سرویس اجتماعی تبریز بیدار / شب یلدا معروف به “چیله گئجه سی” دارای پیشنیه دیرینهای است و مردمان تبریزی و آذربایجانی در این شب با شرکت در شب نشینیهای طولانی و خوردن انواع میوه و تنقلات سعی در بهتر گذراندن طولانیترین شب سال دارند.
هر کسی که دستش به دهانش می رسد برای استقبال نخستین روز از سردترین فصل سال تا آنجا که توان مالی دارند، در خرید میوههای مخصوص شب یلدا مانند هندوانه، انار و… کوتاهی نمیکنند.
بردن هدیه به خانه عروس با عنوان «خونچا» از دیگر رسومات شب یلدا در منطقه آذربایجان است.
در این شب برای دخترانی که به تازگی نامزد شدهاند، از سوی خانواده داماد، هدایایی فرستاده میشود و خانوادههای عروس و داماد دور هم جمع میشوند و به تعبیری از دعواخورترین مراسمهای دوران نامزدی متاسفانه «شب یلدا» است.
شبی که قرار است به هر دو خانواده حسابی خوش بگذرد، کار به دلخوری و ناراحتی میکشد.
اغلب پسرها اعتراض را دارند که چرا شبی که باید محلی برای خوشی باشد تبدیل به مراسمی پر از تجملات شده و باید بابت یک شب آن هم در چنین شرایط اقتصادی نامطلوب، اینقدر هزینه کنند.
دخترها هم این اعتراض دارند که سبک شمردن خانواده داماد نشان از بیاهمیتی دارد و ممکن است جلوی خانواده و آشنایان بابت به جا نیاوردن این رسم با همه جزییات احساس خجالت کنند.
یکی از عرفهای یلدایی خرید طلا، چادر و پالتو برای عروس خانم بودهاست که همراه با میوه و آجیلهای معمولا تزیین شده خانواده داماد به خانه عروس میبرد و با حساب سرانگشتی باید خانواده زوجهای جوان برای به جا آوردن شب یلدا به زمان چندمیلیون هزینه کنند.
بالا رفتن قیمت طلا در چندسال اخیر بسیاری از عروس و دامادهای جوان را حتی برای خرید حلقه ازدواج به زحمت انداخته چه برسد به برگزاری مراسمهای فرعی زندگیشان مثل خرید شب یلدا!
برخی خیال میکنند هرچقدر تعداد میوههای شب یلدا و مراسمهایشان بیشتر باشد و هرچه هندوانهای که قرار است بیاورند سنگینتر باشد خوشبختتر و عزیزترند. کافیست یکبار به این مراسم و این حجم تجمل اضافی نگاه عاقلانه کرد. آیا کمیتهای یلدایی از میوه و آجیل نشان از محبت عروس و داماد به یکدیگر دارد؟
باید این عرفهای غلط را بشکنید و اجازه بدهید به جای اینکه خودتان دنبالهرو رسوم غلط و تجملی باشید. بقیه دنباله رو رفتار درست شما باشند.
انتهای پیام/
