سرویس فرهنگی تبریز بیدار / احد یگانی
خانواده ای در راهروی بیمارستان به دلیل بیماری عضوی از خود در تب استرس و نگرانی می سوزد و خانواده ای دیگر عزیزش در گوشه ای از شهر را غریبانه به خانه ابدی بدرقه می کند.
کم نیستند از این خانوادهها؛ شهر به شهر و کوچه به کوچه های ایران ما با ویروسی نیم گرمی در جنگ و جدال است، کسی نمی داند آخر این ماجرا چیست اما هرچه هست به قول رهبر عزیزمان که فرمود «وبای مدرن» است که جان ها را میگیرد و نفس ها را در سینه ها که نه! بلکه زیر خاک حبس می کند.
این روزها ذکر هر لب و هر داغ دیده ای «اِلهى عَظُمَ الْبَلاءُ» است، خدایا «وَ بَرِحَ الْخَفآءُ وَ انْکَشَفَ الْغِطآءُ» ، ای مهربان تر از هر کس، «وَ اَنْتَ الْمُسْتَعانُ وَ اِلَیْکَ الْمُشْتَکى وَ عَلَیْکَ الْمُعَوَّلُ» … همه دعای فرج می خوانیم و به تو تکیه می کنیم، به حق آخرین فرستاده ات و به حق اسدالله الغالب امیر مومنان(ع)و به حق لنگر زمین و زمان آقا بقیه الله اعظم (عج)، به فریادمان رس.
اینجا؛ مدافعان سنگر بهداشت و سلامت عاشقانه در درمان و پرستاری از بندگان پر پرواز به ملکوت میگشایند…
خدای مهربان اینجا فرشتگان زمینی که روزها و هفته ها از دیدن خانواده خود محرومند بال پروازی از جنس شهادت دارد؛ همان هایی که جان دادند تا قامت بلند شهرها جانی دوباره بگیرد.
شاید یک روی سکه این مهمان ناخوانده و یا کروناویروس جدایی و دوری از هم باشد اما ترانه های نانوشته و همیشگی ورد زبان همه شده است و به فرمان امیر لشکر ایران همدلی ها با کمک های مومنانه رزمایش مواسات را جلوی روح انگیز داده است.
مردمان شهرهای ما زیر گنبد هر مسجدی هم قسم برای دستگیری از نیازمندان به میدان آمده اند و بسته بسته بی نیازی به خیابان های شهر پخش می کنند تا مبادا سفره های خالی از طعام شود و پدر و مادری آسیب دیده از کرونا شرمنده فرزند باشد.
هر چه هست یک دنیا شکوه از مشق های فاتح خیبر امیر مومنان علی علیه السلام است.
بلی الدن توتماغ، علی دن (علیه السّلام) قالیب.
و این، آن روی سکه ویروس منحوس است یعنی به کمک خدا و همدل و همزبان کرونا را شکست می دهیم…
فراموش شدنی نیست، تحمل ساعتها لباس سخت بیمارستان در قامت فرشتگان زمینی پزشکان و پرستاران و همه کادر درمانی و پزشکی ، نه اصلاً فراموش نمی شود!
شکوه این ایثار و عروج عاشقانه سربازان سنگر بهداشت و سلامت را هیچ کلامی و هیچ قلمی نمی تواند به تصویر بکشد.
کرونا ویروس تصویری هم از انسان های بزرگ در لباس روحانیت را هم به رخ کشید، عالمانی که در آخرین ایستگاه زندگی عزیزانمان بانگ الله اکبر و وضوی نمازشان سکوت غریبانه آرامستان ها را معطر به رایحه اسلام ناب محمدی کرد تا تغسیل و کفن و دفن مسافران دنیای ابدی متوازن با موازین شرعی باشد.
این صحنه ها ماندگار شد تا در طلوع و غروب خورشید که به اذن و فرمان الهی در چرخش است بیش از پیش مشق بندگی کنیم و بار دیگر اراده الهی را بر همه چیز و همه کس به مقدم بدانیم؛ باشد که از امتحان خداوند و حی سبحان سربلند بیرون بیاییم…
