد قانونی ۱۶ و ۱۷ بودجه شهرداری تبریز برآمده و حتی آن را معادل فساد تلقی میکنند.
هبه فساد را به دنبال دارد!
برای مثال سونیا اندیش، منتخب هشتم شورای شهر و نائب رئیس این شورا در ۱۱ مرداد در گفتگویی ابراز داشت «هبه در وظایف شورای شهر نیست و بنده در این زمینه هیچ برنامهای ندارم؛ چراکه هبه فساد را به دنبال دارد و زمانی که هبه را مطرح کردیم یعنی دریچه را برای فساد باز میکنیم.»
نمونه دیگر این دست اظهارنظرها، شکور اکبرنژاد ریاست شورا است که ۵ روز پس انتخابات در گفتوگویی میگوید «اگر از هبه به یک فرد، اجتناب کنیم و در فکر توسعه جریان سرمایهگذاری و یا رونق گردشگری در شهر باشیم، بستر آبادانی و رشد بیش از گذشته تبریز فراهم میشود»
اما جالبترین نظر نیز در میان اعضای جدیدالورود به شورای شهر متعلق به محمدباقر بهشتی، رئیس کمیسیون برنامهوبودجه شورا است که «بهجز هبه به بهزیستی، با دیگر هبهها کاملاً مخالفم و معتقدم شورا حق ندارد سهم مردم عادی را به گروهی خاص همچون برجسازها بدهد؛ البته در مواردی همچون کمک به برگزاری همایشهای ملی و در سطح بسیار بالا به میزبانی تبریز موافق هبه هستم»
اینها اظهارنظرهای منتخبین جدیدالورود به شورای شهر تبریز هستند که بیشترشان این روزها تأکید دارند با حذف واژه هبه، از کلمه اهداء استفاده نمایند، اما این دلیل نمیشود که در مقابل تکالیف قانونی خود سکوت کرده و با اغماض بگذرند.
هم از جیب خود هبه کنید هم از بیت المال!
یکی از نکات جالب جلسه دیروز شورای شهر در جریان تصویب دو فوریت هبه ۲۰۰ میلیون تومانی شهرداری به ستاد اربعین بود که شورانشینان شهر ضمن مخالفت با دوفوریت لایحه و ارسال آن به کمیسیون مربوط، اینگونه اظهارنظر کردند که به جای پرداخت این هبه از جیب مردم برای ستاد اربعین بهتر است اعضای شورا و مدیران شهرداری هرکدام دریافتی یک ماه خود را به جای ۲۰۰ میلیون پرداخت کنند.
هرچند این پیشنهاد مثبت برای نشان دادن روحیه ایثار میان شورانشینان امری مثبت و سازنده است و نگارنده این سطور امیدوار است این شورانشینان حداقل حقوق یک ماه خود را به این ستاد کمک کنند، اما آیا با این استدلال که چون حقوق برای پرداخت نداریم، با هر لایحه و کمکی در جهت ارتقای فرهنگی اجتناب کنیم.
عضو شورایی که می پرسد که آیا شهرداری می تواند درآمدهای خود از شهروندان را در این مسیر هزینه کند، اطلاع دارد که قرار است در ستاد اربعین هبه شهرداری از محل درآمدهای مردمی برای خود مردم هزینه شود؟ بهتر نیست این دوستان شورانشین در کنار هبه از طرف مردم، خودشان نیز دستی به حساب های بانکی خود کشیده و حقوق یک ماه خود را به این عمل خیر اختصاص دهند؟
حداقل برای «تبریز ۲۰۱۸» هبه کنید!
اما نکته بسی جالبتر و تأسف برانگیز تر این است درحالیکه قرار است تبریز در ماههای آینده میزبان پایتختی گردشگری کشورهای جهان اسلام باشد، شورای شهر تبریز از هبه ۲۰۰ میلیونی برای کمک به بزرگترین اجتماع جهان اجتناب میکند و لایحه آن را به کنار برگهای دیگر لوایح در نوبت میفرستد، اما شهرداری مشهد با مصوبه شورای این شهر، امسال قرار است یک میلیارد و ۷۰۰ میلیون تومان به این ستاد کمک نماید.
این روزها برخی چنان مواد قانونی هبه را به برخی انگارهها گرهزدهاند که آدمی را به یاد ادعای روشنفکرمابانه سلبریتی هایی میاندازد که در ایام مناسک دینی همچون حج یا محرم، به یکباره یاد فقیران شهر و کودکان بد سرپرست میافتند و با نق زدنهای ظاهری سعی دارند القای شبهه کنند که چرا بهجای زیارت یا خیرات، پول خود را به فقیران شهر نمیدهید تا ما با خیال راحت به سفر اروپا و ترکیه خود مشغول باشیم!
این پولی که گفته میشود از جیب مردم خرج ستاد اربعین خواهد شد، مگر قرار است درجایی غیر از کمک بهکار فرهنگی و مذهبی و برای مردم و شیعیان هزینه شود که اینگونه به محمل اعتراض و عدم رای شورانشینان تبدیل میشود؟
تاریخ قاضی عملکرد شورانشینان و همه مدیران و مسئولین در جمهوری اسلامی ایران خواهد بود.
