سرویس سلامت تبریز بیدار / پرستار واژه ای که ناخودآگاه هر شنوندهای را به یاد آرامش در لحظات سختی می اندازد. پرستارانی که گاه راوی لحظات تلخند و گاه راوی لحظات شیرین و گاهی در این مسیر از جان خود می گذرند.
به مناسبت ولادت حضرت زینب(س) و روز پرستار میخواهیم راوی داستان پرستارانی باشیم که با غیرت و احساس مسئولیت خود پناهی امن برای بیماران شدند.
۲۱ ماه است که کرونا شده سرخط مهم ترین خبرهای ایران؛ بحرانی چند وجهی که از سلامت و سیاست گرفته تا اقتصاد و فرهنگ و ورزش را تحت الشعاع قرار داد. ویروسی خانمان سوز که هر روز جان می گیرد و می تازد.
پرستاران در مدت درگیری با کرونا چه مرگها که ندیدند و چه شیونها که نشنیدند و چه جانهایی را که از کام مرگ بیرون نکشیدند. شیفتهای کاری طولانی، کار سخت، فشرده و پر استرس با لباسهایی که حتی حرکت کردن با آنها سخت است، حقوقهایی که متناسب با زحمت و سختی کارشان نیست و… همگی یادآور شغلی است که در روزهای نفسگیر کرونا با اینکه خودشان حال خوشی نداشتند اما بر بالین بیماران ماندند.
به بخش عفونی و ICU داخلی بیماران کرونایی بیمارستان سینای تبریز می روم. پرستاران که دلخوش به دیدارها و تبریک های مسئولین بودند، به اندازه ۶۳۰ روز پر اضطرابی که در میان بیماران کرونایی خدمت کردند حرف برای گفتن دارند.
وقتی پای صحبتشان مینشینیم، نمیدانند گلایه و درد دل کنند یا از درخواستهایشان بگویند یا به مردم هشدار دهند که کرونا هنوز هم تمام نشده است اما همچنان سینه سپر کرده و در برابر این ویروس، عاشقانه در سنگر مبارزه ایستادهاند.
پروین علمشاهی سرپرستار بخش داخلی ۳ بیمارستان سینا می گوید: پرستاری جزو شغل های خیلی سخت و مقدس می باشد و بخصوص در دوران کرونا پرستاران با بیماران کرونایی در تماس بوده اند و خیلی از آنها به کرونا مبتلا شده و تعدادی از آنها نیز شهید شدند.
او ادامه می دهد: در دوران کرونا پرستاران با وجود اینکه خانواده خودشان هم مریض شده بودند، اما در بیمارستان بر سر بالین بیماران حضور پیدا کردند و حتی روز های تعطیل و اعیاد نیز که همه پیش خانواده خودشان هستند، در بیمارستان به بیماران خدمت کرده اند.
کوثر ملک پور، کارشناس پرستاری که حدود سه ماه است طرح خود را شروع کرده، از تجربیات این دوره می گوید: تازه کار بودم که وارد بخش کرونایی شدم و حجم کاری بسیار زیادی وجود داشت و حتی در معرض ابتلا به کرونا بودیم.
او می افزاید: بدلیل حجم بالای کار در بخش کرونایی، پرستاران خارج از بخش کرونا نیز گاهی لازم می شود به کرونایی ها خدمات ارایه دهند.
وی از استرس های کار در بخش کرونایی می گوید: بعضی وقت ها به خانه نمی رفتیم و شیفت های خیلی زیادی داشتیم. وقتی هم به خانه می رفتیم نگران بودیم که ناقل کرونا باشیم و خانواده گرفتار شوند. گاهی در منزل بیمار کرونایی داشتیم که باید از آن ها هم مراقبت می کردیم.
اسما هاتف پرستار دیگر بیماستان سینا نیز شیفت های شب را جزو ساعات سخت پرستاری دانسته و از مطالبات این قشر می گوید: به استخدام نیروهای پرستاری بیشتر توجه شود.
او تاکید می کند: برخلاف سایر شغل ها، برای پرستاران تعطیلات و عید مفهومی ندارد و باید سر کار حاضر شویم.
بی جهت نیست که نامشان را مدافعان سلامت گذاشته اند، پرستار بودن جدای از آنکه دانش و عشق بخواهد، از خودگذشتگی می خواهد. فرشته های سپید پوش بیمارستانی که با کبودی ماسک هایشان گاهی با خنده و گاهی با اشک ملتمسانه از ما می خواستند، دستورالعمل های بهداشتی را رعایت کنیم و تن و جسم خود را بیمار نکنیم.
گزارش از الهه مهدوی
انتهای پیام/
