سرویس فرهنگی تبریز بیدار / رضا نورزاد
آنچه در چند سال های گذشته ،پیش از پیش روی دوش والدین سنگینی می کند برآورده ساختن خواسته های رنگارنگ مدیران مدارس است این موضوع همان درخواست وجه یا به میان کشیدن مباحثی مانند کمک به مدرسه یا مشارکت در هوشمند سازی مدارس یا برگزاری اردو است که بار مالی مضاعفی را به خانواده ها تحمیل می کند. این رویه نه تنها در هنگام ثبت نام بلکه چندین بار در سال برای خانوادهها تکرار میشود بهطوری که این روزها اگر به ادارات کل آموزش و پرورش سری بزنیم با خانوادههایی مواجه میشویم که از این روند مدارس شکایت دارند. با این حال آموزش و پرورش همچنان بر این پای می فشارد که دریافت وجه به صورت اجباری ممنوع است.
اما موضوع اصلی بحث سودجویی و کلاهبرداری مدارس از دانش آموزان به بهانه برگزاری اردو است. چند روز قبل با یکی از دوستان در کافی شاپ یکی از مجتمع های بزرگ تبریز قرار داشتم. از قضا مجتمع مجهز به چندین سالن سینمایی بود. خیل عظیمی از دانش آموزان یک مدرسه با شور و شوق فراوان وارد سالن شدند و منتظر راهنمایی عوامل برای ورود به سالن سینمایی.از صحبت هایشان فهمیدم که فیلم هشتگ برای آنها اکران خواهد شد ! فیلمی که به نظر می رسد اسپانسر آن یکی از تبلیغات نشریه کتاب درسی است که به احتمال زیاد روی دانش آموزان تاثیر مستقیم خواهد گذاشت،جدا از بحث موضوع و نوع فیلم چیزی که برای من اهمیت داشت مقدار پولی بود که از هر دانش اموز برای تماشای فیلم گرفته شده بود . ۱۲۰۰۰ تومان قیمت تمام بهای سینما!!! در صورتی که سانس های قبل از ظهر عموما برای افراد نیم بها حساب می شود علاوه بر قیمت نیم بها معمولا سینما داران برای اکران های دسته جمعی تخفیفهای ۷۰ درصدی برای مجموعه ها و مدارس قائل می شوند که با حساب تخفیفات، بهای بلیط نباید بیش از ۴۰۰۰ تومان باشد،مسلما با حساب هزینه ایاب ذهاب اگر هزینه تمام شده هر دانش آموز را ۶۰۰۰ تومان در نظر بگیریم باید از مدیران مدارس پرسید که چرا دو برابر مبلغ از دانش آموزان دریافت می شود و جدا از بحث شرعی این مبلغ،آیا این کار کلاهبرداری محسوب نمی شود؟
پی نوشت: عکس شاخص این یادداشت، آرشیوی می باشد.
