به گزارش تبریزبیدار، در آستانه میلاد با سعادت کریم اهل بیت، حضرت امام حسن مجتبی (ع)، شهر تبریز بار دیگر عطر همدلی و سخاوت را در فضای خود پراکند. جشن گلریزان، این آیین معنوی و سنت نیکو، که هر ساله در این ایام فرخنده برگزار میشود، فرصتی مغتنم برای تجلی روح ایثار و همبستگی در میان مردم این دیار است.
تبریز، شهر اولینها، این بار نیز در عرصه نیکوکاری و کمک به همنوع، پیشگام و پیشتاز بوده است. نام تبریز همواره با نام خیرین و نیکوکاران گره خورده است؛ مردمانی که در تمامی عرصههای خیر، از کمک به محرومان و ایتام گرفته تا آزادی زندانیان نیازمند، همواره با دلی گشاده و دستی بخشنده، قدم پیش گذاشتهاند. در جشن گلریزان تبریز، این سخاوت و مهربانی به اوج خود میرسد و چنان سیل خروشان کمکهای مردمی به راه میافتد که این نشان از عمق ایمان و نوعدوستی در دلهای مردم این شهر دارد.
امسال، اتفاقی مبارک و حرکتی نو در تبریز رقم خورد. برای نخستین بار در این شهر، فرهنگسازی ارزشمندی صورت گرفت و مردم نیکاندیش، هزینههای احسان و خیرات اموات خود را به ستاد دیه اهدا کردند تا با این عمل خداپسندانه، زمینه آزادی زندانیان نیازمند را فراهم سازند. چه نیکوست که یاد و نام عزیزان از دست رفته، با گرهگشایی از مشکلات گرفتاران و شاد کردن دلهای نیازمند، جاودانه گردد.
این جشن شامگاه شنبه و در شب میلاد حضرت امام حسن مجتبی (ع) در تالار پتروشیمی برگزار گردید. در این محفل نورانی، از عموم مردم و اقشار مختلف جامعه گرفته تا خیرین نیکوکار و مسئولین، همگی حضور داشتند تا در این کار خیر سهیم باشند. از کمکهای کوچک صد هزار تومانی تا مبالغ میلیاردی، هر کس به قدر وسع و توان خود، در این جشن باشکوه شرکت کرد تا باری از دوش هموطنان نیازمند بردارد و لبخند امید را بر لبان آنان بنشاند. این همدلی و همراهی، بار دیگر ثابت کرد که تبریز، شهر عشق و ایمان، در کمک به همنوع، همواره پیشگام و پیشتاز است.
در میان جمعیت پر شور و شوق جشن گلریزان، چشمهایم به پسربچهای ۱۲ یا ۱۳ ساله میافتد که با چهرهای معصوم و لبخندی از سر رضایت در دستش پاکتی کوچک دارد. به وضوح میتوان هیجان و شادی را در نگاهش حس کرد. او با دقت و شتاب آماده است تا پاکت خود را به صندوق بیندازد. احساس کنجکاوی مرا به سمت او میکشاند و از او میپرسم: «چه عجب، تو هم اینجا هستی و این پاکت چیه؟»
پسربچه با چشمان درخشان و شجاعت دلانگیز میگوید: «من پول برای خرید ترقه چهارشنبه سوری جمع کرده بودم، اما امروز تصمیم گرفتم که این پولها را برای باباهایی بگذارم که در زندان هستند. نمیخواهم آنها در عید نوروز کنار خانوادههایشان نباشند. میخواهم بچهها بتوانند پدرانشان را در آغوش بکشند و لحظات شادی را در کنار هم سپری کنند.»
حرفهای او مانند نوری در دل حاضرین در جشن میتابد و بار دیگر یادآور میشود که حتی در دل کوچکترینها، عشق و نوعدوستی توانایی شکلگیری دنیایی بهتر را به ارمغان میآورد. این تصمیم آگاهانه و باارزش از سوی یک نوجوان، نمایانگر لطافت و زیبایی روح انسان است. او با یک عمل ساده و دلنشین، نشان میدهد که محبت و همدلی، اگرچه گاهی با کوچکترین اقدامات آغاز میشود، اما میتواند گرههای بزرگ زندگی را بگشاید و بر چهرهها لبخند بیاورد.
