به گزارش تبریز بیدار ، این روزها با کوچکترین جستوجوی کلمات کلیدی همچون «تنبیه»، «معلم» و «خشونت» در فضای مجازی، اخبار، تصاویر و فیلمهای ضبطشده توسط گوشی های موبایل از رفتارهای خشونتآمیز و تنبیههای بدنی برخی معلمان به چشم می خورد. این شرایط در حالی اتفاق می افتد که مسئولان وزارت آموزشوپرورش بهصراحت اعلام کرده اند: «قانون اجازه تنبیه بدنی دانشآموز را به هیچ عنوان به همکاران فرهنگی نمیدهد.».
تنبیه بدنی دانشآموزان همواره از خطوط قرمز آموزش و پرورش کنونی محسوب شده و میشود؛ البته این موضوع در گذشته و پیش از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی کشورمان به گونه دیگری دنبال میشد؛ تنبیهبدنی و به اصطلاح فلک کردن دانشآموزان یک امر بدیهی در مدارس بود که اتفاقاً دولت آن زمان هم به این موضوع اصرار میکرد.
اما با گذشت سالهای بسیار از آن روزهای وحشتآور در مدارس و پیشرفت تکنولوژی و وسایل ارتباطی دیگر تنبیهبدنی موضوع پذیرفته شدهای درون مدارس نیست و در سالهای اخیر هم تمامی مدیران و مسئولان آموزش و پرورش به آن تأکید داشتهاند.
آییننامه اجرایی مدارس و مصوبه ۶۵۲ در سال ۱۳۷۹ مربوط به موضوعات اجرایی و بحث تنبیه در مدرسه است؛ در فصل ششم این آییننامه موضوع مقررات انضباطی عنوان و مربوط به دانشآموزان و مسئولان مدرسه است.
در این فصل و از ماده ۷۳ تا ۸۱ موضوع تنبیه عنوان شده است که در آن منظور تنبیه جسمی نیست و به معنای آگاه ساختن قصور و سهلانگاری دانشآموز نسبت به انجام وظایف خودش است؛ مدیر مدرسه هم باید قبل از اعمال هرگونه تنبیه از وضعیت و موقعیت دانشآموز آگاهی داشته باشد و در جستجوی انگیزه و علت تخلف باشد و نسبت به رفع آن اقدام کند.
اخیرا در یکی از مدارس تبریز یکی از معلمان شیوه تنبیهی خاصی را پیاده سازی می کند که بی شباهت به برخی کارهای پادگانی نیست، سه شنبه این هفته در یکی از مدارس منطقه عباسی تبریز، معلم پایه هشتم چند تن از دانش آموزان را به منظور تنبیه کردن مجبور می کند که دست بر پشت گردن گذاشته و بشین پاشو بروند، این اقدام این معلم در حالی است که بسیاری از متخصصان ورزشی انجام بیش از حد این حرکت را ممنوع می کنند و آن را برای عضلات زانو و مفاصل خطرناک می دانند.
بشین پاشو رفتن، برای بیشتر افراد، خاطرات دوران سربازی را زنده می کند و تقریبا همه در دوران سربازی طعم این تنبیه را چشیده اند، حال سوال اساسی این است که این حرکت خطرناک برای دانش آموزان ۱۳ ساله مناسب است، این در حالی است که یکی از این دانش آموزان بعد از گذشت ۲ روز از این اقدام ناشایست معلم، توان نشستن و برخاستن ندارد ودر انجام امور روزانه با مشکل روبه رو شده است،.
آموزش و پرورش به عنوان متولی اصلی تعلیم و تربیت چگونه این اقدام را توجیه خواهد کرد؟ مگر نه این است که مدرسه خانه دوم دانش آموزان است؟ اگر سلامت این دانش آموزان به خطر افتد آیا پاسخگوی خانواده های این نوجوانان ۱۳ ساله خواهد بود؟
نکته بعدی که باید اشاره کرد این است که خود معلم، آیا این توان را در خود می بیند که خودش این حرکت را ۱۰ بار انجام دهد تا اینکه دانش آموز را مجبور کند نزدیک به ۹۰ بار این حرکت را پشت سر هم و بدون استراحت انجام دهد؟
امروزه که تمامی برنامههای آموزش و پرورش مطابق با سند تحول بنیادین و تمامی اسناد بالادستی مطابقت پیدا کرده، نیاز است تا آموزش و پرورش در موضوع مقررات اجرایی و انضباطی مدارس بازنگری جدید کند.
