یادداشت تبریز بیدار : بهزاد شهلاچشم/ چرا گردشگری در تبریز رو به افول است؟!
نخست اینکه؛ پندارِ مدیران شهری تبریز از پدیده گردشگر(ی)، «دیدنِ صرف» از فضاهای شهری است و وقتی از تامین زیرساخت های لازم صحبت می شود، رفع نیازها فقط به «امنیت» و «نیازهای زیستی» گردشگران محدود می شود.
نقطه مغفولِ حوزه گردشگری تبریز، عدم شناخت از «ماهیت سفر» است.
توجه به گردشگر(ی) امری فرامادی است، و آن توجه به معنویت است.
ادراک گردشگر، نه یک ادراک حسی، بلکه «ادراک معنوی» با جهان درون و بیرون است. سطح دریافتی که تمامی جوانب محیطی، درونی، اجتماعی و حسی و… را دربر می گیرد!
در دو دهه اخیر، مدیران شهری تبریز به جای ارتقاء داشته های فرهنگی و تاریخی تبریز، گردشگران را به سمت فضاهای لوکس [و بی هویت] همچون لاله پارک سرازیر کردند و همین عامل باعث از بین رفتن ادراک و ادراک معنوی در گردشگر (ی) شده و عامل مهی در افول این حوزه است!
دوم؛
سفر ماهیتی معنوی دارد و گردشگری هم خود فرهنگ محسوب میشود و اساسا در بستر فرهنگ رخ می دهد و هدف اول گردشگری وجه فرهنگی-اجتماعی و معرفتی آن است.
وقتی هدف اصلی گردشگری را درآمد اقتصادی قرار دهند، نتیجه امر افزایش سفر بدون درامد خواهد بود! کما اینکه در سال های اخیر به دلیل افزایش کاذب سفرها به تبریز، فقط ترافیک شهری تبریز دچار اختلال شده و امری به نام گردشگری همچنان مغفول مانده است!
لذا برای جذب گردشگر، ابتدا باید یک نهاد متولی پیدا کنیم که فرهنگ این شهر را صحیح و بدون لکنت بیان کند!
سوم؛
گرانفروشی خدمات گردشگری…!
یکی از مشکلاتی که در سال های گذشته همواره نادیده گرفته شد، گرانفروشی خدمات گردشگری است!
برای اقتصادی کردن گردشگری تبریز، ابتدا باید زیرساخت ها ارزان می شد!
اما چنین نشد!
اکنون، ما ماندیم و گردشگری و مدیریت گردشگری و رونق گردشگری تبریز که رو به افول است و همچنان اهمیت آن درک نمی شود!
پی نوشت:
برخی می گویند که ایام عید نوروز ۱۴۰۱ به دلیل آب و هوای سرد و نامطلوب گردشگر به تبریز نیامد! شاید در نگاه اول این فرضیه درست باشد اما یادمان نرفته که گردشگران تبریز [در گذشته هم] همگی این اذعان را داشته اند که لباس گرم برای هوای سرد تبریز با خودشان همراه آورده اند (حتی در فصل گرم تابستان)
انتهای پیام/
