معرکه سفید نماییِ سرمایه داری / انتخاب با شماست؛ بیگاری یا بیکاری؟!

یادداشت تبریزبیدار: صابر عیسی پور/ «آمار بیکاری در آذربایجان شرقی صفر است»، این یک آمارسازی عجیب از سوی یک سرمایه دار در حضور رئیس جمهور است که با «سکوت» مسئولین ارشد استان و «صلوات تایید» دیگر مدیران استانی و سرمایه داران حاضر در نشست شورای برنامه ریزی و توسعه استان روبرو شد.

از زمان انتشار این خبر تاکنون، واکنش های معنی دار زیادی در فضای مجازی و حقیقی نسبت به نوع نگاه به مساله شغل و بیکاری صورت گرفته است. چندی پیش نیز یکی دیگر از صاحبان صنایع استان گفته بود کارخانه ها به کارگر نیاز دارند اما کسی سراغ کار نمی آید.

در پاسخ به این ادعا ذکر چند نکته را ضروری می دانم.

اول؛ بدلیل وجود نرخ بالای تحصیل کرده ها در استان و عدم تناسب سیستم کارخانجات با فناوری های روز و تخصص محوری، فارغ التحصیلان دانشگاهی حاضر نیستند از ساعت ۷ صبح سوار سرویس شده و بعد از ۱۰ ساعت کار در کارخانه، ماهیانه حقوق ۸ میلیونی بگیرند!

دوم؛ عدم تعهد تعداد قابل توجهی از کارفرمایان به قانون کار و حقوق های پایین تر از میزان ساعت کاری، باعث شده جوانان رغبت کمتری نسبت به کار در کارخانجات داشته باشند و کارگرانی هم که در چنین مراکز صنعتی و تولیدی مشغول هستند، به دلیل گذران زندگی و قابل تحمل کردن مشکلات معیشتی «نم پس نمی دهند»! به عبارتی این کارگران هیچ گاه از ترس بیکاری به مراجع ذی صلاح برای احقاق حق مراجعه نمی کنند حتی اگر کارد به استخوانشان رسیده باشد و معمولا شکایت از کارفرمایان زمانی انجام می شود که روابط کاری میان کارگر و کارفرما به پایان رسیده باشد. پرداخت حق بیمه، سنوات، حقوق متناسب با کار نیروی انسانی، اضافه کار، بن، حق مسکن و حق اولاد جزو حقوق اولیه کارگران محسوب می شود که در قانون کار نیز به صراحت مورد تاکید قرار گرفته اما معمولا حقوق ابتدایی کارگران توسط اغلب کارفرمایان به وسیله ارعاب کارگر از بیکاری پرداخت نمی شود، فلذا فردی که می‌خواهد زندگی اش در ساعت‌های کاری هم امتداد پیدا کند راهی ندارد جز اینکه شرایط شغلی خود را تحمل کند و  روز خود را با ناسزاگویی به خود، مدیرش و شاید همکارانش شروع کند و از ترس بیکاری، تن به بیگاری دهد.

سوم؛ عدم تناسب افزایش حقوق کارگران در قانون کار با تورم موجود در کف بازار، باعث شده تا تمایل به کار با حقوق چندرغاز بین جوانان پایین آید فلذا بخواهند سر از کارهای آزاد آن هم بدون پشتوانه خاص در آورند و در صدد طی راه صد ساله در یک شب باشند که معمولا به موفقیت هم نمی رسند.

چهارم؛ آماری که از بیکاری در جلسه مذکور داده شد و تاییدی که رئیس جمهور از حضار گرفت، ممکن است در بودجه های تخصیصی به استان در مساله اشتغال موثر باشد و حمایت دولت از استان در رفع بیکاری کاهش یابد.

پنجم؛ رئیس جمهور و مسئولین استانی در این سفر احیای واحدهای تولیدی راکد را در بوق و کرنا کردند و از آن به عنوان دستاورد مهم یاد شد، این اقدام زمانی برای رشد تولید دستاورد محسوب می شود که در این احیاگری حقوق کارگر به رسمیت شناخته شود نه اینکه کارفرمای سرمایه دار با هر شرایطی که بخواهد کارگر استخدام کند و جوانان بین دو گزینه بیکاری و بیگاری، مجبور به انتخاب یکی شوند.