یادداشت تبریز بیدار / جواد راستی
بیماری سرطان جزو بیماری های خطرناکی هست که امروزه به صورت نسبتاً نگران کننده ای در حال شیوع است و طبق نظر کارشناسان مطلع، در چند سال آینده با سونامی سرطان مواجه خواهیم شد.
بنده به عنوان فردی که از سال ۱۳۹۴ با این بیماری درگیر هستم و اخیراً نیز به دلیل عود کردن آن مجبور هستم تا مرحله ای جدید از درمان را با استفاده از دستگاه رادیوتراپی طی کنم، ولی مشکل اساسی که این روزها متوجه شده ام، کمبود شدید دستگاه رادیوتراپی در شهر تبریز و آذربایجان شرقی است.
در حال حاضر یک دستگاه در بیمارستان شهید مدنی وجود دارد که به علت قدیمی بودن، مدام خراب بوده از طرفی به علت پایین بودن هزینه های درمان، نوبت دهی آن برای شروع درمان چند ماه طول می کشد و معلوم نیست که در این چند ماه انتظار وضعیت بیمار به چه شکلی خواهد شد!؟
و یک دستگاه هم در بیمارستان بین المللی ولیعصر (عج) وجود دارد که توانسته اند بخشی از مشکلات بیماران مبتلا به کانسر (سرطان) را حل کنند.
مشکل اصلی و راهبردی خطای بزرگ و نابخشودنی است که در طول این سال ها از دستگاه رادیوتراپی به تعداد کافی خریداری نشده و امروز خیل عظیمی از بیماران از شهرها و روستاهای استان های آذربایجانشرقی و اردبیل و حتی کشور آذربایجان برای درمان به این مرکز مراجعه می کنند.
امروز باید تک تک استانداران، نمایندگان مجلس شورای اسلامی و روسای دانشگاه علوم پزشکی در طول این سال ها پاسخ دهند که چرا این اندازه کوتاهی کرده اند؟ بدون تردید تک تک آنان در جریان ضرورت و حیاتی بودن این دستگاه بوده اند و می دانستند که اگر در روند درمان بیماران، تأخیر زمانی بیفتد معلوم نیست چه سرنوشتی داشته باشند.
البته در این مجال گلایه ویژه ای از آقای دکتر مسعود پزشکیان دارم، خوشبختانه تحصیلات ایشان پزشکی بوده و سالها رئیس دانشگاه علوم پزشکی تبریز بوده و یک دوره وزیر بهداشت بوده و الان نیز سال هاست که نماینده مجلس هستند، قطعاً ایشان مطلع ترین فرد به نیازها و اولویت های درمان شهر و استان بودند و هستند و در این سال ها هم از قدرت اجرایی بالایی برخوردار بودند پس امروز باید حداقل به مردم شهرشان پاسخ دهند که چرا این اندازه کوتاهی کرده اند؟
چرا زمانی که بحث تحریم ها نبود و دلار قیمت پایینی داشت به تعداد مورد نیاز خریداری نکرده اند؟
