یادداشت تبریزبیدار: محمدامین کریم زاده/ بالاخره موج مسمومیت دانش آموزان به تبریز هم رسید. بازار شایعه ها داغ شده و رسانه ها را مجالی به روایت و یافتن آنچه واقعیت است نمی دهند، داستان مجهولی که بعد از سفر استان های مختلف این بار به شهر ما رسیده است.
اول از همه که بازار همیشگی تکذیب ها داغ شد و پس از صحت یافتن ماجرا، این چنین می گویند که مسمومیت نیست! صرفا علائم آن دیده می شود و ما هیچ اطلاعاتی مبنی بر منشا آن نداریم! بار روانی است که بیشتر بر دانش اموزان تحمیل شده و..
فرای آمارهای غیر هماهنگ و بالا پایین شدن های روزانه از اتفاقی محدود که به راحتی قابل سرشماری و آمارگیری است. رسانه به این آمار های غیر هماهنگ عادت کرده.
سوال اینجاست این بار روانی چطور توانسته دانش آموزان دختر را آن هم به این آمار از پا دربیاورد؟ صرفا منشا روانی بوده پس چگونه مدرسه به مدرسه و شهر به شهر این پدیده شبه مسمومیت درحال گردش است؟
آنچه که در مراجع رسمی درحال بیان است و آنچه خود دانش آموزان مشکوک به مسمومیت و اولیای آن ها می گویند،تفاوت زیادی را داراست.
این اتفاق قبل از شهر ما در استان های دیگر رقم خورده بود و این جلسات متعدد باید در مقام پیشگیری انجام می شد، اما مسئولین شهری گویا به پیشگیری قائل نیستند و حین اتفاق افتادن چنین موضوعاتی به جلسه گذاشتن و بحث و بررسی علاقه پیدا می کنند و در همین حین دانش آموزان بیشتری درگیر این شبه مسمومیت ها می شوند.
نهادهای درگیر و مسئول به جای اینکه با همکاری هم تحقیقات و اقدامات خود را انجام دهند و سپس با رسانه ای واحد و نظام مند نسبت به تبیین و اتمام شایعات قدمی بردارند، همه درحال آمارگیری های جزیره ای و برگزاری جلسات رسانه و مدیریتی مستقل هستند.
اگر منشا روانی است پس چرا اجازه تحقیق به خبرنگاران حاضر به صحنه داده نمی شود؟ گرفتن فرصت از خبرنگاران داخلی یعنی عملا تقدیم فرصت دو دستی به رسانه هایی که بدنبال ماهی گیری از این آب گل آلود هستند.
یقینا چنین اتفاقی صرفا موش مردگی دانش آموزان یا استرس و بار روانی نمیتواند باشد، با این حجم از حمله رسانه های عاشق تکثیر ویروس نا امنی قطعا جریانی در پی هدایت و پیشبرد این سناریو است اما سوال اینجاست آقایان شما در مقابل چه کردید؟ پدافندغیرعامل دقیقا چه نقشی را در این ماجرا ایفا می کند؟ اگر اقدامی نمی کنید پس چرا مسئولید؟ و اگر اقدامی انجام می دهید پس چرا شفاف سازی صورت نمی گیرد؟
آقایان مسئول؛
قشر خبرنگار بدنبال یافتن حقیقت و برگرداندن امنیت روانی جامعه است نه آب ریختن به آسیاب رعب و وحشت جامعه. برای خبرنگار خودی زمینه روایت سازی باز نباشد، بدیهی است شایعات جای اخبار را می گیرند، قطعا انتشار خبر صحیح از تکذیب کردن شایعات هم زحمت کمتری دارد و هم هزینه تراشی برای نظام و سلامت افکار عمومی نخواهد داشت.
انتهای پیام/
