سرویس سیاسی تبریزبیدار/میثم عبداللهی
انتخابات اسفند ماه امسال مجلس شورای اسلامی آزمونی سرنوشت ساز و مهم برای جریان اصولگرایی و اصلاح طلبی است. اصلاح طلبانی که هنوز پس از ۱۲ سال تمنای دوباره بازگشت مجلس ششم در خیال آنان به این سو و آن سو می رود، در سال ۸۶ علی رغم اعلام لیستی واحد شکست سنگینی را از جریان اصولگرایی متحمل شدند و در سال ۹۰ نیز با رویکرد تحریم گونه انتخابات، تعداد انگشت شماری را روانه جلوس بر کرسی نمایندگی کردند.
هرچه قدر که اصلاح طلبان در ۴ سال اخیر بر بوق هم صدایی ظاهری و اختلافات درونی دمیده اند، اصولگرایان طبل تفرقه و اختلاف را نواخته اند. در واقع حذف جناح فتنه گر و وابسته به خارج اصلاح طلبان در سال ۸۸، باعث رکودی عمده در وزنه جناح های سیاسی در رقابت های انتخاباتی شد.
این خلا باعث شد تا اصولگرایان که قاعده بازی چند دهه سیاست ایران را دگرگون می یافتند، تفاوت سلایق را کنار گذاشته و به اختلاف سیاسی روی آورده اند. با خانه نشینی ۱۱ روزه احمدی نژاد و نواخته شدن سازی مستقل از سوی این جریان، لایه های این مسئله را تشدید کرد و منجر به تشکیل “ایل ها و آل هایی” در جبهه اصولگرایی شد. بگذریم که مخالفین و منتقدین این جناح نیز در ریختن بنزین روی آتش اختلافات نقش موثری داشتند.
الگویی برای وحدت!
اختلاف، اصولگرایان را در سال ۹۰ به ۲ شقه لیست جبهه متحد و جبهه پایداری تقسیم کرد و در سال ۹۲ با تشدید اختلافات، قافیه را به اصلاح طلبانی در لباس اعتدال باختند اما گویا پس از چند سال، تجربه تاریخی اصولگرایان از انباشت اختلافات معطوف به شکست، اخبار رسیده حکایت از عزم جدی آنان برای وحدت دارند.
رویداد صبح چهارشنبه در ثبت نام ۴ تن از چهره های مطرح اصولگرایی در تبریز، تاثیر شگرفی در فضای انتخاباتی این شهر و تبریز داشته و نشانگر گذار اصولگرایان از انباشت تاریخی اختلافات است. به جرات می توان گفت که پس از تهران، تبریز به عنوان یکی از شهرهای پیشرو در فضای سیاسی کشور، این حرکت می تواند گامی موثر و الگویی برای سایر اصولگرایان در کشور در مقوله وحدت باشد.
این روزها فضای سیاست ورزی در کشور با تغییرات شگرفی مواجه شده و در آستانه ۲ ماه مانده به انتخابات مجلس صف آرایی دو جناح سیاسی شکل وحدت آمیز و گریز از اختلافات را به خود می بیند. بگذریم که این نشانه های وحدت اصولگرایان تبریز در روزهای مصادف با هفته وحدت صورت گرفته است.
