آب هست ولی ول هست / صدای شُرشُر هدر زیر پوست شهر

سرویس اجتماعی تبریزبیدار/  با وجود گذر از پیک مصرف آب در فصل تابستان، در هفته‌های اخیر مشکل تامین آب در مناطق مختلف تبریز به قوت خود باقی مانده و شهروندان از قطعی‌های مکرر آب در مناطقی نظیر حیدرآباد، باغمیشه، عباسی و ایده لو تا افت فشار آب در مناطقی همچون ارم و نصر گله مند هستند.

برخی از همشهریان تبریزی به‌قدری از افت فشار آب گلایه‌مند هستند که نمی‌توانند در منازل خود استحمام کنند. مدیران استانی نیز بدون ابراز شرمندگی از مردم سعی در توضیح علت بروز این مشکلات برآمدند که قضاوت در مورد این مسایل از حوصله این مطلب خارج است.

این روزها علی رغم کلافگی مردم از بحران تامین آب شرب خانگی، موضوعی که برای مردم سوال شده، جاری شدن آب های زیرزمینی در محل حفاری پروژه هایی مثل مترو است که روانه جوی ها می شود.

زلال اما جاری در جوی

طی سال های گذشته  اهالی اطراف بیمارستان امیرالمومنین(ع) در قره آغاج شاهد جاری شدن آب در جوی هستند که لبالب از آب زلال و خنک پر شده و گفته می شود این آب متعلق به سفره زیرزمینی است که با حفاری مترو با آن برخورد کرده اند و به اذعان اهالی یکی از دلایل حرکت لاک پشتی پروژه عمرانی ایستگاه قره آغاج همین مساله است. (جزئیات گزارش تبریزبیدار را با کلیک در اینجا بخوانید+)

این قبیل آب های زیرزمینی هدر رفته در مناطق دیگری نیز به چشم می خورد که از جمله آنها می توان به پمپاژ آب در محدوده کارخانه کبریت سازی تبریز اشاره کرد که پیش تر آبفا استان نسبت به آن واکنش نشان داده بود.

گاهی مشاهده شده که برخی شهروندان از این آب هایی به ناکجاآباد جاری است، برای شستشوی خودروهای خود استفاده می کنند.

مدیرعامل سازمان حل و نقل ریلی شهرداری تبریز در مورد سرنوشت آب های زیرزمینی در محل حفاری مترو به تبریزبیدار می گوید: در روش اجرای ایستگاه‌های مترو در بخشی از مراحل گودبرداری، لازم است آب کشی از کف ایستگاه صورت پذیرد و پس از تکمیل سازه، آب کشی از آن متوقف می‌گردد. نظر به اهمیت مصرف بهینه آب و جلوگیری از هدر رفت آن در شهر تبریز، سازمان حمل و نقل ریلی تبریز برنامه‌ریزی‌های لازم را انجام داده تا به منظور مصرف بهینه آب‌های پمپاژ شده در ایستگاه‌های خط ۲، در مرحله اول مصارف مورد نیاز کارگاه همچون آب مورد نیاز برای پشتیبانی سیستم خنک‌کننده دستگاه حفار (TBM) مورد استفاده قرار می‌گیرد و در مرحله دوم، طبق هماهنگی‌های صورت گرفته با شهرداری و سازمان فضای سبز، بخشی از آب‌های پمپاژی توسط ارگان‌های مذکور به منظور مصارف مورد نیاز برداشت و حمل می‌گردد.

یعقوب وحیدکیا ادامه می دهد: باقی‌مانده آب حاصله، طبق هماهنگی‌های صورت گرفته با مالکان زمین‌های کشاورزی محدوده حکم‌آباد و اره‌گر از طریق کانال‌ها یا جوب‌های مسیر برای مصارف کشاورزی و پیشگیری از پمپاژ مجدد آب توسط کشاورزان محدوده منتقل می‌یابد.

وی اضافه می کند: با توجه به نوع مصرف اشاره شده و پیرو پیگیری‌های صورت گرفته توسط کشاورزان محدوده مناطق مذکور، از همشهریان محترم درخواست می‌گردد از شستشوی خودروها در مسیر جوب‌های منتهی به زمین‌های کشاورزی پرهیز نمایند.

مدیرعامل آب و فاضلاب آذربایجان شرقی نیز در گفتگو با تبریزبیدار رابطه با این شائبه آبی می گوید: آب های زیر زمینی که در پروژه های عمرانی سطح شهر به آن برخورد می شود، به دلیل وجود مواد سمی قابل شرب نیست و حفظ، نگهداری و بهره برداری از آن بر عهده خود شهرداری می باشد.

محمد خانی می افزاید: این آب های زیر زمینی عموما با هدایت درست در بخش فضای سبز و آبیاری مصرف دارند که این موضوع هم باز به مدیریت شهرداری برمی گردد.

این در حالی است که وقتی با برخی باغداران حکم آباد و اره گر صحبت می کنیم ادعا دارند که بهره چندانی از این آب ها در زمین های کشاورزی خود ندارند.

اما مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری آذربایجان شرقی دیدگاه دیگری نسبت به این موضوع دارد که متفاوت از آنچه بیان شده، می باشد.

سیروس داودی در مورد لزوم بهره برداری صحیح از آب های زیرزمینی جاری در شهر برای روزهای بحرانی، به تبریزبیدار می گوید: شهرداری می تواند با احداث مخازن مصنوعی زیرزمینی، رواناب های سرگردان در مناطق شهری را به طرف این مخازن هدایت و در آنها ذخیره و در فصول کم آبی بعنوان آب شرب جوامع شهری از آن استفاده نماید.

او تاکید می کند: این اقدام علاوه بر ذخیره آب، از وقوع سیلاب نیز پیشگیری می نماید.

قضاوت و نتیجه گیری این موضوع با مخاطبان است اما آنچه که در این صحبت ها نمود عینی دارد تناقض در گفته ها است که با اینکه وجود این آب ها را نفی نمی کنند اما به شکل دیگر خود را تبرئه می کنند و می گویند آب آشامیدنی نیست.

گزارش از الهه مهدوی

انتهای پیام/