سرویس ورزشی تبریزبیدار / ورزشگاه تختی تبریز که بین تبریزی با نام ورزشگاه باغشمال شناخته می شود، آلبومی مملو از خاطرات به یادماندنی از فوتبال آذربایجان را در دل خود جای داده است و تراژدی های زیادی از آن در ذهن ها مانده که البته برای نسل جدید بیگانه است.
این استادیوم که از دیرباز میزبان بازی های تیم های فوتبال تراکتورسازی و ماشین سازی بوده و حتی مسابقات ملی هم در آن برگزار شده، سالهاست که از صحنه اول ورزش کشور دور مانده و در سال های اخیر علاوه بر برگزاری تجمعات بزرگ ملی در آن، به محلی برای تمرین دو و میدانی تبدیل شده است.
حدود دو ماه پیش طی بازدید میدانی خبرنگاران تبریزبیدار از محل این استادیوم خاطره انگیز، صحنه های دلگیرکننده ای از وضعیت نامطلوب آن مشاهده کردیم.
همین موضوع بهانه ای بود تا باب گفتگو را با حبیب مقصودی، رئیس اداره ورزش و جوانان شهرستان تبریز باز کرده ایم و گذشته، حال و آینده استادیوم باغشمال را مورد بررسی قرار دهیم.
قدیمی ترین استادیوم تاریخ فوتبال کشور
مقصودی در مورد تاریخچه این استادیوم به خبرنگار ما می گوید: مطمئناً که تاریخچه استادیوم تختی تبریز دست پیشکسوتان ماست ولی اگر بخواهیم درخصوص تاریخچه این استادیوم توضیح دهیم باید بگوییم که استادیوم های باغشمال تبریز، آبادان و شهید شیرودی (امجدیه سابق) در تهران از اولین ها در کشور هستند.
وی می افزاید: بلیط های به فروش رفته در آن زمان حاکیست در سال ۱۳۱۶ در این استادیوم بلیط مسابقه به فروش رفته است؛ در نتیجه باید گفت که استادیوم تختی تبریز بیش از ۸۰ سال قدمت دارد. جالب اینجاست بازی های آسیایی تهران در سال ۱۳۵۵ در تهران و تبریز برگزار شد.
از مقصودی در مورد آسیب دیدگی جدی سکوهای پرخاطره تماشاگران می پرسیم که چنین پاسخ می دهد: جایگاه فوتبالی این استادیوم در جای خودش باقی است ولی در مدت اخیر سکو ا به دلیل بارش برف و باران و قدمت ساخت آسیب جدی دیدهاند. استادیوم تختی در کل سه بار بازسازی شده است؛ در یکی از بازسازی ها، شادروان آقای گهرخانی ظرفیت این استادیوم را تا بیست و پنج هزار نفر افزایش داد. از بازسازی آخر این استادیوم نزدیک به چهل سال گذشته ولی همچنان چمن فوتبالی پابرجاست.
رئیس اداره ورزش و جوانان شهرستان تبریز می افزاید: با پیگیری هایی که از طرف مهندس شرفشاهی، رئیس دفتر فنی و مهندسی اداره کل ورزش و جوانان استان انجام شده است، دستور تخریب این سکوها به دلیل عدم جواب دهی و وجود خطرات انسانی، صادر شده است. از اداره کل ورزش و جوانان استان درخواست کردهایم که این مجموعه ورزشی هم برای رشته فوتبال و هم رشته دو و میدانی با نمود تازه ای ساخته شود، همچنین درخواست اعتبارات لازمه را از سوی مسئولین استانی کرده ایم و در صورت تأمین این اعتبارات، در مرحله اول تخریب و در مرحله بعدی با طراحی تازه و عمرانی نوین بازسازی خواهد شد.
هویت فوتبالی استادیوم باقی می ماند
وی با بیان اینکه ظرفیت استادیوم در مرحله بازسازی حدود پانزده هزار نفر پیش بینی شده است، می گوید: بدلیل بروز مشکلاتی از قبیل معضلات ترافیکی، امکان برگزاری مسابقات رسمی فوتبال در این استادیوم میسور نیست اما می خواهیم انواع مسابقات ورزشی با ظرفیت ۱۵ هزار نفری در این استادیوم برگزار کنیم، چرا که ذات این استادیوم فوتبالی بوده و باید باغشمال با فوتبالش باقی بماند.
مقصودی با تاکید بر اینکه استادیوم باغشمال را با نام فوتبال می شناسند، می گوید: بسیاری از عزیزان احساس می کنند که فوتبال از این مجموعه حذف خواهد شد ولی اینطور نیست و مدل فوتبالی اینجا حفظ خواهد شد؛ باغشمال از محبوبیت و معروفیت و اعتبار خاصی برخوردار است و حتی اصلا از اراده خودمان نیز خارج است که اینجا را از استادیوم فوتبال بودن خارج شود.