این پسربچه، با خلوص نیت خود، به ما یادآوری میکند که هر کمک کوچکی، هر چند که ممکن است به نظر بیاهمیت باشد، میتواند به آغاز یک تغییر بزرگ در زندگی دیگران منجر شود. او، نماد امید و مهربانی است و نشان میدهد که در این دنیای بزرگ، دلهای پر از عشق و انفاق هنوز وجود دارند.
در این شب نورانی که مصادف با تولد یک کودک دو ساله است، فضای جشن پر از شادابی و امید میباشد. پسربچهای که امشب در کانون توجه خانوادهاش قرار دارد، با چهرهای معصوم و ناز، به همراه پدر و مادرش در اینجا حضور دارد. آنها سکهای که به عنوان هدیه تولد برای او تهیه کرده بودند، با عشق و نیت خیر به زندانیان جرایم غیرعمد اختصاص دادند. مادر این کودک، با صدای پر از احساس و اشکهای شوق، در جمع میگوید: «من میخواهم در روز تولد پسرم، پدران زندانی آزاد شوند و به خانههایشان برگردند تا بتوانند در کنار خانوادههایشان لحظات شاد و محبتآمیزی را تجربه کنند.»
حرفهای او، دلها را لمس میکند و آزادگی و نوعدوستی را در وجودمان بیدار میکند. این مادر، که از عشق و محبت به پسرش الهام میگیرد، نشان میدهد که در دنیای امروز، بزرگترین هدیهای که میتوان به دیگران داد، نه تنها بخشش مادی بلکه بخشش روح و عشق است. با این عمل خود، او ارزشهای انسانی را با همگان شریک میشود و به ما یادآوری میکند که عشق و مهر، از بزرگترین ثروتهاست.
در همین حین، چشمهایم به جمعی از خانوادهها جلب میشود که در کنار هم نشستهاند. آنها فیش حج خود را برای آزادسازی زندانیان اختصاص دادهاند. وقتی از آنها میپرسم علت این عمل بخشنده چیست، با افتخار و صفایی در چهرهشان میگویند: «قبلاً به سفر حج رفتهایم و اکنون احساس میکنیم که این دین بر گردن ما است که در این روزهای مبارک به یاری زندانیان نیازمند بشتابیم. ما میدانیم که با این عمل نیکو، فرشتههای مهربانی خود را به یاری میطلبیم و قدمی در راستای خوشحالی دلهای دیگران برمیداریم.»
این خانوادهها، با این اقدام معنادار، عشق و ایمان خود را به همسایگان و همنوعان نشان میدهند و بار دیگر ثابت میکنند که همدلی و یاری یکدیگر، نه تنها جبران کنندهی نیازهاست بلکه موجب اتحاد و همبستگی در جامعه میشود. آنان پیشگامان واقعی نیکوکاریاند و یادآور میشوند که روزهای خوب و زیبا در کنار یکدیگر و با محبت و بخشش رقم میخورد.
در شب فرخنده میلاد کریم اهل بیت، امام حسن مجتبی (ع)، دلهای نیکوکاران و دستهای یاریرسان به هم پیوستند تا قطره قطره، این مبالغ جمعآوری شود. هر ریالی که از دلهای سرشار از ایمان و سخاوت خیرین و مسئولین جاری گشت، نوری شد در تاریکی، امیدی در ناامیدی. این مبالغ جمع شدهاند تا در آستانه بهاری نو، پدران و مادرانی که ناخواسته در بند افتادهاند، طعم آزادی را بچشند و در لحظه تحویل سال، گرمای حضورشان، جان تازهای به کانون خانوادههایشان ببخشد. چه سعادتی بالاتر از این که در این شبهای مبارک، گره از مشکلات هموطنان باز کنیم و لبخند را به لبان منتظران هدیه دهیم. باشد که این عمل خیر، ذخیرهای برای آخرتمان باشد و نور امید را در دلهای نیازمندان روشنتر کند.
به گفته مدیر ستاد دیه آذربایجان شرقی، در این جشن حاضران برای آزادی زندانیان جرایم غیرعمد از ۱۰۰ هزار ریال تا ۴۰ میلیارد ریال اهدا کردند و در مجموع ۳۰۰ میلیارد ریال جمع آوری شد.
گزارش: الهه مهدوی
انتهای پیام /
