یادداشت تبریز بیدار / روح الله رشیدی
مشاجرات کرونایی در مدیریت وزارت بهداشت، بخشی از مسائل واقعی مربوط به این ایپدمی را عیان کرد. این مشاجرات و تنشها اگرچه تلخ است، اما برای هزارمین بار نشان داد که تمرکز افراطی و یکسویه بر پیشفرض مقصر بودن مردم، چگونه موجب پنهانسازیِ نارساییهای مدیریتی میشود.
در حالیکه به بدترین شکلِ رسانهای (خوارسازی، مچگیری و سرزنش) مشغول کوبیدن بر طبل مقصرپنداری مردم بودیم، مجموعهای از سیاستگذاریها و تجویزهای بیپایه، زحمات کادر درمان و جان مردم را بازیچه کرده بود.
و مگر میشد در این تصمیمات، تردید کرد؟!
رسانۀ ملی و سایر خواص، که در هر بزنگاهی، منفعلانه تسلیمِ برخی دیکتههای سیاسی میشوند و رسالت انتقادی و روشنگرانۀ خود را فراموش میکنند و در خدمت توجیهِ پیشفرضهایی مانند مقصرپنداری مردم میشوند، از کنار این مسائل به سادگی عبور نکنند!
بازاندیشی کنند در این رویکردها.
مردم را به رسمیت بشناسند و از برکات وجودشان برای اصلاح امور استفاده کنند.
به آنها بدبین نباشند؛ بگردند ببینند چرا چنین میکنند!
