یادداشت تبریزبیدار: س.الف / عصر یکی از جمعه های تابستان ۱۴۰۴ با زنگ تلفن همراهم از خواب بلند می شوم. پشت خط، یکی از هم محله ای هاست، با اضطراب می پرسد، کجایی؟! می گویم: خانه ام… می گوید: زود خودت را برسان در محله درگیری اتفاق افتاده!
برای دعوا روی من حساب نمی کنند، بخاطر مسئولیت اجتماعی ام به سراغم آمده اند. سریع خود را به محل نزاع می رسانم. جمعیت کثیری جمع شده اند. بچه های انتظامی معتقدند نزاع، دسته جمعی است، واقعیت صحنه نیز همین را می گوید.
برخی از جوانان محله با جمعی دیگر که غریبه می نمایند، کارشان به ضرب و شتم رسیده است. داد و هوار بالا گرفته و هر دو طرف برای همدیگر خط و نشان می کشند. دو سه نفر سر و صورت شان خونی است، یک نفر بینی اش شکسته و …
از هم محله ای ام اصل موضوع را جویا می شوم.
در پاسخم می گوید: دو سه روز قبل، در خصوص ساخت و ساز غیر مجاز در محله، ویدئویی اعتراضی به یکی از رسانه ها فرستاده ایم. حال، جماعت بساز بفروش بخاطر این ویدئو، ما را تهدید به ضرب و شتم کرده اند.
بالا غیرتاً حق با اهالی محل است. در همین مسیری که نزاع بالا گرفته، چندین ساختمان غیر مجاز با تعداد طبقات بالا و بدون پارکینگ ساخته شده و کلی مشکلات ایجاد کرده است.
ماجرای درگیری از کجا شروع شد؟!
سه ماه قبل از این درگیری، اهالی در یک استشهاد محلی اعتراض نامه ای به شهردار منطقه می نویسند و نسبت به رهاشدگی و عدم نظارت بر ساخت و ساز غیر مجاز و افسار گسیخته دادخواهی می کنند. بعد از چندین نوبت پیگیری و آمد و رفت، نهایتاً شهرداریِ منطقه عوامل خود را به محله اعزام می کند. به گفته اهالی محل، تا چشم بساز بفروش ها به عوامل شهرداری می افتد با خطاب قرار دادن آنها با وقاحت تمام می گویند: “فلانی مگر ما به تو کم داده ایم که پا شدی آمدی اینجا؟!”
جرات و جسارت بساز بفروش ها در توسعه ساخت و ساز غیر مجاز و تهدید مردم، نشان می دهد عوامل شهرداری بدون حتی یک مورد اقدام بازدارنده محل را ترک کرده اند. و امروز ساخت وساز ادامه پیدا کرده و مردم هر روز عاصی تر از دیروز شده اند.
نهایتاً چند نفر گزارش رسانه ای را علاج کار دانسته اند. ویدئویی تهیه کرده و به برخی رسانه های شهری ارسال نموده اند. همین گزارش، بساز بفروش ها را برای تهدید و ارعاب جری تر از گذشته کرده است و الباقی داستان که در سطور بالا روایت گردید.
زمینه ساز نا امنی روانی
پیشتر در یادداشت کوتاهی به مشکلات ساخت و ساز از منظر اجتماعی اشاره کرده بودم. آن یادداشت دو سال پیش نوشته شده بود. در آن یادداشت بر این باور بودم که اگر جلوی ساخت و ساز غیر مجاز گرفته نشود، مردم برای امور روزمره خود از پارک خودرو گرفته تا رفت و آمد بدون مانع، بجان هم خواهند افتاد. آنچه در محله ما اتفاق افتاده در سالهای آینده رشد قابل توجهی خواهد کرد.
ساخت و ساز غیر مجاز
برخلاف مسئله حاشیه نشینی که مردم درگیر بوده و هستند، در مسئله ساخت و ساز غیر مجاز عده ای بساز بفروش با گردن کلفتی ساختار عمرانی و اجتماعی شهر را به هم ریخته اند. یعنی در مسئله ساخت و ساز غیر مجار طرف حساب ما مردم نیستند بلکه عده ای سودجو و منفعت طلب اند که ساختار شهر را بهم زده اند.
مالکان ملک نیز وسوسه شده اند
البته در این میان نباید از رضایت مالکان ملک ها نیز غافل شد. این مسئله نیاز به بررسی و پژوهش دارد. در موضوع تراکم چون سود دو طرفه است و هم مالک و هم بساز بفروش در افزایش طبقات و حتی حذف پارکینگ سود می برند، لذا یک تفاهم نانوشته در بین آنها شکل گرفته است.
آیا مسئله فقط تراکم و حذف پارکینگ ساختمان هاست؟!
یکی از مشکلاتی که در مناطق کم برخوردار شدت گرفته و بیش از ساخت و ساز غیر مجاز، مردم را گرفتار کرده، شیوع فعالیت اصناف غیر مرتبط و به اصطلاح اصناف مزاحم در کوی ها و محله هاست. باز این مسئله نیازمند پژوهش و بررسی علمی است. اینکه چرا ما بجای پیشرفت در شئون مختلف شهری، پسرفت کرده ایم، خودش سئوال بزرگ و مهمی است. همین دو دهه قبل اصنافی بمانند، مکانیک ها، صافکارها و مشاغلی بمانند آن در گاراژها و تعمیرگاه های اختصاصی فعالیت می کردند اما امروز در محلات و خیابان ها که قاعدتاً باید در خدمت عبور و مرور مردم و تسهیل رفت و آمد مردم باشند، تبدیل به معظل عبور و مرور و مخل آسایش مردم شده اند.
من راضی سن راضی!
مواجهه دستگاه های مختلف با مسئله ساخت و ساز در نوع خود قابل توجه است. شهرداری برای مقابله که نه برای تنبیه بساز بفروش ها تنها یک فرمت دارد. انتظار برای پایان کار و گذاشتن نیوجرسی ها در مقابل ساختمان ها برای در آمدزایی. به یک معنا می توانید ده ها و شاید صدها نیوجرسی پیاده شده در مقابل ساختمان ها و مغازه های غیر مجاز را ببنید که تنها برای تنبیه و نه مقابله و جلوگیری در نقاط مختلف شهر گذاشته شده است.
انتهای پیام/
