سرویس سیاسی تبریزبیدار: محسن فرجی/ کمیسیون مقام زن زیر مجموعه ای از شورای اقتصادی و اجتماعی که خود این شورا یک زیر مجموعه از سازمان ملل محسوب می شود که از سال ۱۹۴۶ میلادی با هدف برابری جنسیتی و کمک به پیشرفت زنان تشکیل شدهاست.
این کمیسیون هر سال نشستی ۱۰ روزه را در مقر اصلی سازمان ملل در نیویورک برای بررسی پیشرفت در برابری جنسیتی، تعیین چالشها، وضع استانداردهای جهانی و فرمولبندی سیاستهایی برای ترویج برابری جنسیتی و پیشرفت زنان در سطح جهان برگزار میکنند.
این کمیسیون از نمایندگان ۴۵ عضو سازمان ملل متحد تشکیل میشود. این نمایندگان بر اساس تقسیمبندی جغرافیایی؛ آفریقا ۱۳ عضو، آسیا ۱۱ عضو، آمریکای لاتین و کارائیب ۹ عضو، اروپای شرقی ۴ عضو، اروپای غربی و دیگر کشورها ۸ عضو برای یک دوره چهار ساله انتخاب میشوند .
تصمیمات این شورا ضمانت اجرایی حقوقی ندارد اما اعضای آن می تواند برای نهادهایی از سازمان ملل که تصمیماتشان ضمانت اجرایی حقوقی دارد چانه زنی سیاسی کند و صرفا به پیش نویس ونه به خود قطعنامه ها رای بدهند.
ایران فروردین سال ۱۴۰۱ با اکثریت آرا یعنی با ۴۳ رای از ۵۴ رای به عضویت کمیسیون مقام زن سازمان ملل در آمده بود.
آمریکا با سواستفاده از شرایط اخیر کشورمان و با بهانه دفاع از بانوان ایرانی حدود ۴۰ روز تقلا کردن توانست تا ایران را از عضویت کمیسیون مقام زن شورای اقتصادی اجتماعی سازمان ملل متحد محروم کند در حالی که تحریم های یک جانبه آمریکا حقوق زنان و کودکان ایرانی را سلب کرده است.
آمریکا برای این هدف از یک ظرفیت حداکثری از معاون رییس جمهور تا وزیر خارجه پیشین و یا همسران روسای سابقش به کار گرفته بود و حتی این کشور بر خلاف قوانین بین الملی و تعهداتش به عنوان کشور میزبان سازمان ملل رفتار کرد و برای حضور هیئتی از ایران در نشست کمیسیون مقام زن روادیدی صادر نکرد.
این اولین باری بود که یک عضو بخاطر تلاش های خمصانه آمریکا در نشان دادن ایران به عنوان کشور نقض کننده حقوق زنان در تاریخ این کمیسیون اخراج می شود ولی لغو عضویت ایران از این کمیسیون لطمه ای به حضور مقامات کشورمان در نشست های آن نمی زند. اما از حق رای محروم می شویم و همچنین این محرومیت مانع هنوز بانوان کشورمان در مجامع بین الملی نخواهد بود.
ناگفته نماند ایران می تواند برای عضویت در دوره جدید این کمیسیون اقدام نماید.
انتهای پیام/
