یادداشت میهمان تبریز بیدار ؛ روح الله رشیدی
رهبر انقلاب، عملکرد دانشجویان دانشگاه صنعتی سهند را در مبارزه با خصوصی سازی ماشین سازی تبریز، تایید کرد. این تایید رهبری، تحسین گروههای مختلف را برانگیخت.
گروهی از این تحسینها را بچههای عدالتخواه نثار کردهاند. طبیعی هم هست؛ از بس از سوی هر آدمِ بیربط و با ربطی، بهخاطر پیگیری مسائل مردم و انقلاب، تحت فشار و تهدید قرار گرفتهاند، وقتی با چنین تاییدی روبرو میشوند، خوشحال میشوند.
گروهی دیگر اما اصحاب تاخیر هستند! اصحاب تاخیر، همیشۀ خدا دیر میرسند. هرنوع تحلیل و تصمیم و اقدام را تا وقتی که رهبری صراحتاً موضعی نگیرد، به تاخیر میاندازند. تازه بعد هم که رهبری رد یا تایید کرد، بیش از آنکه به موضوع دعوا بپردازند، مشغول تقدیس موضع رهبری میشوند!
اصحاب تاخیر، با تعطیلِ تحلیل، فضا را به رکود و بیعملی و محافظهکاری میکشانند. کلّی هم منت سرِ نظام و ولایت میگذارند که «ما ولایتمداریم… تا آقا حرفی نزد، حرفی نمیزنیم… تا آقا اعتراضی نکند، اعتراضی نمیکنیم و…»!
اینها الان که تایید رهبری را تایید میکنند، اصلاً هم مرادشان این نیست که میشود به سیاق همین اقدام علیه خصوصیسازی ماشینسازی، به تخلفات و انحرافات دیگر هم معترض بود. معتقدند که رهبری فقط اعتراض به خصوصیسازی ماشینسازی را تایید کرد و نه بیشتر!
بنابراین، اگر فردا روز، همین دانشجویان با همان مبانی و همان دغدغهها و همان روشها، به فساد در جای دیگری اعتراض کردند، اصحاب تاخیر، بازهم خواهند نشست و معترضان را به تقوا و خودسازی و تامل بیشتر دعوت خواهند کرد. آنقدر تاخیر خواهند کرد تا سرانجام از زبان آقا بشنوند که چی به چیست!
بچههای عدالتخواه هم نباید با موضعِ خوشایند رهبری مشغول وقتگذرانی شوند. دهها مسئلۀ دیگر هم هست که باید آگاهانه و جسورانه با آنها مواجه شد و حلشان کرد.
کم نداریم همانند آنچه در خصوصیسازی ماشینسازی تبریز رخ داد. باید اقدام کرد.
