سرویس سیاسی تبریزبیدار؛
گویی همین ۸ ماه پیش نبود که شیخ اعتدال پس از ۴ سال گفتاردرمانی و تجربه “تقریبا هیچ” از نتیجه برجام و حل مشکلات اقتصادی کشور بر کرسی ثبت نام انتخابات ریاست جمهوری نشست و دو انگشت جوهر کرده اش را به نشانه علامت پیروزی نشان داد! او آن زمان از حضور “دوباره” اش برای ایران، کاهش تورم و افزایش نذخ بیکاری و عزم هووهایی برای کشتن نوزاد برجام سخن می گفت و چند هفته به گونه ای در برابر رقبای خویش نشست که گویی وی ۴ سال مدیر ارشد اجرایی کشور و رئیس دولت نبوده است.
او این بار تنها نبود و معاون ۴ ساله اش نیز نه به عنوان رقیب انتخاباتی بلکه یک “ضربه گیر” حملات قالیباف و رئیسی در کنارش ایستاد و از هیچ چیز برای حمله و نقد بی محابا به مخالفینش کم نگذاشت. ادبیات ۴ سال پیش مناظرات گویی همچنان در وجود او زنده بود و همین عامل بود که سبب شد تا به جای پاسخگویی از “لوله شدن”دانشجوبان توسط انتقاد کند و رئیسی را به کارهای پوپولیستی، دیوارکشی در خیابان ها و هزاران انتقاد غیرمستند ریز و درشت متهم نماید.
سنگ تمام سلبریتی ها برای تَکرار شیخ اعتدال!
حامیان شیخ حسن روحانی خصوصا سلبریتی ها نیز که عمدتا از طیف اصلاحات و یاران “تکرار کنید” او بودند، در کمپین های انتخابات برایش سنگ تمام گذاشتند و با به راه انداختن شعارهایی نظیر “به عقب برنمی گردیم” و “تا ۱۴۰۰ با روحانی” آنچنان مست سخنان ساختارشکنانه و فرمان “تکرار کنید” از رئیس اصلاح طلب خود بودند که حتی برای ۱۴۰۴ با جهانگیری نیز خط و نشان کشیده و خود را یکه تاز صحنه سیاست ایران پنداشتند.
اگر آن روزها رقبای روحانی از تغییر به نفع مردم و ایجاد شغل و کاهش تورم سخن می گفتند، روحانی اما همچنان از برجام نافرجامش می گفت و طلبکارانه درصدد تضعیف توان تسلیحاتی و موشکی کشورمان برمی آمد و این سخنان ساختارشکنانه به مزاق برخی ها خوش می آمد. هرچند چندین میلیون ایرانی به دلیل کم بودن تعرفه آرا نتوانستند در ۲۹ اردیبهشت ماه رای خود را به صندوق بیندازند، اما بالاخره روحانی رئیس جمهور شد و همچنان بنفش پوشان طبقه متوسط شهری چشم به انتظار وعده های او نشسته بودند.
اما این بار، امسال سال ۹۲ نبود که او دوگانه افراطی_اعتدالی راه بیندازد و تمام مشکلات را به گردن دولت قبل بیندازد، بلکه زمان عمل بود و روحانی و حامیانش باید با واقعیات جهانی و اقتصادی مواجه می شدند. اگر روحانی پیش از انتخابات از رفع حصر، برداشته شدن بقیه تحریم ها، تداوم برجام و …. سخن می گفت اما این بار بحران موسسات مالی، افزایش تورم و بیکاری، نقض فاحش برجام، عدم رفع حصر و … سبب شد تا طبقه رای دهنده روحانی بیش از پیش دچار واگشتی و پشیمانی شود.
به خاطر یه مشت عوارض!
اما این ها مشکلاتی نبود تا سلبریتی های مشهوری همچون امیر جعفری(بازیگر) که در زمان انتخابات مخالفین روحانی و خود را “رعیت” خطاب کرده بود به منتقد روحانی تبدیل شود، اما در هفته اخیر اتفاقی افتاد که دم خروس جزم اندیشی و یک سونگری کنش های این جماعت شهرت باز را نشان داد و سبب شد تا شمشیر عریان نقد را در برابر روحانی بکشند.
اینگونه بود که ۳ برابر شدن عوارض خروج از کشور چنان بر طبقه بورژوای شهری و سلبریتی های آنان گران آمد که شمشیر نقد در برابر دولتی را کشیدند که تا دیروز جانانه از آن حمایت می کردند و اینک که آمال خود در سفرهای خارجی و خارج کردن ارز مملکت را برباد رفته می دیدند اینگونه به سیم آخر زدند و بر اعتدال روحانی شمشیر عریان کشیدند.
روحانی پس از پیروزی در انتخابات از ادبیات رادیکال اصلاح طلبانه خود فاصله گرفته و به تبار راست محافظه کار خود بازگشته است، اما روند فرسایشی اعتمادزدایی بدنه حامی دولت روحانی بسیار زودتر از همیشه آغاز شده است؛ اگر انشقاق و نارضایتی عمومی از دوست مستقر در سال های ۸۲ و ۹۰ از دولت های هشتم و دهم رخ داد؛ ۴ ماه نگذشته از دولت دوازدهم این انشقاق آغاز گشته و اعتدال آینده ای مبهم را در پیش رو دارد.
