سرویس قفقاز و غرب آسیا تبریزبیدار؛غلامرضا سیفی
این کودک ترکمن عراقی یکی از چندین مجروح حملات شیمیایی داعش در تازاخورماتو است.پیش از این، چند کودک بر اثر شدت جراحات شهیدشده اند و این کودک به همراه خیل مجروحان حملات شیمیایی برای درمان در یکی از بیمارستانهای تبریز بستری بودند. دردی که هیچ کس ندید و رنجی که هیچ کس نبرد.
از نهاد های حقوقبشر و سازمانهای بین المللی انتظاری نیست یعنی انتظار از آنها به حماقت شباهت دارد تا عقلانیت. اما ما را چه شده که صدایی به اعتراض بلند نمی کنیم؟! دولت که تکلیفش مشخص است.
طبیعتاً چون این حملات وحشیانه در پاریس و بلژیک اتفاق نیفتاده لذا تکلیف از دولت ساقط است. در قره باغ هم رخ نداده که ما برایش گریبان چاک کنیم. این مردمان و این کودکان با اینکه ترکمن هستند چون با مترهای جماعت به اصطلاح قوم گرا همخوانی ندارند باید سانسور شوند! عجب دردی!
اما گذشته از همه اینها گلایه ای شدیدتر متوجه اصحاب انقلاب اسلامی است که باید فریاد دادخواهی این کودکان مظلوم و مردم بی پناه را به گوش همه می رساندند و نرسانده اند.
آنگونه که اطلاع دارم ،رفت و آمد این جماعت مظلوم برای درمان به تبریز ادامه دارد کاش قدمی برای آنها برداریم.