آهی که از اقتصاد کشور سهم باغشمال شده
از مقصودی در مورد میزان حمایت ها در خصوص بازسازی این استادیوم تاریخی می پرسیم، آهی کشیده و می گوید: بگذارید از حمایت نگوییم، وضعیت اقتصادی کشور کاملاً مشخص و محرز میباشد و باید صبورانه منتظر تامین بودجه باشیم.
مقصودی در مورد بهره برداری های لازم جهت آینده این استادیوم می گوید: برگزاری مسابقاتی چون دو و میدانی، فوتبال به صورت محدود، راگبی، تیراندازی با کمان روی چمن و کبدی در این محل امکان برگزاری دارند تا هویت استادیوم حفظ شود.
روزهایی که خاطرات باریدند
از مقصودی که خود از قدیمی های ورزش تبریز است در مورد خاطرات تلخ و شیرین فوتبالی در استادیوم باغشمال می پرسیم. او می گوید: خاطره شیرین آن به دوران کودکی من برمی گردد، تیم لوکوموتیو لایپزیک آلمان با تیم آذربایجان شرقی مسابقه داشت که مربی تیم استان مرحوم آقای صباغ بود، ان روز برای اولین بار یک مسابقه فوتبال را تماشا کردم و نمی دانستم روزی در این استادیوم مسئول خواهم شد.
وی ادامه می دهد: خاطره تلخ اینکه یک زمانی انسان های بزرگی بوده اند که در این استادیوم ورزش کردند و الان در کنارمان نیستند، آقایان مرحوم قراملکی، خیابانی و فتاحی در رشته دو و میدانی فعالیت داشته اند و از رشته فوتبال بازیکنان آقایان مرحوم دایی اوغلی و صباغ، که جایشان خالی است. یاد و خاطره کسانی که در اینجا زحمت کشیده اند را گرامی می دارم؛ آقایان مرحوم گهرخانی، تقی زاده، فخاری، اسبقیان، بهتاج، مرحوم عشقعلی و بعضی ها که الان نیز درحال خدمت هستند. این ورزشگاه با حضور پیشکسوتان و ورزشکاران نامی جدید و قهرمانان سابق زنده هست.
این استادیوم فقط غیرت در یاد دارد و با فوتبالیست میلیاردی بیگانه است
مقصودی در ادامه می گوید: اینجا پر از خاطره هایی است که لذت بخشند. اینجا زمانی بازیکنان با غیرت فوتبال بازی می کردند که مثل امروز بحث مالی کلان هنوز مطرح نبود. آن زمان گران ترین وسیله نقلیه زیر پای یک بازیکن موتورسیکلت بود و بیشتر آنها هم با دوچرخه یا پیاده به استادیوم می آمدند و نام آور می شدند. چیزی که در یادها همیشه خواهد ماند، این است که بازیکنان تبریزی نه به خاطر پول بلکه از روی غیرت و تعصب در مسابقات شرکت می کردند.
وی ادامه می دهد: هر چقدر از این بازیکنان بشمارم باز هم هست؛ آقایان صدقیانی ها، میر مجید ناظمی، حسن آذرنیا، مهابادپور، کریم پور، قوی فکر، سید محمد علوی، امیر داداش ضیائی، گلشنی ها و مرحوم دکترنیک مهر که تعداد شان بسی زیاد هست و در این مجمل نمی گنجد. عزیزانی که با غیرت در اینجا مسابقه داده اند و خاطره آنها هیچوقت از ذهنمان نخواهد رفت چون نه به خاطر پول بلکه به خاطر غیرت شان مبارزه کرده و قهرمان شده اند.
سینه سکوهای باغشمال عاری از توهین است / کُری تاریخی: وای به حال داور اگر تبریز ببازد
مقصودی به شور و حال عجیب تماشاگران تبریزی در استادیوم باغشمال اشاره کرده و می گوید: این سکو ها لذت خودشان را داشت، مردم با خلوص نیت نشسته و تیم های تبریزی را تشویق می کردند، خدا شاهد است که در این سکوها حتی یکبار هم توهینی نشده و فقط تیم را تشویق کرده اند؛ تهدید آمیز ترین حرفی که از تماشاچی ها شنیدم این بوده که «وای به حال داور اگر تبریز ببازد»
وی ضمن ابراز ناراحتی از محرومیت استادیوم ها از حضور هوادار بدلیل شیوع ویروس کرونا می گوید: صدای هلهله و تشویق هواداران زینت استادیوم های فوتبال تبریز است و اگر تماشاگر و هواداران در استادیوم ها نباشد فوتبال ده شاهی هم نمی ارزد.
گفتگو: امیررضا فرامرز
تنظیم: صابر عیسی پور
