سرویس اقتصادی تبریزبیدار؛
از روزی که نفت یا همان ماده بد بوی سیاه به تعبیر شاهزاده های قجری، کشف شد، زیر ساخت های انرژی یکی از مهمترین و شاید به جرات بتوان گفت ضروری ترین زیر ساخت برای توسعه و پیشرفت در دنیای امروز مبدل شده تا جایی که همچنان قیمت نفت، گاز و فرآورده های آن اقتصاد کشورها را زیرو رو می کنند. با این حال با توجه به پیش بینی پایان یافتن این منبع مهم انرژی از یک سو و آلایندگی بالای سوخت فسیلی، نگرانی برای جایگزینی این ماده مهم وجود دارد. با این حال پیشرفت های بشری هم از هم اکنون پاسخ این سوال را در قالب انرژی های نو داده است. تولید انرژی از منابعی چون شکافت هسته ای، جوش هسته ای و خورشیدی با توجه به کمبود منابع آبی و نفتی برای تولید انرژی های برق آبی و نیروگاهی مهمترین جایگزین های سوخت فسیلی هستند. البته با توجه به اهمیت اقتصادی و جایگاه ویژه این فن آوری های های تک، کشورهای توسعه یافته با انحصاری کردن آن از هم اکنون راه برای استفاده عموم کشورهای دنیا بسته اند.
در کشور ما هم برنامه ایجاد نیروگاه هسته ای پس از بد قولی آلمانی ها در سالهای ابتدایی، در اوایل دهه ۷۰ با همکاری روس ها دوباره در دستور کار قرار گرفت که البته متخصصان کشورمان با تلاش خارق العاده توانستند علیرغم کارشکنی های بسیار دانش تولید سوخت هسته ای برای مصارف صلح آمیز را کسب کنند. تلاشی که البته با دردسرهای فراوانی برای کشور همراه بوده است که مردم ما سنگ اندازی های دشمنان به خصوص آمریکا را در طول ۱۶ سال گذشته در قالب پرونده هسته ای، شاهد آن هستند.
با وجود این تلاش ها متاسفانه برخی در داخل کشور از ابتدا با بهانه اینکه دستیابی انرژی هسته ای برای کشور اقتصادی و به صرفه نیست به این اقدام با دیده شک نگاشتند که در آخرین اظها نظر در این راستا روز گذشته مسعود پزشکیان نائب رئیس مجلس در اجلاس مدیران عامل صنعت پتروشیمی در تبریز گفته است: ” زمانی که بحث انرژی هستهای در مجلس مطرح بود به این جمعبندی رسیدم که صنعت هستهای به آن شکل مزیتی برای کشور محسوب نمیشود چرا که ذخایر اورانیوم کشور مشخص بوده و حدود هزار و ۲۰۰ تن است لذا آیا این هزار و ۲۰۰ تن ارزش دارد که بر روی آن کار کنیم شاید اگر همان مقدار که به صنعت هستهای توجه داشتیم به گاز، نفت و صنعت پتروشیمی توجه شود، میتوان قدرت بیشتری در منطقه و دنیا پیدا کرد !”
با توجه به موارد ذکر شده بررسی اینکه استفاده از فن آوری هسته ای به خصوص در بخش برق هسته ای برای کشور به لازم و به صرفه هست یا بیهوده بهترین معیار قضاوت برای مدیریت انرژی آینده کشور است.
بنا بر اطلاعات منتشر شده در وبگاه اتحادیه جهانی هستهای (WNA) در حال حاضر نیروگاههای تولیدکننده انرژی الکتریکی هستهای در بیش از ۳۰ کشور جهان قرار دارد. اکنون بسیاری از کشورها مانند ایتالیا و دانمارک حدود ۱۰ درصد نیروی برق مورد نیاز خود را از طریق شبکههای انتقال منطقهای از راه برق تولید شده به روش هستهای وارد میکنند. امروزه حدود ۱۱ درصد برق جهان را ۴۵۰ نیروگاه هستهای تأمین میکند. فرانسه در حال حاضر بیش از ۷۰درصد برق مورد نیاز خود را از روش هستهای تولید میکند. آلمان نیز وضع تقریبا مشابهی دارد.
در حال حاضر ۱۶ کشور قریب به یک چهارم نیروی برق خود را از انرژی هستهای به دست میآورند. در این میان فرانسه حدود سهچهارم نیروی برق خود را با انرژی هستهای تأمین میکند.
در کشور ما بر اساس فرامین رهبر انقلاب به عنوان سیاست گذار کلی کشور، دستیابی به ۲۰ هزار مگاوات برق هسته ای از سالها قبل ابلاغ شده و در چند نوبت به مسئولین ضرورت رسیدن به این نقطه از سوی ایشان تذکر داده شده که این میزان در حال تنها ۱۵۰۰ مگا وات است که از طریق نیروگاه بوشهر تامین می شود.
جالب اینجاست در حالی برخی در کشور ما بر طبل بی فایده بودن انرژی هسته ای می کوبند که امارات که از لحاظ درآمد های نفتی و گردشگری وضعیت مناسبی نسبت به کشور ما دارد از سالها قبل ساخت چند نیورگاه هسته ای برای تولید برق را آغاز کرده است،همچنین دیگر همسایه کشورمان یعنی ترکیه که درآمدهای گردشگری آن از درآمدهای نفتی کشور ما بیشتر است ساخت چند نیروگاه هسته ای برای تولید برق را در دستور کار قرار داده است.
همانطور که از شواهد امر بر می آید، مسئولین کشور امروز نه تنها باید بر حراست از دستاوردهای هسته ای بکوشند؛ بلکه تولید برق هسته ای تنها به عنوان یکی از چند تولیدات فن آوری هسته ای که در دستور کار قرار دهند دارد ، جای خوشحالی دارد که با دور اندیشی های رهبر انقلاب، تولید ۲۰ هزار مگا وات برق هسته ای هم در برنامه آینده کشور قرار گرفته است که کشور را برای رسیدن به قله های پیشرفت بیش از پیش آماده می سازد. این روزها که خاموشی های برق را برای مدت های کوتاه به سراغمان می آید ضرورت رسیدن به افق ۲۰ هزار مگا وات برق هسته ای بهتر درک کنیم.
