یادداشت؛ سید رضا علوی
هزار سال بعد در ایران فسیلهایی پیدا خواهد شد که دانشمندان جهان از شناخت آنها عاجز خواهند ماند! چرا که شبیه هیچ جانور و گیاهی نیستند، فسیل هایی شبیه حباب! مثل: فسیل حباب قیمت طلا و ارز!
حباب در لغت نامه دهخدا چنین معنی شده است. «غوزه آب که به شیشه ماند که زود از بین برود» مرحوم دهخدا برای شاهد فنا پذیری حباب شعری از مسعود سعد آورده است:
عمر اعدای او مبادابیش – زآنکه بر آبگیر عمر حباب
که البته اگر الان مرحومین مغفورین سعد سلمان، خاقانی و دهخدا زنده بودند به این اشتباه خود پی برده و حباب را این چنین معنی می کردند. حباب بلایی است که می آید و دیگر نمی رود تا به فسیل تبدیل شود. شاهد قضیه قیمت ارز و سکه و زمین و کالاست که بنا به گفته مسئولین، علّت بالا کشیدن آنها حبابی و روانی است و بزودی پایین خواهد آمد .
در کشور ما بالا رفتن یک چیز دست خود آن شخص و یا وسیله و آلت و هر چیز دیگر مانند قیمت و غیره است اما پایین آمدن دست هیچ کس نیست! به عنوان مثال: بالا رفتن هواپیما دست خلبان و برج مراقبت و غیره است اما پایین آمدن آن دست خیلی از چیزها از جمله کوه دنا و شرایط جوی و عالم و آدم است! علمای علم بالا رونده میگویند در این مورد برای فرود آمدن بهترین راه دست به دعا و استفاده از کتب ادعیه معتبر که در جیب جلو هواپیما قرار دارد می باشد. یا در مورد انواع قیمت کالا تا امروز کسی ندیده است که قیمت کالای بالا رفته پایین بیاید.
در علم فلسفه مبحثی است بنام علت و معلول. هر معلولی علّتی دارد و با از بین رفتن علّت معلول از بین می رود. مثلا قیمت طلا به علت بالا رفتن قیمت جهانی در ایران نیز بالا می رود، اما با پایین آمدن قیمت جهانی قیمت در ایران باز بالا می رود و اگر لطف کند ثابت می ماند و تابع علّت اصلی نیست.
مرحومین مغفورین ارسطو، افلاطون، میر داماد، ملاصدرا و بوعلی سینا در باب علت و معلول و در شرح آن مرقوم فرموده اند؛ این قانون شامل همه می شود الّا پارس در زمان حسن و ماقبل آن که قرن ها در تفسیر الّا پارس! فلاسفه متاخر مانده بودند که منظور فلاسفه متقدم چه بوده، تا اقتصاد ایران به دست سیف و امثالهم افتاد و تفسیر ماجرا شد که هر بالا رونده در ایران علّت دارد، ولی دلیلی برای پایین آمدن یافت نمیشود، مانند مدیران که سوار مرکب ریاست می شوند و هرگز پایین نمی آیند، مگر عزرائیل علیه السلام را درک کنند و یا به اختلاس از ایران خارج شوند که از قدرت بیافتند. در اصل اقتصاد ما تابع قانون نیست یا صاحب ندارد و یا بهتر است بگوئیم بالا برنده دارد، مسوول پایین آورنده ندارد.
در مورد روانی بودن بالا رفتن ها هم در کل دنیا این است که بالا رونده با تخیله روانی و بازگشت آرامش پایین میآید، الّا در ایران که اگر هزار بار تخلیه شود باز مانند یک کوه یا درخت یا میله پرچم و مانند اینها میخ میماند .
و حرف آخر اینکه وقتی وزیری بگویید که علّت گرانی فلان چیز حبابی و روانی است و بزودی پایین خواهد آمد کذب محض است. چرا که بزودی در این جا معنی هرگز حباب معنی فسیل و روانی معنی اسکیزوفرنی یا شیزوفرنی را می دهد که وخیم ترین نوع بیماری روانی است .
بالا روندهها و بالاروندگان در ایران بلای جان مردم و اقتصاد هستند. بالا روندهها در ایران مصداق این شعر معروف صائب تبریزی هستند:
دود اگر بالا نشیند کسر شان شعله نیست -جای چشم ابرو نگیرد گر چه او بالا تر است
منبع: همنوا
