به گزارش تبریز بیدار ، علی اصغر شعر دوست نماینده اسبق تبریز و سفیر سابق ایران در تاجیکستان در صفحه شخصی خود روایت جالب از دیدار با بزرگ علوی نویسنده و از فعالان حزب توده در ایران ذکر کرده است. شعر دوست نوشته است:
در اوایل دههٰ هفتاد مدتى رایزن فرهنگى ایران در آلمان بودم… بزرگانى از استادان ایرانى از شهرهاى مختلف آلمان براى اولین بار در سمینارى در محل سفارت جمهورى اسلامى ایران که در آن زمان در بن بود شرکت کردند، خاطرات ماندگارى از آن جلسات و حواشى آن دارم، از جمله گفتگوهائى که با استاد بزرگ علوى معروف به آقا بزرگ مؤلف کتابهاى معروفى همانند ۵۳ نفر، ورق پاره هاى زندان ،میرزا، دیو، سالاریها و رمانهاى معروف چمدان و چشمهایش و… داشتم، که بیان آنها مجال و محلى مناسبتر مى طلبد، اما آنچه باعث نگارش این پست شد، عکسهائى است که مدتى پیش پسران عزیزم آقایان دکترمهدى یار و دکتراحسان از مجموعه هاى گذشته در بایگانیهاى فراموش شده پیدا کرده اند….
استاد را بهمراه همسرشان به سمینارى در بن دعوت کردم ، از برلین با قطار آمدند، شبى در لابى هتل گفتگوئى طولانى با ایشان داشتم که ضبط شده است ، در پایان گفتگو احساس کردم خسته شده است، گفتم استاد دو سؤال نهائى ام را هرکدام در یک جمله پاسخ بدهید، موافقت کرد، پرسیدم از آثارتان کدامیک را بیشتر دوست دارید؟ گفت، من مى خواستم این سؤال را از تو بپرسم، هرچند خودم حدس مى زنم، گفت حالا تو بگو، گفتم، چشمهایش ، خندید و گفت مى دانستم، دیگر پاسخ نداد، در حالیکه نیم خیز شده بود، پرسیدم، آقا بزرگ در این سن و سال، با اینهمه تجربه اگر یکبار دیگر متولد شوید و مختار به انتخاب مسیر زندگى، دوباره این مسیر را برمى گزینید؟ گفت کدام مسیر، گفتم، جزء ۵۳ نفر باشید، بخاطر حزب توده زندان بروید والى آخر…؟ در حالیکه بلند شده بود گفت: پسرم مگر من خرم ؟ ولى افسوس که زندگى یکبار است
