به گزارش تبریزبیدار؛ حجت الاسلام آزادگویان از روحانیون تبریزی با ارسال مطلبی به تحریریه تبریزبیدار، تحت عنوان فقر در اسلام به نقد برخی سخنان مطرح شده درباب سخنرانی حجت الاسلام شیخ عبدالحمید بنابی پیرامون فقر و اقتصادپرداخت.
در مطالب این روحانی تبریزی آمده است: اسلام فقر مادی را یک پدیده غیرطبیعی می داند که علت بسیاری از فقرها تنبلی و عدم پشتکار افراد است. حضرت علی(ع) می فرماید: هر کس بر رنج(ناشی از کار) بردباری نورزد، باید فقر را تحمل کند. همچنین می فرمایند: آن گاه که اشیاء جفت شوند تنبلی و کم کاری با هم جفت گردند و فقر تولد یابد(میزان الحکمه ۲۵۱). همچنین بی برنامگی یا برنامه ریزی نادرست به پیدایش فقر در سطح افراد و جوامع می انجامد. به همین جهت امام علی(ع) نداشتن برنامه در زندگی و سوء تدبیر را عامل فقر دانسته است.
همچنین یکی دیگر از علل فقر ارتکاب گناه می باشد معصومان گناه را سبب کم شدن روزی انسان و از عوامل فقر می دانند. امام رضا علیه السلام می فرماید: «همانا مومن نیت گناه می کند و از رزقش محروم می شود»(وسایل الشیعه جلد ۱ ص۵۸). امام علی علیه السلام می فرمایند: از گناهان بپرهیزید، زیرا هیچ بلا و کم شدن روزی حتی خراش ها و زخم های بدن و سقوط و افتادن و هر مصیبتی از گناهان سرچشمه می گیرد(بحارالانوار جلد۷ ص۳۵۰)
یکی از اسباب و راه های امتحان خداوند،بهره مندی یا محرومیّت از مال دنیاست. در مکتب اسلام خوشبخت کسی نیست که از مال دنیا بهره فراوانی دارد، بلکه ملاک، اخلاص و ایمان انسان به خداست. احترام و عظمتی که مسلمانان فقیر و ژنده پوشی مانند ابوذر، سلمان و اصحاب صفّه پیش رسول خدا داشتند، بالاتر از صاحبان ثروت و مکنت بود. چه بسا ثروت فراوان موجب طغیان شود.
قرآن کریم یکی از آزمایش ها را آزمایش با ثروت و فقر می داند:
وَ لَنَبْلُوَنَّکُمْ بِشَیْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِنَ اْلأَمْوالِ وَ اْلأَنْفُسِ وَ الثَّمَراتِ وَ بَشِّرِ الصّابِرینَ (بقره: ۱۵۵)
قطعا، همه شما را با چیزی از ترس،گرسنگی و کاهش در مال ها و جان ها و محصولات آزمایش می کنیم و بشارت ده به استقامت کنندگان.
در آیه شریفه، گرسنگی که نتیجه فقر و محرومیت از دارایی است و کاهش مال و ثروت و میوه ها، چیزهایی است که خداوند انسان را با آنان می آزماید. خداوند، انسان را دچار تنگ دستی و یا ثروت می کند تا صبر و استقامت و یا شکر او را در مسیر حق وحقیقت بیازماید.
