یادداشت مهمان تبریزبیدار؛ میثم عبداللهی
امروز ۶ اسفند یعنی درست ۲ ماه از آغاز تبریز ۲۰۱۸ می گذرد و میبینیم خبری نیست که نیست! حال بماند که چرا واقعه گردشگری کشورهای اسلامی باید مبدا تاریخ میلادی باشد.
هر چند به پیشنهادی خواستند مثلا دل مردم را خوش کنند و گفتند آغاز تبریز ۲۰۱۸ از نوروز ۹۷ بهتر است و نامش را هم تغییر دادند تبریز ۱۳۹۷! کاش همه چیز به سادگی همین تغییر اسم بود! و برای واقعی نمایی این پیشنهاد از حضور جناب پرزیدنت سخن گفتند و اجرای جشن نوروز در تبریز ۲۰۱۸ یا تبریز ۱۳۹۷ با حضور روسای ممالک همسایه، هنوز جوهر نوشتار رسانه ها از این دستاورد عظیم نگذشته بود که فرمودند جناب پرزیدنت آن تاریخ در مسافرت های دیپلماسی هستند و افتتاحیه بماند برای اردیبهشت یا همان اواخر آپریل ۲۰۱۸ یعنی افتتاحیه ای پس از ۵ ماه! فکر کنم قبلش هماهنگ نکرده بودند و در هوا حرفی زده بودند.
ولی در هر صورت از آن بوق و کرنایی که مسئول سابق و امروز تهران نشین برای دستاوردهای دولتش خبرداد خبر نیست گویا آواز دهل بوده! عیبی ندارد ما به این وعده های سترگ و توخالی عادت داریم!
نمونه ای که در بالا به عرض رسید یکی از چند نمونه وعده های مسئولین محترم است برای دیار اولین ها، رویه ای که به طرز فاحشی در میان مسئولین در تبریز رخنه کرده است و هر کسی که چند روزی میهمان میز مدیریت می شود از این سری القاب و شعارها سر میدهند و پس از مدتی می روند و بعدی هم می آید همین گونه سخن می گوید. نمی دانم چه بگویم حیرانم از این همه بی خبری ولی در پس این اظهارات و وعده ها یک اشتباه فاحش وجود دارد. اشتباهی از جنس بزرگ گویی وعده ها و کوچک بودن عمل ها! کاش برخی مسئولین جنس مردم شهر اولین ها را یشناسند بعد سخن بگویند یا نه بهتر است بگوییم به عمل کار بر آید به سخن دانی نیست! کاش اجرای وعده هایشان هم همچون وعده هایشان دهن پر کن باشد. اینکه تنها در مقام حرف از قطبهای مختلف برای تبریز سخن بگوییم اما مردم این قطبهای کذایی را با پوست و گوشتشان را در زندگی روز مره احساس نکنند بیشتر شبیه افسانه پردازی است تا واقعیت.
فکر کنم این مسئولین احساس کرده اند با اطلاق چند لقب و یا از گفتن وعده های خوش، تغییری در حال شهر اولین ها ایجاد و مثلا اولینی دیگر به تبریز اضافه می شود. اگر نیک بنگیریم باید متوجه شویم اگر تبریزی اولین شده چون تک تک اجزای تبریز در اولین شدنش نقش داشته است و آنان هیچ گاه دلخوش به آبنبات چوبی نبوده اند. کاش مردم شهر اولین ها را بهتر می شناختید.
