یادداشت تبریزبیدار: رضا حبیب پور / به بهانه بازی تراکتور و التعاون عربستان، به اتفاق هم به استان قصیم واقع درمرکز عربستان سعودی درحدود ۴۰۰ کیلومتری و ۲۵۰ مایلی شمالغرب ریاض می رویم که از جنوب و شرق با منطقه ریاض، از شمال با منطقه حائل و از غرب با منطقه مدینه همسایه است.
این منطقه به هر بخش از عربستان سعودی توسط بزرگراه ها و شاهراه های حیاتی بسیار پیچیده ای متصل می باشد که اهمیت این استان را پیش از پیش آشکار می کند.
قصیم برای حکومت سعودی دارای اهمیت فراوانی می باشد چرا که پادشاهی و شاهزاده های کشور عربستان قدرت خود را مدیون مردم آن منطقه می دانند. وفاداری اهالی این استان به حاکمیت، بر حدود یک قرن پیش باز می گردد، زمانی که خاندان سعودی را یاری نمودند تا برای همیشه مورد حمایت و توجهات ویژه پادشاهی عربستان سعودی قرار گرفته باشند.
اختصاص بودجه های سنگین و بکارگیری اهالی قصیم در مسئولیت های بالا باعث شده تا سرعت گسترش منطقه حتی به لحاظ بافت جمعیتی نیز روز به روز افزوده گردد.
با توجه به نفوذ استان قصیم در حاکمیت سعودی، همیشه مورد توجه مردم مناطق مختلف کشور عربستان نیز بوده است.
با این تفاسیر امشب تیم فوتبال تراکتور ایران، با تیم محبوب مقامات سعودی بازی خواهد کرد به طوری که تیم التعاون اغلب مورد حمایت مستقیم فدراسیون و مسئولین عربستان سعودی بوده است.
در سوی دیگر این فصل تیم تراکتور مورد بی مهری برخی مجری های رنگی شبکه های تلویزیونی قرار گرفته و گاهی نیز از داروی متضرر شده است.
سزخ پوشان تراکتور امیدوارند شامگاه سه شنبه به عنوان نمایده شایسته ایران که دعای مردم بدرقه راهشان است، پرچم کشور عزیزمان را بر فراز استان قصیم عربستان به اهتزاز در آورند تا بار دیگر توانایی های خود را در آسیا به نمایش گذاشته باشند.
نکته قوت تیم فوتبال تراکتور در این بازی مهم در این است که شیر بچه های تراکتور آذربایجان، انرژی و دعای افرادی را پشت سر خود خواهند داشت که در این فصل به یاری شان شتافته اند، از جمله بیماران سرطانی و اوتیسمی و بیمار ام اس و خانواده های زندانیان جرایم غیرعمد که امسال تراکتوری ها با حمایت های مالی و معنوی خود همراه آنها بودند.
انتهای پیام/

متاسفانه باید گفت که تراکتور در بازی رفت با کسب تساوی در خانه خود عملا نتیجه را به رقیبش باخت . نه تنها تراکتور بلکه همه تیمهای ایرانی دیگر ذهنیت و شخصیت قهرمانی در آسیا را پیدا نکردند . واکثر بازیکنان در تقابل با رقبای آسیایی اعصاب وروان و اعتماد به نفس لازم را ندارند و این باعث کاهش توانایی اونها میشه ونتیجه لازم بدست نمیاد. دست پاچگی ، پاسهای اشتباه ، ضربات نهایی بی دقت و خرابی اعصاب دامنگیر شان میشود .